همشهری آنلاین- بهروز رسایلی: حالا مشخص می‌شود چرا ادبیات فدراسیون فوتبال ناگهان تغییر کرد و آقایان از جمله «یک گزینه خارجی داریم» به جمله «سرمربی تیم ملی قطعا داخلی است» رسیدند. ظاهرا رفقا در خیابان سئول کمی زودتر از ما مردم عادی باخبر شدند کار برانکو ایوانکوویچ برای هدایت تیم ملی عمان به پایان رسیده و او به زودی ماموریتش را در این کشور عربی آغاز خواهد کرد. به این ترتیب مذاکرات به طور کامل متوقف شد و بحث انتخاب یک مربی داخلی مثل علی دایی، یحیی گل‌محمدی یا امیر قلعه‌نویی به میان آمد.
در شرایط خاص فعلی، برانکو از صد جهت برای تیم ملی مناسب‌ترین گزینه بود و این نکته را همه –حتی دشمنان خونی پروفسور- می‌دانستند. مربی کروات با زیر و بم فوتبال ایران آشناست، با خیلی از بازیکنان کنونی تیم ملی سابقه همکاری و دوستی دارد، دانش فوتبالی‌اش مورد وثوق است، از کاریزما بی‌بهره نیست و فوت و فن عبور از مهلکه پیش‌مقدماتی جام‌جهانی را هم از بر است. تیم ایوانکوویچ قبل از آن صعود مقتدرانه به جام‌جهانی 2006، در مرحله پیش‌مقدماتی گرفتار شد و با دو پیروزی نزدیک و نفسگیر در خاک اردن و قطر به دور بعد رسید. بنابراین می‌شد با خیال راحت تیم ملی را برای دو بازی حیاتی پیش رو مقابل بحرین و عراق به ایوانکوویچ سپرد، اما آقایان آنقدر تعلل کردند که تنها گزینه مطوب از کف فوتبال ایران رفت.
آیا می‌دانید اگر تیم ملی از مرحله پیش‌مقدماتتی جام‌جهانی صعود نکند، فوتبال ملی کشورمان تا زمستان 1401 و برگزاری جام ملتهای 2023 به طور کامل «تعطیل» خواهد شد؟ ظاهرا دوستان خوب‌مان در فدراسیون تصور می‌کردند برانکو یک گزینه سرراهی و همیشه در دسترس است که اگر پیشنهاد تیم ملی را دریافت کند با «کله» به ایران می‌آید. به خاطر همین بود که همه کارهای‌شان را کردند و بعد سراغ مذاکره با او رفتند. جناب تاج می‌فرمود: «عجله نکنید؛ حالا حالاها بازی نداریم و برای انتخاب سرمربی تیم ملی دیر نمی‌شود.» انگار نه انگار خود ایشان بود که به خاطر یک ماه دیر و زود شدن، توافق با هروه رنار فرانسوی را به هم زد و مارک ویلموتس را به فوتبال ایران قالب کرد.
مراد از این مطلب اسائه ادب یا بی‌احترامی به مربیان ایرانی نیست، اما می‌دانید و می‌دانیم علی دایی یک تجربه شکست‌خورده و فاجعه‌بار روی نیمکت تیم ملی دارد، یحیی گل‌محمدی در هیچ تیم بزرگی تست نشده، غیر از پرسپولیس که شش ماه کابوس‌وار را آنجا گذراند و البته امیر قلعه‌نویی که در نصف شهرهای ایران علیه‌اش شعار می‌دهند و معلوم نیست با کدام اجماع ملی قرار است سرمربی تیم ملی شود! گزینه درست و درمان را مفت و مسلم از دست دادیم و لابد فردا هم که حذف شویم، دوستان با اکره یک عذرخواهی نصفه‌ونیمه می‌کنند و خلاص!