همشهری آنلاین- بهروز رسایلی: برای خیلی از عاشقان فوتبال، تعطیلی غیرمنتظره مسابقات به خاطر هراس از شیوع کرونا بدترین اتفاق ممکن است. تحمل قرنطینه خانگی بدون تماشای فوتبال سخت‌تر است، اما این وسط گروه دیگری هم هستند که از این ناحیه زیانی به مراتب هنگف‌تر می‌بینند. آسیب تعطیلی فوتبال برای این جماعت، فقط کلافگی و بی‌حوصلگی نیست؛ بلکه شریان حیاتی زندگی آنها را مختل می‌کند.
الان داریم از دستفروش‌های اطراف استادیوم‌های فوتبال حرف می‌زنیم؛ قشر عمدتا ضعیف جامعه که سفره کوچک‌شان را کنار لیگ پهن می‌کنند و البته ما هیچوقت آنها را نمی‌بینیم. همیشه درآمد نجومی ستاره‌ها را حساب کرده‌ایم، اما یادمان نبوده هر بازی ساده‌ای که با چند هزار تماشاگر برگزار می‌شود، شام شب چند صد خانواده را فراهم می‌کند؛ از تخمه و پرچم‌فروش تا ساندویچی و عرضه‌کننده چای و بستنی، از مسافرکش‌های خطی ورزشگاه تا کسانی که جلوی در صورت هواداران را رنگ می‌کنند.
در روزهایی که شعار همه شده «در خانه بمانیم»، نگران همه دستفروش‌های وطن‌مان هستیم که اگر در خانه بمانند، خانواده‌شان گرسنه می‌مانند. از جمله کاسبان اطراف ورزشگاه‌ها که بیشتر از همه ما چشم‌انتظار از سرگیری لیگ هستند. کاش دل کرونا بسوزد و بساطش را جمع کند، بلکه شما بار دیگر آن بساط‌های رنگی را برای رنگین کردن سفره زن و بچه‌های‌تان پهن کنید. مشتاق دیداریم رفقا!