به گزارش همشهری آنلاین، اندیشمندی گفته بود، بدترین نوع دانایی، دانش ناقص است. این پدیده در همه عرصه‌های زندگی موجب خسران‌های فراوانی شده است.
این روزها که انواع سخنان کارشناسی، غیر کارشناسی، تخصصی و دقیق، غیر دقیق و بی‌ربط در مورد ویروس کرونا و بیماری‌ها در فضای جامعه منتشر می‌شود، گروهی بزرگی از ما در میان آوار این اطلاعات نه می‌توانیم به راحتی راست و غلط را تشخیص دهیم و نیز به دلیل عدم تخصص خود می‌توانیم منظور و برداشت صحییح از یک سخن علمی را متوجه شویم.
در خصوص موضوع اخیر، یعنی آلودگی ۴۰ درصد از مردم به ویروس کرونا، نخست بخش‌هایی از سخنان دکتر مینو محرز، متخصص ارشد، عضو کمیته کشوری مبارزه با بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت را به دقت بخوانیم:
- اکنون در مرحله اپیدمی و همه گیری بیماری ناشی از ویروس کرونای کووید ۱۹ در کشور هستیم و این جزو ذات اپیدمی است که حداقل ۴۰ درصد جامعه دچار این ویروس می شود تا بعد بیماری فروکش کند.
- هنوز به مرحله اوج بیماری نرسیده‌ایم و همچنان شاهد ابتلای روزافزون به این ویروس هستیم. پیش بینی این است که طی دو تا سه هفته آینده همچنان روند صعودی این بیماری را شاهد باشیم و بعد از آن روند نزولی بیماری شروع می شود.
- این اتفاقی است که در چین هم افتاده است. در ایران نیز باید منتظر همه گیری حداقل ۴۰ درصد افراد جامعه به این ویروس باشیم اما بیش از ۸۰ درصد افرادی که به این ویروس مبتلا می شوند دچار بیماری خفیف با علائم خفیف می شوند و ممکن است آن قدر علائم بیماری خفیف باشد که خودشان هم متوجه نشوند.
- قانون ایپدمی یک بیماری ویروسی این است که حداقل ۴۰ درصد افراد جامعه به این بیماری مبتلا می شوند.
- اغلب جمعیت ۴۰ درصدی که احتمالا به ویروس کرونا مبتلا می شوند، بی علامت یا دچار علائم خفیف هستند و حدود نیمی از این افراد حتی متوجه نمی شوند که به این ویروس مبتلا شده اند. به خصوص ابتلا به این ویروس در کودکان معمولا علامت چندانی ندارد.
- چند توضیح در خصوص این اظهارات:
یکم- همین قرن شاهد شیوع مجموعه متنوعی از بیماری‌های ویروسی مانند سارس، آبولا و نظایر آن بوده است. قانون اپیدمی در مورد آنها هم صادق بود اما میزان تلفات این بیماری‌های ویروسی چقدر بود؟ آیا ۴۰ درصد جوامع آلوده مردند؟ واقعیت غیر این است.
دوم- ۸۰ درصد جمعیت مبتلا با این قانون، اصلا متوجه بیماری نخواهند شد. بدین معنا که نیازی به مداوا نخواهند داشت
سوم- فرض کنید در یک شهر ۱۰۰ هزار نفری یک نفر آلوده باشد و حالا فرض کنید در شهری دیگر با ۱۰۰ هزار نفر جمعیت ۲۰۰ نفر مبتلا باشند. این بدان معنا نیست که در هر دو شهر به طور مساوی ۴۰ هزار نفر آلوده می‌شوند. بلکه نسبتی بین تعداد متبلایان و تعداد افرادی که احتمالا مبتلا خواهند شد وجو دارد.
چهارم- فرض کنید در یک شهر ۱۰۰ هزار نفری ده نفر مبتلا هستند. در این شهر، همه، رفتارهای استاندارد را رعایت می‌کنند؛ ترددها به حداقل می‌رسد، پاکسازی و بهداشت فردی و محیطی در حد بالا صورت می‌گیرد، تجمعات تعطیل می‌شود و مانند آن. حال فرض کنید در شهر دوم با همین جمعیت و تعداد مبتلا، درست برعکس شهر اول رفتار شود. بی‌دقتی، بی‌توجهی، هجوم به بازارها، عدم رعایت بهداشت فردی و محیطی، شلوغ بودن متروها و اتوبوس‌ها و مانند آن. آیا در هر دو شهر به یک تعداد مبتلا خواهند شد؟
- نتیجه‌گیری:
اگر در مجتمع مسکونی خود نکات ضروری را رعایت کنید، احتمال اینکه ۴۰ درصد ساکنان آنجا مبتلا شوند به شدت پایین می‌اید.
اگر در محل کار خود رعایت کنید این درصد در آنجا کاهش می‌یابد
اگر در شهر خود رعایت کنید این درصد کاهش می‌یابد
همه ایران آلوده به ویروس کرونا است. طبق نظر کارشناسان ۴۰ درصد مردم سرزمین ما به این ویروس می‌توانند مبتلا شوند. اما، اولا، ۸۰ درصد آنها ابتلایی بسیار خفیف خواهند داشت. دوما، شما می‌توانید کاری کنید که در محیط شما این قاعده رخ ندهد و تراکم جمعیت مبتلا در آنجا کمتر شود. دود این بیماری به چشم کسانی می‌رود که رعایت نکنند. بنابراین با توجه به رعایت یا عدم رعایت استانداردها می‌توان با جامعه‌ای مواجه بود که به صورت کلی ۴۰ درصد آنها متبلا شده‌اند اما در بخشی از آن کمتر از ده درصد و در بخشی دیگر بیشتر از ۵۰ درصد. این بستگی به رفتار ما دارد.