به گزارش همشهری آنلاین به نقل از بیزنس اینسایدر مقامات چین تازه در اواخر ماه دسامبر بود که متوجه شدند با یک ویروس جدید مواجه هستند. اما حتی در آن زمان، دولت چین مانع دسترسی عموم به این اطلاعات شد.
روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست که به این دادهها را که هنوز در دسترس عموم قرار ندارد، دسترسی پیدا کرده است، بر اساس این دادهها نخستین فردی که ویروس جدید کرونا را گرفته باشد، مردی ۵۵ ساله از ایالت هوبی چین بوده است.
اما به گفته این روزنامه این شواهد قطعی نیست و هویت «بیمار صفر» نخستین انسانی مبتلا به ویروس هنوز ثابت نشده است و ممکن است این دادهها کامل نباشند.
مقامات بهداشتی چین نخستین مورد کووید-۱۹- بیماری ناشی از ویروس جدید کرونا- را در ۳۱ دسامبر (۱۰ دی) به سازمان جهانی بهداشت گزارش کردند.
گروهی از پژوهشگران که بعدا شواهدی را منتشر کردند که نشان میداد نخستین شخصی آزمایشش مثبت شده است یعنی نخستین مورد ثابتشده بیماری، از ۸ دسامبر علامتدار شده بود.
سایر پژوهشهای منتشر شده در ژورنال پزشکی لسنت در ماه ژآنویه نشان داد نخستین شخصی که آزمایش مثبت پیدا کرده بود، در اول دسامبر به ویروس مبتلا شده است.
این واقعیت که پژوهشگران در این بررسیها تاریخ احتمال نخستین مورد عفونت را به طور مداوم عقبتر بردهاند، نشان میدهد که ممکن است هنوز شواهدی کافی برای شناسایی «بیمار صفر» در دست نباشد، اما دادههای جدید دولتی چین که روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست گزارش کرده است، شواهد بیشتری درباره آنچه میدانیم به دست میدهد.
یک پژوهش منتشر شده در ماه گذشته بوسیله تیمی از پژوهشگران بیماریهای عفونی از چین نشان داد که کاربران شبکه اجتماعی «ویچت» بیش از دو هفته پیش از آنکه مقامات نخستین مورد بیماری را تایید کنند، از عبارتی مربوط به علائم ویروس جدید کرونا استفاده کردهاند.
این پژوهش نشان میدهد که گردش ویروس کرونا هفتهها پیش از تشخیص رسمی نخستین مورد و گزارش آن در ووهان چین در گردش بوده است.
یافتههای این پژوهشها در مجموع از این نتیجهگیری که نخستین مورد ویروس کرونا در واقع در میانه ماه نوامبر ظهور کرده است، حمایت میکنند.
البته هنوز هویت این نخستین بیمار یا بیمار صفر که احتمالا در ووهان چین ساکن بوده است، شناسایی نشده و پرسشهای بیپاسخ فراوانی درباره چگونگی شروع بیماری و چگونگی گسترش آن باقی میمانند.
پیدا کردن بیمار صفر برای کارشناسان فقط صرفا موضوع کاوشدادهها و انجام پژوهش نیست- این کار مسابقهای با زمان هم هست.
هر چه تعداد عفونتها بیشتری میشود و مدت بیشتری از همهگیری میگذرد، یافتن این بیمار مشکلتر میشود.
یافتن بیمار صفر برای اقدامات مهار شیوع اهمیت دارد، چرا این امکان را میدهد که همه افرادی را در معرض این بیمار بودهاند، پیدا کرد و مانع انتشار بیماری شد.