عباس عبدی با اشاره به ماجرای امیرحسین رستمی و امیر نوری در یادداشتی نوشت: از سلبریتی‌ها برای هیچ حکومتی آب گرم نمی‌شود. کار چندانی هم با این افراد نمی‌توان کرد و در نهایت با یک توبه صوری که صد بار از کار اولیه آنها عوارض بدتری برای سیستم دارد، راضی می‌شوند، مثل توبه تتلو که زمانی حسرت چنین توبه‌ای را می‌خوردند.

به گزارش همشهری آنلاین، عباس عبدی تحلیلگر مسائل سیاسی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود با عنوان «به گذشته بنگرید» نوشت: این روزها دو اتفاق جالب در صداوسیما و فضای مجازی رخ داده که عبرت‌آموز است. مورد اول یک بازیگر تلویزیون را در برنامه‌ای زنده می‌آورند که ناگاه در باره کرونا سخنان خارج از چارچوب می‌زند و فوری برنامه قطع می‌شود! بعد هم آن فرد عذرخواهی می‌کند و عذرخواهی او نیز از صد تا نقد علیه سیستم بدتر بود.

سپس یک بازیگر دیگر که پیش‌تر جزو مبلغان ارزش‌های رسمی بوده، فیلم بسیار ساده و کوتاهی را در فضای مجازی پخش می‌کند که به نوعی تعریض به شعار سال محسوب می‌شود و مورد هجوم قرار می‌گیرد و ظاهرا احضار و به قولی بازداشت شده است. احتمالاً یکی دو روز دیگر نیز او با عذرخواهی مشابه سروته قضیه را هم می‌آورد. در هر دو مورد طرفداران ساختار هم چوب نقد را می‌خورند و هم چوب عذرخواهی را!! 

ریشه این فلاکت و بدبختی رسانه‌ای کجاست؟ از زمانی آغاز شد که ارزش‌های رسمی فاقد افراد مرتبط و تأثیرگذار جهت دفاع از آنها شد. تایید ارزش فرهنگی و سیاسی را نباید از زبان ورزشکار و هنرمند گرفت. نه تنها اعتبار ندارد، بلکه چون القایی است و متناسب نان به نرخ روز خوردن گفته می‌شود، یک روز دیگر هم که فضا عوض شود سخن دیگری خواهند گفت.

در حقیقت این وضعیت محصول آویزان شدن نهادها و طرفداران ارزش‌های رسمی به نیروهایی است که اصولاً حرفه‌ای این کار نیستند و صلاحیت لازم برای ورود در این عرصه را ندارند. بدترین نمونه آن را در جریان تتلو دیدیم و اینها نیز عوارض کوچک‌تر آن است.

هنگامی که کنشگران و صاحب‌نظران اصلی حوزه سیاست، فرهنگ و اقتصاد حذف شوند، چاره‌ای جز آویزان شدن به سلبریتی‌های بی‌ارتباط با این موضوعات ندارند، ولی این طناب پوسیده و کم‌تحمل‌تر از آن است که بتوان این بدن سنگین را به آن آویزان کرد.

بهتر است به این افراد ناسزا نگویید. قدری به گذشته خود بنگرید، آن را نقد کنید و تغییر مسیر دهید. از سلبریتی‌ها برای هیچ حکومتی آب گرم نمی‌شود. کار چندانی هم با این افراد نمی‌توان کرد و در نهایت با یک توبه صوری که صد بار از کار اولیه آنها عوارض بدتری برای سیستم دارد، راضی می‌شوند، مثل توبه تتلو که زمانی حسرت چنین توبه‌ای را می‌خوردند.

برچسب‌ها