به گزارش همشهری آنلاین به نقل از شهروند، عباس عبدی روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «اپیدمی کرونا؛ کُشنده یا آموزنده؟» نوشت: اپیدمی کرونا این ویژگی مهم را دارد که همه را درگیر می‌کند. نه سیل و زلزله است که عده‌ای را در منطقه محدودی شامل شود، نه فقر و ناداری است که در سراسر کشور باشد ولی در نهایت بخشی از مردم را شامل شود و نه حتی سرطان است که برخی از همه اقشار را در مدت زمان طولانی شامل شود. کرونا همه را در زمان کم در خطر قرار می‌دهد. این ویژگی ممکن است موجب شود که گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه به کلی فراموش شوند.
هنگامی که کرونا تعداد زیادی نماینده و مقام کشور را دچار کرده و برخی نیز فوت کرده‌اند، چه جای توجهی به معتادان یا خیابان‌خواب‌ها یا کودکان کار و... باقی می‌ماند؟ و عجیب اینکه به علت شیوع این بیماری حتی نهادهای مدنی و خیریه و افراد نیکوکار که در مواقع بحرانی به این گروه‌ها سر می‌زنند و به آنان خدمت‌رسانی می‌کنند؛ در بحران کرونا مجبورند که خود را قرنطینه کنند تا مبادا خودشان نیز مبتلا شوند، به‌ویژه اینکه این گروه‌ها به عللی در خطر ابتلای بیشتری به این بیماری هستند.
این وضعیت برای همه خطرناک خواهد بود. نه تنها باید به علل انسانی به این گروه‌های آسیب‌پذیر و دچار مشکل‌شده کمک کرد، بلکه در این مورد خاص اگر به آنان رسیدگی نشود، می‌توانند منشأ توزیع مجدد ویروس کرونا باشند و کل جامعه را از این نظر تهدید کنند. به‌ویژه آنکه شرایط آنان برای رعایت امور و ملاحظات بهداشتی اصلا مساعد نیست و هرکدام از این افراد می‌توانند مثل یک مخزن انتشار عمل کنند.
کرونا با زبان رسای خود فریاد می‌زند که بشریت قابل تمایز نیست. همه در یک کشتی هستند. نمی‌توان کودک کار یا معتاد را نادیده گرفت. روزی می‌رسد که عوارض آنان از رگ گردن به ما نزدیک‌تر خواهد بود. همچنان که امروز نیز ترامپ باید فهمیده باشد، نمی‌توان یک کشور را با بدترین تحریم‌ها مواجه کرد ولی از تبعات آن مصون بود. اگر یک کشور از امکانات عادی خود محروم شود، این احتمال را تقویت می‌کند که نتواند به‌طور شایسته در برابر ویروس اقدامات پیشگیرانه به عمل آورد. سیاست ایالات متحده علیه ایران به بدترین شکلی توجیه‌کننده وضعیت خاصی است که این کشور را درگیر کرونا کرده است. چه بسا ترامپ مجبور شود که کاخ سفید را به دلیل این رفتار غیرمنطقی خود از دست بدهد و جز بی‌آبرویی برای خودش و حامیانش نتیجه دیگری نداشته باشد. اگر کرونا همین درس را به مردم ما و جهان داده باشد که نمی‌توانیم یکدیگر را نادیده بگیریم، باید گفت که کرونا گرچه کُشنده است، ولی آموزنده نیز است.