به گزارش همشهری آنلاین به نقل از جماران، عباس عبدی تحلیل‌گر سیاسی_اجتماعی در یادداشتی نوشت: ما دو سیستم داریم که می تواند این نوع سیاست ها را پیش ببرد؛ یا باید با اقتدار، زور و قدرت و یا با پذیرش باشد.
حکومت چین اقتدار و سازماندهی لازم را دارد و وقتی تصمیم می گیرد خیلی راحت از بالا تا پایین جامعه اجرا می کنند و مردم هم یاد گرفته اند که نباید جلوی دولت بایستند؛ چون اگر بایستند، دولت با آنها برخورد می کند.
البته دلایل دیگری هم دارد. ساخت شغلی خیلی مهم است. اگر همه مردم شغل دولتی داشته باشند و یا مزدبگیر باشند، خیلی راحت تر از تصمیمات حکومت تبعیت می کنند؛ تا وقتی که کارکنان مستقل هستند و معیشت آنها وابسته به سیستم حکومتی نیست.
در حکومت های دموکراتیک کار سخت تر، ولی بنیادی تر است. یعنی آنجا حکومت همه کاره نیست و اعتمادی که مردم به سیستم و تصمیماتش دارند و نیز وجود شفافیت نسبی در تصمیمات کمک می کند که نهادهای مردمی و خود مردم همراهی و مشارکت کنند.
ما در ایران هیچ کدام از این دو مدل را نداریم. سیستمی نداریم که بتواند با اقتدار چنین کارهایی را اجرایی کند و کسی هم جرأت نکند تخطی کند. از طرف دیگر اعتماد هم نداریم. تصمیماتی که هر روز عوض می شود بی اعتمادی ایجاد می کند.
بعضی مواقع باید رفتارهای قهری انجام داد؛ ولی اینها استثنا است. به نظر می آید که در این باره افراد صاحب نظر باید صحبت کنند البته شفاف باشد و تصمیم بگیرند و اکثریت مردم هم حمایت می کنند. اگر برخی از مردم نیز رعایت نکردند، می‌شود تعداد محدودی را جریمه و قرنطینه کرد؛ ولی نمی‌شود میلیون‌ها نفر را با این وضعیت مواجه کرد.