همشهری آنلاین- بهروز رسایلی: فوتبال همین است؛ بی‌رحم، در اوج جذابیت. اینجا ورق ناگهان طوری برمی‌گردد که حتی حوادث یک ماه قبل را هم دیگر نمی‌شود باور کرد. شاید الان هیچکس به اندازه امیر قلعه‌نویی به درستی این گزاره ایمان نداشته باشد؛ مردی که همین یک ماه پیش کشاکش سختی بر سر او بین نیمکت تیم ملی و سپاهان وجود داشت، اما حالا ستاره اقبالش در خاک فرو غلطیده است. اگرچه همان زمان هم خیلی‌ها تلاش فدراسیون برای جذب امیر را ناشی از دلایل غیرفنی و در راستای ایرانیزه کردن نیمکت‌های مهم می‌دانستند، اما به هر حال قلعه‌نویی چند روز رویایی را پشت سر گذاشت؛ از این طرف طرح شرط و شروط برای تیم ملی و از آن طرف تقلای سپاهان برای نگه داشتن او، با چنگ و دندان. حالا اما حکایت آن دو مشتری زمین تا آسمان توفیر کرده است. فدراسیون‌نشین‌ها سراغ دراگان اسکوچیچ رفتند تا نیمکت تیم ملی در دهه نود همچنان در تسخیر مربیان غیرایرانی باقی بماند. از این طرف هم لابد سپاهانی‌ها به خاطر آن همه زجری که در مسیر حفظ قلعه‌نویی کشیدند، سخت پشیمان‌اند! قصه مقاومت باشگاه اصفهانی مربوط به زمانی است که فاصله سپاهان با پرسپولیس صدرنشین فقط سه امتیاز بود و تازه همین را هم می‌شد در بازی رودررو جبران کرد، اما حالا فاصله کذایی به 10 امتیاز افزایش یافته و چاره‌ای جز تکرار ترجیع‌بند «مهندسی قهرمانی» باقی نگذاشته است! کسی چه می‌داند؛ شاید الان در اصفهان برخی مدیران سپاهان دارند به این فکر می‌کنند که کاش قلعه‌نویی را با عزت و احترام و با چاشنی یک مشت شعار در مورد اولویت مصالح ملی تحویل فدراسیون می‌دادند و خودشان تتمه آرزوهای‌شان برای قهرمانی را با یک مربی دیگر، یک تفکر جدید پی می‌گرفتند. حالا اما آنها همه چیز را با هم از دست داده‌اند. همه چیز؛ هم ژست ملی‌گرایی را و هم جامی که همچنان بر فراز دست رقبا بالا خواهد رفت.
معنای برکناری تابش
نقطه عطف فصل کابوس‌وار سپاهان بی‌تردید تصمیم مسوولان این باشگاه برای عدم حضور در بازی با پرسپولیس بود؛ انچه کمر طلایی‌پوشان را شکست و علاوه بر سه امتیاز بازی با پرسپولیس، دو امتیاز داربی اصفهان را هم از چنگ سپاهان بی‌تمرکز درآورد. بدتر از همه اینکه ادله این باشگاه برای عدم حضور در زمین را حتی خود بازیکنان سپاهان هم باور نکردند. در نتیجه بعد از اعلام نتیجه سه بر صفر به سود حریف تهرانی، از اصفهان به جای داد و فریاد و اعتراض، فقط خبر استعفا (شاید هم برکناری محترمانه) مسعود تابش شنیده شد. مسلما این خبر معنای مهمی داشت؛ مخصوصا که محال است تصمیم عدم حضور سپاهان بدون تایید امیر قلعه‌نویی گرفته شده باشد. باشگاه نتوانست موضوع تقدیم سه امتیاز به حریف اصلی و حیثیتی را هضم کند؛ بنابراین تابش شغلش را از دست داد، اما قلعه‌نویی ماند، شاید چون برکناری او به همین آسانی نبود!
پیمانه امیر پر شده
قلعه‌نویی پارسال با سپاهان قهرمان نشد، اما خب شاید این مساله با وجود افتی که این تیم در چند سال گذشته تجربه کرده بود چندان عجیب به نظر نمی‌رسید. امسال اما قصه عوض شد. برانکو از پرسپولیس رفت، امیر با قراردادی که می‌گویند رقمش «بسیار بالا» است در سپاهان ماند و تیم را هم برایش حسابی تجهیز کردند. بنابراین قهرمان نشدن در فصل جاری، به نوعی می‌تواند پیمانه قلعه‌نویی را در اصفهان پر کند. البته که هنوز جام حذفی و لیگ قهرمانان باقی مانده؛ میانبرهایی که شاید سرنوشت امیر را عوض کنند، اما در هر دو جبهه کار سپاهان سخت است. این تیم در یک‌چهارم نهایی جام حذفی باید با استقلال مصاف بدهد و در آسیا هم با السد و العین و النصر عربستان در یک گروه بسیار دشوار گرفتار شده. آیا قلعه‌نویی در اصفهان به پایان خط رسیده است؟