به گزارش همشهری آنلاین، ایرنا به نقل از گاردین نوشت: در حال حاضر حدود ۳۵ شرکت مختلف برای ساخت این واکسن در رقابت هستند و حداقل ۴ شرکت آزمایش‌های واکسن خود را روی حیوانات آغاز کرده‌اند.
قرار است اولین نمونه از این واکسن‌ها که توسط یک شرکت مستقر در بوستون آمریکا موسوم به Moderna تولید شده است، در ماه آوریل روی انسان‌های داوطلب آزمایش شود.
این پیشرفت سریع در تولید واکسن تا حد زیادی مدیون تلاش چینی‌ها برای شناسایی تناوب ژنتیکی ویروس کرونا است. این کشور نتایج تحقیقات ژنتیکی خود را در ماه ژانویه با سایرین به اشتراک گذاشت تا امکان کشت ویروس زنده و مطالعه روی نحوه تهاجم آن به انسان فراهم شود.
علاوه بر این تحقیقاتی که برای تولید واکسن دو ویروس سارس و مرس در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۲ میلادی انجام گرفته است، زمینه مناسبی را برای پیشبرد تحقیقات مربوط به تولید واکسن کرونا فراهم آورده است. در واقع بین ۸۰ تا ۹۰ درصد از ساختار ژنتیکی ویروس جدید کرونا به ویروس سارس شباهت دارد.
آزمایش‌های بالینی که انجام آن برای تایید واکسن تولیدشده ضروری است، معمولا در ۳ فاز انجام می‌شود. فاز اول با تعداد انگشت‌شماری داوطلب و به منظور اطمینان از امنیت و آثار کلی آن انجام می‌پذیرد. فاز دوم با مشارکت چندصد داوطلب و در مناطق آلوده با هدف ارزیابی میزان اثرگذاری واکسن انجام می‌شود و فاز سوم نیز با همین هدف و با کمک چند هزار داوطلب انجام می‌شود.
اگر قبلا واکسن مشابهی تولید شده باشد، مرحله تایید واکسن جدید با سرعت بیشتری انجام می‌پذیرد، اما از آنجا که قبلا واکسن مشابهی برای ویروس جدید کرونا تولید نشده این فرایند ممکن است مدت زیادی به طول انجامد.
با توجه به این فرایند، معمولا تولید یک واکسن جدید و اخذ تاییدیه‌های آن به حدود یک دهه زمان نیاز دارد. با وجود این بسیاری از متخصصان معتقدند تولید واکسن ویروس جدید کرونا حداقل به ۱۸ ماه زمان نیاز دارد.
علاوه بر این، مشکلات دیگری نیز در زمینه دسترسی عمومی به این واکسن وجود دارد که توجه به آن ضروری است. یکی از این مشکلات ظرفیت تولید است، زیرا برای تولید انبوه یک واکسن جدید باید کارخانه‌های جدید با تجهیزات سفارشی ساخته شوند که مستلزم سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این حوزه است.
چالش بعدی رساندن واکسن به دست افرادی است که واقعا به آن نیاز دارند. انجام این کار درون یک کشور امر دشواری است، اما در یک اپیدمی جهانی همه کشورها برای دسترسی سریع‌تر به واکسن با یکدیگر رقابت می‌کنند و این امر موضوع را پیچیده‌تر می‌کند.
همچنین از آنجا که ویروس کرونا بیشترین اثر را روی شهروندان کشورهایی دارد که ضعیف‌ترین سیستم بهداشتی را دارند و کمترین بودجه را در این حوزه صرف می‌کنند، برقراری تعادل بین نیاز کشورها و توان خرید آن‌ها یک چالش جدی محسوب می‌شود.
سازمان جهانی بهداشت تلاش‌هایی را برای ایجاد ساختارهای مناسب و تدوین استراتژی‌های کاربری به منظور جمع‌آوری بودجه و توزیع عادلانه واکسن‌ها به کار گرفته است. اما از آنجا که خط‌مشی‌های این سازمان برای هیچ دولتی الزام‌آور نیست و معمولا شیوع ویروسی مانند کرونا دولت‌ها را با موقعیت‌های اضطراری مواجه می‌کند، پرسش‌های بسیاری در این باره بدون پاسخ باقی مانده است.