یکی از مشکلاتی که این روزها بیش از گذشته مشاهده می‌شود، از بین بردن اعتماد عمومی نسبت به نظام سلامت کشور است. مسئولین دروغگو هستند، قبول! اگر دروغگویی بد است، چرا روشنفکران و رهبران اپوزوسیون دروغ می‌گویند؟! چرا آنها تحلیل‌های دروغین و مأیوس‌کننده را به بهانۀ کرونا در کانالهای ماهواره‌ای و شبکه‌های اجتماعی نشر می‌کنند؟
نظام سلامت ایران علیرغم همۀ عیب و ایرادهایش یکی از ۱۰ نظام سلامت کارآمد در جهان است. نظام سلامت ما با کشور چین و آلمان قابل مقایسه نیست، اما در مقایسه با اغلب کشورهای اروپایی و آمریکایی، کارآمدتر و قابلیت دسترسی و عمومیت و پوشش گسترده‌تری دارد. چرا کسی به کمبود ماسک در فرانسه و ایتالیا و کره جنوبی ایراد نمی‌گیرد؟! چرا کسی به دروغ کره‌جنوبی و ژاپن و امارات در انتشار آمار مرگ و میر کرونا توجه نمی‌کند. مگر پروازی بین بحرین و ایران برقرار است که یک ایرانی مبتلا به بحرین رفته و ویروس را به آنجا برده است.
تناقضات آماری چین و ژاپن هم مانند تناقضات آمار بهداشتی در ایران است، زیرا تهیه آمار ابتلا به ویروسی ناشناخته و نوپدید، در شرایط تحریم دارو و تجهیزات پزشکی، به درستی قابل استخراج نیست. چرا کسی نمی‌گوید که به دلیل تحریم، خرید کیت‌های آزمایش کرونا، با هزار مانع اداری و بانکی روبروست. چرا کسی به کمبود بودجه سلامت به دلیل تحریم نفتی توجه نمی‌کند.
بسیاری از روشنفکران و طبقۀ متوسط جامعۀ ما با سیاست‌های جمهوری اسلامی موافق نیستند، اما این مساله، ترویج فرهنگ "دروغ مقدس" توسط خبرنگاران، تحلیل‌گران و ایوزوسیون را توجیه نمی‌کند. سیاه کردن چهرۀ نظام سلامت که بجز وزیر و چند معاونش، بقیه، بخشی از همین طبقۀ متوسط شهری مخالف هستند، مصداق خودزنی و ترویج دروغ مقدس است.
یک پرستار ۲۵ ساله لاهیجانی جانش را برای حفظ جان و سلامت هموطنانش از دست داد. این نظام سلامت، مرگ و میر کودکان را طی دو دهه به طرز بی‌نظیری کنترل کرده است. این نظام سلامت بیش از ۸۰ درصد هزینه‌های درمان را پوشش می‌دهد. در این فضای آلودۀ رسانه‌ای، اگر کسی همچون من ادعا کند که نظام سلامت ایران، از آمریکا و کانادا کارآمدتر است، او را به راست‌روی و هم‌پیالگی متهم خواهند کرد تا دروغ‌های مقدسشان (که برای مبارزه با جمهوری اسلامی می‌پراکنند) توجیه کنند.
توجیه جنگ و تحریم به دلیل بد بودن نظام و ترویج مرگ و اضطراب برای کودکان و محرومان و بیماران صعب العلاج به دلیل غیردموکراتیک بودن نهاد انتخابات، همچون آتش زدن سینما رکس آبادان برای اهداف مقدس!! زشت و غیرقابل بخشش است.
یادمان نرود که روزگاری با همین روش (یعنی انتساب دروغ برای هدفهای مقدس) آتش زدن سینما رکس آبادان به شهربانی و ساواک آبادان نسبت داده شد. بعد از پیروزی انقلاب، مشخص شد که یکی از همین افرادی که با رژیم شاه مخالف بوده، چنان جنایتی را مرتکب شده است. امروز هم، برخی برای اسقاط رژیم جمهوری اسلامی، حاضرند که هر خبر بد یا هر مشکلی را با دروغ و اتهام برجسته کنند و با یک کلاغ، چهل کلاغ خواب بیماران سرطانی، کلیوی، MS و HIV و ... را به کابوس بدل کنند.
این رقابت برای یاس‌پراکنی و دروغگویی به نفع کشور و ملت نیست. بی‌اعتمادی به نظام سلامت، کمکی به مردم ایران نمی‌کند. چرا کسی نمی‌گوید که سیل سهمگین روزهای اخیر بدون تلفات جانی آمد و رفت؛ در حالی‌که کشور در تب و تاب اضطراب کرونا می‌سوخت. چرا کسی به کارآمدی سازوکار حوادث غیر مترقبه اعتراف نمی‌کند. مخالف بودن با کینه‌توزی و دروغگویی متفاوت است.
دشمنی نباید ما را از راه عدالت و انصاف خارج کند. همین!