همشهری آنلاین، مازندران نخستین خاستگاه تشیع در ایران است. به‌همین دلیل اغلب شعائر اسلامی دراین خطه مورد توجه قرارد دارد که اشتیاق در انجام آیین‌های ماه رمضان یکی از آنهاست.
یکی از آیین‌های قدیمی مردم مومن این خطه به استقبال این ماه مبارک رفتن است که برخی از مومنان استان ۳ روز آخر ماه شعبان را و برخی دیگر آخرین روز ماه شعبان را روزه می‌گیرند.
بیدارکردن همسایگان
در قدیم ممکن بود عده‌ای، سحر را خواب بمانند. به همین دلیل برخی افراد ظرفی فلزی و چوبی بر می‌داشتند و در کوچه‌ها راه می‌افتادند. آنها یکی، دو ساعت قبل از اذان صبح با چوب روی ظرف می‌کوبیدند و با صدای بلند و رسا می‌گفتند که «سحر است برخیز!» یا «سحر برخیز که صبح صادق آمد»، مردم را برای خوردن سحر و روزه گرفتن از خواب، بیدار می‌کردند. همسایه‌ها اگر می‌دیدند چراغ خانه‌ای خاموش است، در آن خانه را می‌کوبیدند و آنها را برای خوردن سحری بیدار می‌کردند.
سنت سحرخوانی
سحرخوانی از سنت‌های رایج ویژه ماه رمضان است که مردم روزه‌دار مازندران بر حفظ و اجرای آن مبادرت می‌ورزند. این سنت هنوز در مناطق کوهستانی استان مانند روستاهای سوادکوه، منطفه دو هزار تنکابن، منطقه بندپی بابل و به ویژه در چهاردادنگه و دودانگه ساری برگزارمی‌شود.
نذر ختم انعام
نذر ختم انعام هم از آیین‌های ویژه مومنان این استان در این ماه است. این آیین بدین‌گونه است که هرگاه افرادی حاجتی داشته باشند، برای برآورده‌شدن آن نذر ختم انعام می‌کنند و برای این کار از کسانی که در قرائت قرآن تبحر دارند دعوت می‌کنند و به هنگام خواندن قرآن مقداری نمک، چند قرص نان و چند ظرف آب در سینی بزرگی می‌گذارند و در مجلس قرار می‌دهند.
نذر حلوا
نذر حلوا از دیگر آیین‌های مردم این منطقه است که شب ۱۵ ماه مبارک رمضان هم‌زمان با میلاد امام حسن مجتبی(ع) زنان به عنوان نذر، قند، چای، خرما و زغال به مسجد می‌برند که این کار تا پایان ماه مبارک رمضان ادامه دارد.
آیین روزه سری
«روزه سری» از رسم‌های ویژه روزه اولی‌ها در مازندران است. آنها وقتی بتوانند نخستین روزه خود را بگیرند، انتظار دارند والدینشان به آنها هدیه بدهند و تا زمانی که از جانب بزرگ‌ترها به عنوان روزه‌سری هدیه‌ای نگیرند، افطار نمی‌کنند. معمولا این هدایا شامل چادر نماز و طلاجات برای دختران، پول و انواع نقره‌جات قدیمی برای پسران است.
غذاهای ویژه رمضان
سفره افطاری و سحری مازندرانی‌ها متنوع و خوش آب و رنگ است. شیرآش، راغون دشو، شکرپلا، اوحلوا، آش ساک، کوکو، شامی سبزی، تخم مرغ و برنج خوردنی‌های این سفره‌ها را تشکیل می‌دهند. در قدیم نیز قرقناق که از غذاهای محلی مازندران است تهیه می‌کردند و آن را هنگام سحری می‌خوردند. اعتقاد داشتند خوردن این غذاها در طول روز مانع گرسنگی و ضعف می‌شود.
مازندرانی‌ها ترجیح می‌دهند افطارشان را با خانواده و فامیل شریک شوند. بنابراین در خانواده‌های گسترده مازنی، تقریبا هر شب مهمانی افطار برپاست.
آیین قرآن به سر
«قرآن به‌سر» اصطلاحی محلی است که مازندرانی‌ها به آیین‌های ویژه شب قدر می‌گویند. آنها در این شب‌ها به مساجد و تکایا می‌روند و به خواندن قرآن و ادعیه می‌پردازند. همچنین آنها در شب‌های نوزدهم یعنی شب ضربت خوردن و شب بیست ویکم ماه رمضان یعنی شب شهادت حضرت علی(ع) را به سوگواری می‌نشینند.
وداع با ماه مبارک رمضان
مراسم وداع با ماه مبارک رمضان در مازندران از شب ۲۷ ماه مبارک برگزار می‌شود. در این شب‌ها مداحان و مبلغان دینی ندای الوداع با رمضان، الوداع شهر نورالقرآن را سرمی‌دهند و با خواندن سروده‌های محلی با ماه رمضان وداع می‌کنند و برای ورود به ماه شوال و بزرگ‌ترین عید اسلامی یعنی عید فطر آماده می‌شوند.