همشهری آنلاین- رسول بهروش: وقتی گابریل کالدرون پرسپولیس را با قهرمانی نیم‌فصل در تهران جا گذاشت و راهی مرخصی شد، هرگز انتظار نداشت با این حجم از نامهربانی‌ها مواجه شود. با این حال دو پست آخر او روی صفحه اینستاگرامش، مجموعا با 56 هزار کامنت مواجه شده که عمده آنها فحاشی و انتقادات شدید نسبت به این مربی است. به چه جرمی؟ بعید است حتی خود فحش‌دهندگان و عتاب‌کنندگان هم بدانند!
کالدرون تا الان باید دو قسط از قراردادش را دریافت می‌کرد، اما هنوز حتی بخشی از قسط اول دستمزد او هم باقی مانده است. مربی آرژانتینی در ایران ماه‌ها بدون پول کار کرد. او حتی در اوج دوران مشکلات مالی، از جیبش قرض داد تا باشگاه وسایل تمرین بخرد و البته پولش را با سه ماه تاخیر پس گرفت. خودش می‌گفت: «نمی‌توانستم صبر کنم فرصت آماده‌سازی تیم از دست برود.» و نتیجه این دلسوزی شد آنکه پرسپولیس در کمال شگفتی مسابقات فشرده نیم‌فصل اول را تقریبا بدون مصدوم به پایان برد؛ غیر از سیامک نعمتی که در لحظات آخر واپسین مسابقه آسیب دید. در فصلی که همه رقبای سرخپوشان بازیکن رباط پاره و مینیسک پاره دادند، بازیکنان این تیم به شکل حیرت‌انگیزی سرپنجه بودند؛ آنقدر که در آخرین بازی قبل از تعطیلات، سی دقیقه با یک بازیکن کمتر بازی کردند و برنده هم شدند. این نتیجه مسوولیت‌پذیری کالدرون بود؛ کسی که حتی بلیت سفر به بوینس‌آیرس و استفاده از مرخضی‌اش را هم خودش خرید.
غیر از این رفتارهای وفادارانه، کالدرون پرسپولیس را قهرمان نیم‌فصل کرد؛ با بیشترین برد و کمترین گل خورده. او همچنین تیم را به نیمه‌نهایی جام حذفی رساند؛ جایی که برانکو برای رساندن سرخپوشان به آن چهار فصل زمان می‌خواست. مربی آرژانتینی حتی داربی تهران را هم با یک بازیکن تعویضی و گمنام برد، اما حالا وقتی پست انتقادی می‌گذارد که چرا باشگاه مطالبات بازیکنان را نمی‌دهد یا چرا افشین پیروانی را عوض نمی‌کند، 56 هزار ایرانی مهربان و قدرشناس(!) او را به باد فحش و فضیحت می‌گیرند. جالب است که عده‌ای ناآگاه نسبت به مسایل فنی، درخواست برای تغییر سرپرست را مداخله در حیطه مدیریتی می‌دانند، در حالی که سرپرست تیم روی نیمکت می‌نشیند و در رختکن فعالیت می‌کند؛ حوزه‌ای که کاملا باید زیر نظر سرمربی باشد. در اروپا مربیان مطرح حتی کادر پزشکی و بعضا مدیر فنی را هم تعیین می‌کنند، اما اینجا طوری القا می‌شود که انگار تقاضای کالدرون در این مورد، زیاده‌طلبی و باج‌خواهی است.
بخشی از این فضا چنانکه قبلا نوشتیم ناشی از یک جریان مشکوک است، برخی از کامنت‌گذارها هم اصلا هوادار پرسپولیس نیستند و طبیعی است که علیه منافع این تیم اقدام کنند، اما آه و افسوس بزرگتر مربوط به کسانی است که فکر می‌کنند چون پرسپولیس با برانکو جام می‌گرفت و با کالدرون هم صدرنشین است، پس با مربیان بعدی و حتی ایرانی هم موفق خواهد بود. این گروه به احتمال فراوان کم‌سال‌تر از آن هستند که یک دهه ناکامی حزن‌انگیز سرخپوشان، پیش از فرا رسیدن عصر ایوانکوویچ را به یاد بیاورند. الان فاز عده‌ای از سرزنش‌کنندگان کالدرون این است که نشان بدهند پرسپولیسی‌ها مثل هواداران استقلال ناز سرمربی را نمی‌کشند، هرچند آنها نمی‌دانند استقلالی‌ها هم قبلا اینطور نبودند؛ وقتی پنج سال جام نگرفتند و ترکتازی رقیب سنتی را دیدند به این روز افتادند.
در هر صورت با این فضا و این همه قدرنشنانسی، احتمال بازگشت کالدرون به ایران هر لحظه ضعیف‌تر خواهد شد. بنابراین جماعت شکم‌سیر فراموشکار باقی خواهند ماند با مربیان ایرانی و «زمان» که بهترین قاضی است.