به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران عفونتهای آمیزشی شایع عبارت است از هرپس (تبخال تناسلی) و زگیل تناسلی و کلامیدیا و سوزاک و سیفلیس و هپاتیتهای بی و سی.
بسیاری از موارد عفونتهای منتقل شونده از راه جنسی هیچ علامت یا نشانه مشخصی ندارند.
اما اگر علامت و نشانهای بروز کند، شایعترین این علائم اینها هستند:
۱. ترشح غیر معمول از الت تناسلی مردان یا واژن
۲. احساس سوزش و التهاب و فشار موقع ادرار کردن
۳. اسهال مداوم یا راجعه
۴. جوش های بدون خارش در کف دست ها یا کف پاها
۵. درد هنگام مقاربت یا درد در ناحیه تحتانی شکم (در زنان)
۶. خارش یا تحریک در ناحیه تناسلی یا / ناحیه مقعدی
۷. زخم و تاول وجراحت و زگیل یا جوش در ناحیه تناسلی یا/ناحیه مقعدی
به یاد داشته باشید که دچار بودن به یک عفونت آمیزشی به خصوص اگر به صورت زخمهای باز باشد، خطر ابتلا و انتقال اچآی وی را هم در مردان و هم در زنان افزایش میدهد.
این عفونتها عموما ناشی از رابطه جنسی حفاظت نشده با افراد متعدد مبتلا است. اگر کسی مبتلا به هرپس فعال یا شانکر یا سیفلیس و بیماری های دیگر از این قبیل که همراه زخم باز هستند باشد، اچآیوی یا ویروس ایدز میتواند خیلی راحتتر در بافت نفوذ کرده و وارد جریان خون شود.
از طرف دیگر عفونتهای آمیزشی التهاب ایجاد میکنند که به معنی فرستاده شدن سلولهای T (نوعی از سلولهایی سفید خون که با عفونت میجنگند) به ناحیه برای مقابله با عفونت است. در افراد دارای عفونت اچآیوی برخی از سلول های T حامل اچآیوی خواهند بود، در نتیجه میزان حضور این ویروس در مجرای تناسلی را افزایش مییابد و خطر انتقال ویروس بیشتر میشود. اگر فرد دیگر(شریک جنسی) هم یک بیماری آمیزشی داشته باشد، خطر حتی بیشتر میشود.
زنان به دلایل مختلف از جمله به علت ساختار بدنیشان عموما به عفونتهایی که از راه جنسی منتقل میشوند و به دنبال آن به اچآیوی آسیبپذیرتر هستند. در زنان سطح وسیعتری (از ناحیه تناسلی) بالقوه در معرض عفونت قرار میگیرد: واژن و گردن رحم. همچنین تجمع ویروس ایدز در مایع منی بیشتر از واژن و دهانه گردن رحم است.
در زنان اغلب نشانههای عفونت آمیزشی ظاهر نمیشود، بنابراین آنها به دنبال درمان نمیروند. برای زنانی که نشانههایی دارند ممکن است انگ حضور در درمانگاه عفونتهای آمیزشی آنقدر زیاد باشد که به دنبال درمان نروند. این عفونتهای درمان نشده زنان را به عفونت اچآیوی هم آسیبپذیرتر میکند.
زنان ممکن است یک عفونت خفیف را بیماری آمیزشی ندانند، چون خود را در معرض خطر نمیدانند یا ممکن است متوجه نباشند که شریک جنسیشان خارج از رابطه زناشویی درگیر رفتار جنسی شده که هردوی آنها را در معرض خطر قرار میدهد.