همشهری آنلاین – مهدی فروتن: کسی چه می‌داند در آن چند ثانیه لعنتی تا لحظه خوردن بالگرد به زمین، بین کوبی برایانت و دخترش جیانا چه گذشته است. هم را در آغوش گرفته‌اند تا با هم بروند پیش خدا یا اصلا دخترک ۱۳ ساله فرصت کرده است برای آخرین بار گرفتن دست‌ها و آغوش پدر را تجربه کند؟ هر چه باشد، حالا دنیای ورزش و جهان بسکتبال داغدار است؛ داغی که تا همیشه روی دوش همه دوستداران کوبی و بسکتبال سنگینی می‌کند.
کوبی در زندگی شخصی یکی بود مثل همه آدم‌ها؛ پدر چهار دختر و همسری که همین چند سال پیش حتی به تجاوز هم متهم شد اما او درون زمین بسکتبال همان مامبای سیاه بود با مهربان‌ترین قلب و بی‌رحم‌ترین دست‌های دنیا. توپ را چنان در آن دست‌های بزرگ می‌گرفت که انگار دارد از ارزشمندترین دارایی دنیا مراقبت می‌کند و چنان به سبد در بلندی ۲۴۳ سانتیمتری زمین یورش می‌برد گویی سنگدل‌ترین حریف را پیش رو و آن بالا می‌بیند.
همه ۲۰ سال حضور در زمین و دنیای ورزش را در هوای باشگاه لس‌آنجلس لیکرز نفس کشید و قدم زد تا وفاداری را هم به دختران و هوادارانش بیاموزد. ۱۴ سال پیش وقتی در بازی خانگی با تورنتر رپترز ۸۱ امتیاز گرفت و لیکرز را به پیروزی ۱۲۲ بر ۱۰۴ برابر حریف کانادایی رساند، فروتن بود بسان همیشه. از ۴۴ دقیقه وقت بازی، ۴۱ دقیقه و ۵۶ ثانیه درون زمین بود و همین فداکاری‌ها ارزش نامه خداحافظی خود را بیشتر نشان می‌دهد.
کوبی در آن شعر یا نامه از عشق بی‌پایان خود به بسکتبال نوشته و اعتراف کرده است اگر توان بدنی‌اش اجازه می‌داد، دوست داشت تا همیشه بازی کند. ستاره‌ای که تا ۳۸ سالگی در اوج بود، پنج بار قهرمان NBA شد، ۱۸ بار در تیم آل‌استار حضور یافت، با آمریکا دو قهرمانی المپیک را تجربه کرد، یک عنوان باارزش‌ترین بازیکن فصل یا MVP به دست آورد و تا همین یکی دو روز پیش سومین امتیازآور برتر تاریخ ان‌بی‌ای بود.
«فقط گوش می‌کردم. می‌خواستم هر چه می‌توانم حرف‌هایش بیشتر در جانم نفوذ کند. یادم هست که به من گفت اگر می‌خواهی بکوشی و در ورزش بزرگ شوی، اگر می‌خواهی یکی از بهترین‌ها شوی، باید فقط و فقط کار کنی. همیشه از حرف زدن با کوبی برایانت شادمان بوده‌ام؛ یکی از بزرگ‌ترین‌های همیشه تاریخ در بسکتبال.» این حرف‌های لبران جیمز است که کمتر از ۲۴ ساعت پیش از سقوط بالگرد پس از شکسته شدن رکورد کوبی بر زبان آورد.
لبران که خودش از بهترین‌های تاریخ بسکتبال آمریکا و دنیاست، چنان از کوبی تعریف و تمجید کرد که انگار دارد درباره استادش حرف می‌زند. کوبی فقط شش سال بزرگ‌تر از لبران بود اما ستاره این روزهای لیکرز عبارت «مامبای ابدی» را روی کفش‌های ورزشی‌اش نوشته بود تا به اسطوره باشگاه ادای احترام کند. حالا لبران ۳۳۶۵۵ امتیاز سومین امتیازآور برتر تاریخ NBA است و کوبی فقید با ۳۳۶۴۳ امتیاز یک پله پایین‌تر از او ایستاده است.
کوبی چند ماه پیش از خداحافظی همیشگی از ورزش، نامه‌ای به بسکتبال نوشت که بیشتر شبیه شعر است. همان نامه و شعر دستمایه تولید انیمیشنی پنج دقیقه‌ای شد به نام «بسکتبال عزیز» با صدای خوبی کوبی، کارگردانی مشترک گلن کین و موسیقی اعجاب‌انگیز جان ویلیامز. این فیلم دو سال پیش در اسکار ۲۰۱۸ جایزه بهترین انیمیشن کوتاه را برد تا برایانت نخستین و تنها ورزشکار تاریخ لقب بگیرد که مهم‌ترین جایزه دنیای فیلم و سینما را هم برده است.
شاید این احترام متقابل میان کوبی و لبران بود که باعث شد جیمز سال گذشته از تیم زادگاه خود کلیولند کاوالیرز به لس‌آنجلس بیاید و لیکرز را پس از سال‌ها به دوران اوج بازگرداند. کوبی این فصل با نمایش‌های درخشان لبران و رفقا در لیکرز بیش از همیشه به رویای خود یعنی قهرمانی دوباره در NBA پس از یک دهه نزدیک شده بود اما مرگ همیشه همین حوالی است و آرزومندان را زودتر با خود می‌برد.
کوبی عزیز در تمام ۲۰ سال حضور در دنیای بسکتبال همیشه با بالگرد اختصاصی خود بین زمین تمرین و خانه‌اش در لس‌آنجلس در رفت و آمد بود و پیش‌بینی‌هایی که از چند سال پیش درباره مرگ احتمالی او در سقوط بالگرد می‌شد، بیشتر به همین استفاده دائمی از بالگرد اشاره دارد؛ اتفاقی که سرانجام افتاد و دنیای ورزش را در بهت و حیرت فروبرد.