به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ژورنال ساینس سازمان جهانی بهداشت یک کارآزمایی بزرگ جهانی را با نام SOLIDARITY را آغاز می‌کند تا معلوم شود کدامیک از آنها می‌تواند بیماری تنفسی خطرناک ویروس جدید کرونا را درمان کنند.
این بررسی که می‌تواند شامل هزاران بیمار در چندین کشور باشد، طوری طراحی شده است که آنقدر ساده باشد تا حتی بیمارستان‌های زیر فشار بار سنگین بیماران کووید-۱۹ بتوانند آن را انجام دهند.
با توجه به اینکه حدود ۱۵ درصد از بیماران کووید-۱۹ دچار بیماری شدید می‌شوند و بیمارستان‌ها با شمار بیش از حد بیماران مواجه هستند، یافتن درمانی برای این بیماری نیازی ضروری است.
بنابراین پژوهشگران به جای اینکه برای یافتن درمانی برای کووید-۱۹ از صفر شروع کنند، قصد دارند تا داروهایی را که از قبل برای سایر بیماری‌ها تایید شده‌اند و بی‌خطر بودنشان شناخته شده است، برای این هدف درمانی جدید به کار برند. همچنین داروهایی تایید نشده‌ای وجود دارند که در آزمایش‌های حیوانی در مقابل دو ویروس کرونای مرگبار پیشین (عامل نشانگان شدید حاد تنفسی یا سارس و نشانگان تنفسی خاورمیانه یا مرس) تاثیربخش بوده‌اند.
داروهایی که بتوانند ویروس جدید کرونا (با نام رسمی ویروس سارس - کرونا ۲) را از بین ببرند، نه تنها می‌توانند جان افراد با بیماری شدید کووید-۱۹ را نجات دهند، بلکه ممکن است بتوان با دادن آنها به کارکنان پزشکی که بیماران کووید-۱۹ را درمان می‌کنند، از ابتلای آنان به ویروس پیشگیری کرد (روشی که اصطلاحا پروفیلاکسی نامیده می‌شود).
یافتن درمان‌های موثر همچنین ممکن است مدت زمانی را که بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه می‌گذرانند، کاهش دهد و این تخت‌های حیاتی را برای سایر بیماران خالی کند.
دانشمندان چندین دارو برای آزمایش در بیماران کووید-۱۹ پیشنهاد کرده‌اند، اما سازمان جهانی بهداشت بر چهار گزینه دارویی که امیدبخش‌تر هستند، متمرکز شده است: یک داروی تجربی ضد ویروسی به نام «رمدیسیویر»، داروهای ضد مالاریای کلروکین و هیدروکسی کلروکین، یک ترکیب از دو داروی ضد اچ‌آی‌وی (ویروس ایدز)، لوپیناویر و ریتوناویر و همین ترکیب دو دارویی به علاوه «اینترفرون بتا»- یک ماده پیامبر دستگاه ایمنی که به از بین بردن ویروس‌ها کمک می‌کند.
برخی از این داروها در بررسی‌های کوچک به کار رفته‌اند- ترکیب دو داروی ضد اچ‌آی‌وی در یک بررسی کوچک در چین تاثیر بخش نبوده است- اما سازمان جهانی بهداشت معتقد است که استفاده از این داروها در یک کارآزمایی بالینی شامل بیماران گوناگون ارزش امتحان کردن را دارد.