لباس محلی سیستان‌وبلوچستان با پشتوانه عظیم تاریخی یکی از نمادهای اصلی پوشش اصیل ایرانی است.
لباس بلوچی مردانه به رنگ سفید پرچین است و شلواری گشاد به همراه پیراهنی بلند دارد. مردان در بلوچستان سعی می‌کنند تا برای داشتن پوشش کاملی از لباس بلوچی به همراه این نوع لباس لنگ یا دستار بلندی را به دور سر خود بپیچانند.
پوشش مردان بلوچ از چند بخش تشکیل شده است: پاک (عمامه)، کلاه سوپی(عرق‌چین)، پاجامک(شلوار گشاد)، سرین‌بند (کمربندی برای شلوار) و کوش (کفش چرمی).
سرپوش مردان به شکل قایق است که از پوست بره دوخته می‌شود و مخصوص افراد مرفه و دامادهاست. نوع دیگر سرپوش، کلاه نخی است که از پارچه نخی دوخته می‌شود و روی آن را برای زیبایی با نقوش گوناگون سوزن‌دوزی می‌کنند.
تن‌پوش مردان به شکل لنگ از پارچه مستطیل شکلی تشکیل شده که آن را بر روی دوش می‌اندازند. گاهی آن را مانند عمامه به سر می‌بندند.
قوم بلوچ شلوار مردانه را پاجامک می‌نامند. افراد مرفه آن را بسیار گشاد می‌دوختند به گونه‌ای که گاهی برای دوخت به ۳۵ متر پارچه نیاز بود.
پیراهن مردانه، کرته یا چارتکه نامیده می‌شود که آستین آن معمولا مچ دارد. قد پیراهن در گذشته تا سر زانو بود، اما بلندی آن اکنون به ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر زیر زانو می‌رسد. پیراهن را مردان از دو سالگی به تن می‌کنند و کودکان آن را بدون شلوار می‌پوشند.
کفش‌های بلوچ‌ها نیز به این شرح است:
کتوک نام یکی از پاپوش‌های مردان است که کف آن از چوب تشکیل شده و بندهایی از جنس پشم دارد.
نوک کفش‌ها به طرف بالا برگشته است و اهالی عقیده دارند که این کفش‌ها راه رفتن آنها را راحت‌تر می‌کند.