لباس مردان سیستانی در استان سیستان و بلوچستان:
-پیراهن چل تریز: پیراهن گشاد و پرچینی که قد آن تا میان ساق پا می‌رسد. آسـتین‌های آن ۲ تکه و و مچ‌دار است. برای دوخت این لباس هشت تا ۱۰ متـر پارچـه نیـاز است.
-پیراهن بر چاک: پیراهنی بلند و گشاد تا پایین زانو که در قسمت پایین گشادتر است و آستین بلند و بدون سردست دارد.
-شلوار: این شلوار پرچین از دو ساق و یک میـان سـاق فـراخ تشکیل شده است. شلوار به وسیله بندهای بومی کـه توسـط خـود مـردم منطقـه بافتـه شده بر روی بدن ثابت می‌شود.
-پیراهن معمول: پیراهن مردان سیستانی راسته و گـشاد دوخته می‌شود، در جلو فاقد سجاف و از سرشانه شـکافی مـورب تـا زیـر سـینه دارد.
-جلیقه یا باسکت: نیم‌تنه‌هایی که در اصطلاح محلی به آن باسکت مـی‌گوینـد، یقه هفـت دارد و رنگ آن بیشتر مشکی است.
-کت: تن پوشی که بر روی پیراهن به تن می‌کنند و امروز نیز در همه مناطق شهری و روستایی رواج دارد.
-قبا: تن پوش مردانه بلندی بود که در زمستان می‌پوشیدند. جلـو سـینه و سرآستین را برای زیبایی بیشتر یراق دوزی می‌کردند. ایـن لبـاس مخـصوص افـراد بسیار مرفه سیستان بود.
-کلاه: مردان در سیستان از همان دوران کودکی کلاه بر سرمی‌گذاشتند و آن را در زمستان و تابستان استفاده می‌کردند. کلاهی که در خانـه بـه هنگـام استراحت می‌پوشیدند عرقچین نام داشت که از جنس پارچه نخی بود.
-لُنگُته: مردان سیستان برای پوشش سر خـود از سـربندی بـه نـام لنگتـه اسـتفاده می کنند، این سربند مشابه عمامه است اما آن را به شکل عمامه روحانیون بـه سـرنمـی‌پیچند، بلکه یک سر آن را لای سربند و سر دیگر آن را رها می‌کنند.
-عرق چین: کلاه دست‌بافی است که معمولا سفید است و آنرا زیـر لنگتـه بـر سـر می‌کنند.
-لنگ: پارچه‌ای است به طول سه متر و عرض حدود یک و نیم متر کـه دور گـردن و شـانه آویخته می‌شود.
-پتو: پارچه‌ای است پشمی که آن را بـه دور کمر و گردن و شانه می‌اندازند. در حقیقت وسیله‌ای است گـرم‌کننـده کـه در زمـستان جای لنگ را می‌گیرد.
-پالتوی نمدی: دامداران و کشاورزان از بالا پوش نمدی استفاده می‌کردند که یقـه آن مثلثی شکل و آستین آن بلند و قد آن تا زیر زانو یا بالای زانو می‌رسید.
-کفش: کفش‌های متعددی در سیستان وجود دارد. تهیدستان معمـولا از انـواع کفش‌های چپت و کتوک که کف آن از لاستیک اتومبیل تهیه می‌شد، استفاده می‌کردند. افراد ثروتمند نیز بوت و کفش چرمی می‌پوشیدند.
-جوراب: پاپوشی است که در فصل زمستان از آن استفاده می‌کنند و در دو نوع پشمی و نمدی بافته می‌شود.
-دستکش: چوپانان دستکش پشمی و سفید رنگ و ثروتمندان دستکش چرمی به دست می‌کردند.