همشهری آنلاین- بعد از اعلام تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا در خصوص میزبانی تیمهای ایرانی در زمین بی طرف، موضع باشگاه‌های درگیر در این مسابقات کناره‌گیری رسمی از این مسابقات بوده. خبری که احتمالا به زودی رسمی خواهد شد. موضوعی که محرومیتی دوساله برای باشگاه‌های ایرانی به دنبال خواهد داشت
اما این همه ضرری نیست که شامل فوتبال باشگاهی ما خواهد شد. در صورتی که این خبر به شکل رسمی اعلام شود و ای اف سی باشگاه‌های ایرانی را دو سال از حضور در لیگ قهرمانان محروم کند آنگاه لیگ داخلی ما هم از این موضوع ضربه خواهد خورد و کیفیت آن به مراتب پایین تر خواهد آمد.
از آنجایی که سه تیم اول لیگ برتر به مسابقات لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا می‌کنند از این پس تنها رسیدن به مقام قهرمانی خواهد بود که برای تیمها ارزشمند است و کسب رتبه دوم تاچهاردهم چندان توفیری برای تیمهای لیگ برتری ندارد. همین که سقوط نکنند کافی است. نگاهی به لیگ آزادگان در دهه هفتاد و هشتاد که بیاندازید و کیفیت نازل لیگ را به خاطر بیاورید که چطور در نیم‌فصل دوم تیمهای میانی جدول که انگیزه‌ای برای کسب سهمیه نداشتند و خیالشان از سقو نکردن هم راحت بود با بی‌خیالی محض برابر رقبا حاضر می‌شدند و در انتهای هر بازی مربیان در توجیه بازی ضعیف خود این جمله مشترک را بر زبان می‌آوردند« تیم ما که امیدی برای قهرمانی ندارد و خیالمان هم از سقوط راحت است. برای همین بچه‌های امروز انگیزه کافی نداشتند»
به زمانی بازمی‌گردیم که عنوان جعلی بهترین تیم شهرستانی بزرگترین انگیزه برای تیم‌هایی است که قهرمان نمی‌شوند.