همشهری آنلاین- رسول بهروش: یک خبرگزاری اصولگرا در حال پیگیری کمپینی است که امضاکنندگانش از صداوسیما می‌خواهند برنامه نود سیاسی را با اجرای «استاد» علی‌اکبر رائفی‌پور روی آنتن ببرد. این خبرگزاری دیروز مدعی شده امضاهای این کمپین ظرف ۴۸ ساعت از ۲۲ هزار نفر گذشته و صداوسیما باید خواسته مذکور را جدی بگیرد. حالا اینکه این ۲۲ هزار امضا با چه کیفیتی جمع شده همانقدر مبهم است که «استاد» خطاب شدن ناطق جوان جای سوال دارد! بگذریم؛ مساله مورد اشاره این مطلب چیز دیگری است.
هیچ عجیب نیست که یک جناح خاص سیاسی در کشور، خواهان پخش برنامه دلخواهش از صداوسیمای انحصاری شود؛ رسانه‌ای که از قضا گرایش‌های کاملا همسو با این دوستان دارد و دربست در اختیارشان است. تا آنجا که چشم کار می‌کند، تلویزیون پر از این برنامه‌هاست و اتفاقا جایی مثل شبکه افق با شعار «مخالفان جمع کنند و از ایران بروند» خوراک تهیه برنامه‌ای در همین مضمون با اجرای حضرت استاد است. شما برنامه‌تان را بسازید و نگران ریزش مستمر مخاطبان و کاهش اعتماد عمومی مردم هم نباشید، چون وضع دیگر از این بدتر نمی‌شود. این وسط اما فقط لطف کنید و از دستمالی کردن برند ذبح‌شده «نود» دست بکشید.
شاه‌واژه نود، زمانی به ادبیات برنامه‌سازی در تلویزیون ایران اضافه شد که مردم فکر می‌کردند صداوسیما هنوز می‌تواند محلی برای چندصدایی و تضارب آرا، حداقل در حوزه کم‌ریسک ورزش باشد. آن روزها گمان می‌کردیم رسانه‌ای که دستش تا آرنج در جیب مردم است و کاملا از سرمایه عمومی ارتزاق می‌کند، دست‌کم آنقدر فضا را باز می‌گذارد که افکار عمومی در یک برنامه فوتبالی مجری دلخواهش را ببیند و با او همراه شود. عادل فردوسی‌پور هم به خوبی این کلمه را تبدیل به برند کرد. طبیعتا او هم مثل هر آدم دیگری کم‌وکاستی داشت و گاهی ناشیانه و ناخواسته در صدد تحمیل سلیقه و عقیده خودش به بیننده برمی‌آمد، اما در مجموع تبدیل به یک چهره قابل اعتماد برای مردم شده بود؛ کسی که بیننده جذب می‌کرد و حرفش خریدار داشت. همان سال‌ها بود که به طور مکرر پیشنهاد تولید برنامه‌های مشابه در حوزه‌های دیگر مثل نود سیاسی، سینمایی، اقتصادی و ... مطرح شد. بعضا مثل برنامه «هفت» شاهد اجرای این ایده هم بودیم، اما هیچ یک از آنها به نیمی از توفیق نود هم دست نیافتند، شاید چون هیچکدام‌شان سوپراستاری مثل «عادل» نداشتند.
حالا اما آن روزگار گذشته و صداوسیما در رویکرد جدید و انحصاری‌ترش، حتی خود عادل و نود اورجینال را هم برای مردم نالازم تشخیص داده است. حالا که نود را کشتید، لااقل به نام و نشانش رحم کنید و از جنازه‌اش دست بکشید. برنامه سیاسی‌تان را با استاد بسازید و طبق معمول هر چه دل‌تان خواست در آن بگویید، اما اسمش را یک چیز دیگر بگذارید؛ هر چیزی غیر از نود. اصلا اسمش را بگذارید «فوتبال برتر سیاسی»؛ اینطوری تناسب بین فرم و محتوا خیلی هم بیشتر رعایت می‌شود! نود مال روزهایی بود که ما مردم فکر می‌کردیم یک سر سوزن برای آقایان اهمیت داریم. آن روزها خیلی وقت است گذشته.
منبع: روزنامه همشهری