به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، رحیم خستو نائب رئیس شورای شهر کرج در یادداشتی نوشته است: سلام بعد از حدود ۴ روز تب و سرفه و قرنطینه نمودن خود در منزل، دیروز به اصرار یکی از دوستان حدود ساعت۱۲ به بیمارستان امام علی (ع) کرج رفتم. انگار همه عجله داشتند چون آخر وقت اداری بود. آزمایش خون و رادیوگرافی که چهار ساعت بعد آماده شد مجددا حضور پزشک محترمی که صبح مرا ویزیت کرده بود رسیدم که او هم عجله داشت و در حال رفتن بود. نگاهی به برگه آزمایش و عکس کرد و گفت از این طریق قابل تشخیص نیست.
گفتم چکار کنم؟ جوابی نداد. رسیدم منزل تصاویر و آزمایش را به یکی از دوستان پزشک فرستادم، گفت ظاهرا تست خونت مثبت است ولی برای اطمینان بیشتر حتما همین الان به بیمارستان ... کرج برو و اسکن ریه بگیر چون یکی از مطمئن‌ترین راه‌ها برای شناسایی بیماری است.
حوالی ساعت ۹ شب به مرکز فوق رفتم گفتند کسی نیست که برای رادیولوژی ویزیت کند مگر اینکه آزاد حساب کنید. بله لطف فرمودند مرقوم نموده و اسکن ریه انجام شد. نزدیکی منزل بودم که از بیمارستان فوق تماس گرفتند و گفتند آن نسخه‌ها کامل نیستند برگشتم، تصاویر کامل‌تری عنایت کردند. دوباره به دوست عزیز پزشک زحمت دادم و فایل ها را برایشان فرستادم گفتند سریع به بیمارستان مراجعه کن با دوستانی تماس گرفتم آیا بیمارستان امام علی کرج امکانات و یا دارو دارد که به آنجا مراجعه کنم. متاسفانه جواب منفی بود. لذا حوالی ساعت یک بامداد به بیمارستان امام خمینی تهران رفتم که در آن جدا از سایر قسمت‌ها مرکزی درمانی برای تشخیص و درمان کرونا ترتیب داده بودند. بدون اینکه بیماران پولی بپردازند تست می گرفتند، درحالی‌که برای تشخیص بیماری در کرج مبلغ زیادی خرج کردم تازه نتیجه را هم نمی‌گفتند. آیا مدیران استان قادر به فراهم کردن حداقل امکان برای تست و آن هم رایگان برای اقشار جامعه نیستند؟ آیا اگر حتی تشخیص داده شود امکان درمان با حداقل امکانات وجود دارد.اینکه می گویند برو اگر حالت بدتر شد بیا به معنی تکثیر نامحدود ویروس نیست؟
دست شهردار درد نکند که منابع زیادی از شهرداری را به بیلبوردهای شهری برای پیام رسانی در مورد این بیماری اختصاص داده و یا ضد عفونی شهر را به عهده گرفته است. در حالی‌که کماکان بیلبوردهای سایر ارگان‌ها تبلیغ آرایشگاه و رستوران می‌نمایند. آیا سایر نهادهای مربوطه و یا کلینیک‌ها حاضرند در این روزها کمی درآمد خود را کاهش دهند؟ اینکه شهرداری منابع خود که از جیب مردم است را به این امر اختصاص دهد خیلی خوب است. به شرطی که استانداری قدرت چانه زنی با دولت در گرفتن منابع و امکانات برای شهر را داشته باشد. نیروی انتظامی در سنندج و تهران با ماشین های آب پاش در اقدامی ارزشمند وارد عمل شدند ولی شهرداری کرج با ماشین های اتش نشانی این کار را انجام داد.
حداقل انتظاری که از مدیران درجه اول استان و شهر می‌رود اختصاص چند کانکس خارج از فضای اورژانس بیمارستان امام علی (ع) است که به عنوان مرکز شناسایی و درمان کرونا اختصاص یابد تا بیماران عادی و کودکان در معرض تهدید قرار نگیرند.
آقای شهردار تو می‌توانی این کار را هم انجام دهی پس لطفا دست به کار شو زیرا بحمدالله کانکس هم زیاد داریم، چون روز به روز عوارض‌ها را افزایش می‌دهیم و کماکان می توانیم هزینه‌های دیگر نهادها را از جیب شهروندان کرج بدهیم و در خلوت مورد تحسین قرار بگیریم. اما وقتی در حل مسائل و مشکلات و حتی یک بارندگی ساده کل شهر زمین گیر می‌شود پاسخی نداریم و همان‌ها از من و شما طلبکارند.
خلاصه بعد از برخورد بسیار محترمانه، صبورانه و فرشته‌گونه کادر پزشکی بیمارستان امام خمینی (ره) در تهران که دور از تصور من عقب مانده بود داروهایم را گرفتم، داروهایی که در بسیاری داروخانه‌های شبانه روزی تهران موجود بودند و آدرس آنها هم در بیمارستان اعلام شده بود. داروهایی که باید مسئولین بهداشت استان جواب دهند که آیا در بیمارستان مربوطه هست یا خیر؟ بعد از گرفتن داروها هم برای قرنطینه شدن به خانه برگشتم. البته جا دارد و انتظار می‌رود شهرداری کرج داروخانه‌ای را نیز احداث و تجهیز کند، چه اشکال دارد؟
وقتی هلال احمر در چهارراه طالقانی به نیت دارو خانه ساخت‌وساز غیر مجاز می‌کند و آن را تبدیل به بوتیک می‌کند، شهرداری هم یکی از طبقات خود را تبدیل به داروخانه نماید. حتما در روزهای بحرانی کارآمدتر است. در فکر همین چیزها بودم که ساعت ۵صبح امروز دوشنبه به کرج رسیدم. باران رحمت الهی که بر شهر بی‌دریغ باریده بود و در حالی‌که خیلی‌ها به خواب "شیرین" رفته بودند و احتمالا دوستان شهرداری به فکر ماموریت های خارج از وظیفه و یاخسته از فعالیت در حوزه‌های دیگربودند، نیمی از شهر را آب گرفته بود.
اما عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگو. کرونا جدی‌ترین پیام هستی در این روزها بود. کرونا حقوق شهروندی را به ما آموزش داد. فهمیدیم که این ویروس باهوش فرقی میان مسئولین و مردم قائل نیست. مذهبی یا غیر مذهبی نمی‌شناسد. ژن را از لحاظ کیفیت تشخیص نمی‌دهد. فمینیست یا مردسالار نیست. اتفاقا با کودکان و جوانان مهربان‌تر است و کار زیادی با آنها ندارد و اجازه می‌دهد آنان از تعطیلی مدرسه‌ها لذت هم ببرند. رعایت حال شهروندانی را که امکان خرید شب عید را نداشتند می‌کند تا خجالت‌زده میهمان و خانواده نباشند و یا آن‌هایی که امکان سفر نداشتند. شاید این اولین عیدی است همه اعم از فقیر و غنی در خانه خود هستند. شهرستانی‌های مقیم مرکز نیز برای اینکه خرج عیدشان کم شود و تازه عیدی هم بگیرند به سراغ والدین مسن‌شان نمی‌روند و خرج مضاعفی بر آنها تحمیل نمی‌کنند. این ویروس نشان داد جهان چقدر کوچک شده و ما انسان‌ها و شهروندان چقدر به هم محتاجیم. به ما آموخت اگر به فکر هم نباشیم همه در معرض تهدیدیم و هیچکس برنده نیست. طی چند سال اخیر صور اسرافیل بارها در خصوص فقر، فاصله دارا و ندار، فاصله گفتار و کردار و تهدید ریا به گوش ما دمید و ما عاجز از شنیدن بودیم تا اینکه آواز عنصری نادیدنی و ریز به صدا در آمد، شاید بیدار شویم.
کرونا هم یک بیماری ویروسی مثل سایر بیماری ویروسی دیگر است و ان‌شاالله به زودی دامن خود را جمع می‌کند. واقعا این بیماری تهدید کننده‌تر از سایر ویروس‌های قبلی نیست. اینکه مردم ایران با طنازی خود آن را به سخره گرفتند نشان از هوش تاریخی آن‌هاست که گر نکوبیم شیشه غم را به سنگ هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ.
کرونا چیز دیگری را هم به ما یادآوری کرد که از فرشته‌های زندگی‌مان غافل نباشیم که چگونه خطر ابتلا را می پذیرند و در کنارت می‌مانند(آنگونه که همسرم ثریا کنارم ماند) و پرستاران و پزشکانی که بیش از ۱۵ ساعت عاشقانه در کنار بیماران مانده‌اند. کرونا در این روزهای سرد زمستانی عیاری برای سنجش مرد از نامرد بود.
این نوشته برای تشویش اذهان خصوصی بود نه عمومی چرا که به ما می‌آموزد شهر مقاوم و پایدار شهری است که مردم به هم امید بسته‌اند. ضعف جسمی می‌تواند آسیب بیشتری به بیماران بزند. به فکر کسانی باشیم که مواد مغذی کمتری برای مصرف در دسترس دارند. نگران نباشیم خدای مهربانی داریم که هوای همه ما را دارد.
یارب خود بلا بگردان