سال‌هاست که نام پولیتزر و روزنامه نگاری با یکدیگر پیوند خورده است. نمی‌توان دنیای روزنامه نگاری و ادبیات را بدون پایه‌گذار اصلی این جایزه معتبر یعنی- ژوزف پولیتزر- به یاد آورد.

ژوزف پولیتزر که مظهر روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در آمریکاست، در اصل مجاری تبار بود و در ۱۰ آوریل ۱۸۴۷ از پدری بازرگان و مادری آلمانی و کاتولیک به دنیا آمد.

او از عنفوان جوانی به‌دنبال استخدام در ارتش بود ولی به‌دلیل دید کم و وضعیت نامناسب جسمی، هرگز تقاضای او برای ورود به ارتش اتریش پذیرفته نشد.

او در سال ۱۸۶۴ به آمریکا مهاجرت کرد تا در جنگ داخلی آمریکا وارد میدان شود و به‌رؤیای خود برای حضور در ارتش، جامه عمل بپوشاند.

پولیتزر پس از پایان گرفتن جنگ، کار خود را در روزنامه سنت لوئیس میسوری آغاز کرد و پس از چند سال کار و تلاش در این عرصه سرانجام سال ۱۸۶۹ در یک روزنامه آلمانی زبان به نام وست لیش استخدام شد.

در این زمان او به حزب جمهوریخواه آمریکا گرایش یافت و برای پیروزی هوراس گریلی در انتخابات ریاست‌جمهوری تلاش فراوانی کرد؛ ولی با شکست این کاندیدا در انتخابات سال ۱۸۶۹، حزب جمهوریخواه منحل شد و پولیتزر پس از مدتی به دمکرات‌ها پیوست.

او پس از مدتی تلاش در عرصه روزنامه نگاری و کسب تجربه‌های تازه، موفق شد در سال ۱۸۷۲ امتیاز روزنامه پست را به مبلغ ۳  هزاردلار خریداری کند که البته سهم خود در این روزنامه را  بسیار افشاگرانه و جنجالی کار می‌کرد و پرده از بسیاری از رازها برمی داشت و یک سال بعد با سودی سرشار فروخت.

در ۱۸۷۹ نیزبه‌طور همزمان ۲ روزنامه سنت لوئیس دیسپچ و سنت لوئیس پست را به‌طور همزمان خریداری کرد و پس از ادغام این ۲ در یکدیگر، روزنامه سنت لوئیس پست- دیسپچ را پایه گذاری کرد که هنوز هم این نشریه به نام سنت لوئیس فعالیت دارد.

این روزنامه، جایگاه و تریبونی مناسب برای او فراهم کرد تا بتواند عقاید پوپولیستی خود را به راحتی ابراز کند.

در ۱۸۸۲ پولیتزر به مردی متمول و ثروتمند تبدیل شده بود و موفق شد امتیاز روزنامه نیویورک ورلد را به مبلغ ۳۴۶هزار دلار از جی گولدخریداری کند. این روزنامه که پیش از آن، سالانه
۴۰ هزار دلار ضرر به بار می‌آورد، با درایت و مدیریت علمی پولیتزر به روزنامه‌ای پرتیراژ تبدیل شد.

او با دقت، خلأهای موجود در دنیای روزنامه نگاری را پیداکرد و داستان‌های مورد علاقه مردم را در آن به چاپ رساند. از سوی دیگر، او بسیار افشاگرانه و جنجالی کار می‌کرد و پرده از بسیاری رازها برمی داشت. کمی بعد با استخدام روزنامه نگار و محقق معروف، نلی بلای در ۱۸۸۷ کار خود را به اوج رسانید.

 روزنامه ورلد در سال ۱۸۹۵ میلادی، نخستین روزنامه کمدی رنگی به نام یلو کید را به مردم معرفی کرد. این روزنامه نیز بسیار مورد توجه مردم قرار گرفت و شمارگان آن در مدت زمان کوتاهی از ۱۵ هزار به ۶۰۰ هزار نسخه رسید.

 موفقیت‌های پی در پی پولیتزر، حسادت رقبای او را برانگیخت و بسیاری از آنها برای خراب کردن وجهه اجتماعی او دست به کار شدند. سردبیر روزنامه نیویورک سان مدعی بود که پولیتزر از دین برگشته است و مردم نباید با خرید روزنامه یک کافر، از او حمایت کنند.

هر چند او در این زمان به‌دلیل عود بیماری و طی دوران نقاهتش در روزنامه حضور نداشت ولی این مجموعه را از دور مدیریت می‌کرد. در ۱۸۹۵ ویلیام راندولف هارست امتیاز روزنامه نیویورک ژورنال را از آلبرت - برادر پولیتزر- خریداری کرد و در پوشش دادن اخبار جنگ آمریکا و اسپانیا، رقابتی شدید بین این ۲ روزنامه درگرفت. این جنگ با انفجار یک رزم ناو آمریکایی در خلیج هاوانا در سال ۱۸۹۸ آغاز شد.

هارست با برانگیختن احساسات مردم تلاش می‌کرد اسپانیا را در این ماجرا مقصر قلمداد کند و سرانجام نیز رئیس‌جمهور وقت، علیه این کشور اعلام جنگ کرد؛ ولی از آنجا که پولیتزر به‌دنبال کشف حقیقت بود، تلاش می‌کرد نشان دهد در این حادثه هیچ تعمدی در کار نبوده و این انفجار، ناشی از اختلال در موتورخانه بوده است.

همین اختلاف نظر یک جنگ تمام عیار بین این ۲روزنامه به راه‌انداخت و سرانجام در سال ۱۹۰۹ به اتهام توهین به تئودور روزولت و جی. پی. مورگان، علیه پولیتزر اعلام جرم کردند و او به پرداخت ۴۰ میلیون دلار غرامت محکوم شد. البته افشاگری‌های او در سال ۱۹۱۱ نتیجه داد و پس از اعلام نتیجه نهایی کمیسیون تحقیق مبنی بر عمدی نبودن حادثه، او نیز از این اتهام مبرا شد.

پولیتزر به‌دلیل عشق و علاقه اش به روزنامه نگاری، مدرسه‌ای را در ایالت کلمبیا تأسیس کرد که  هنوزهم  یکی از معتبرترین مراکز آموزش روزنامه نگاری در سراسر جهان محسوب می‌شود. البته تأسیس این مدرسه برای او کار دشواری بود؛ چراکه ابتدا در سال‌۱۸۹۲ با پیشنهاد مبلغی پول به ست لو رئیس دانشگاه کلمبیا، از او درخواست کرد نخستین مدرسه روزنامه نگاری جهان را پایه گذاری کند؛ ولی او هیچ علاقه‌ای به این درخواست نشان نداد.

با تعویض و جابه‌جایی رئیس این دانشگاه در سال ۱۹۰۲، نیکلاس موری باتلر رغبت بیشتری برای ساخت این مدرسه از خود نشان داد؛ اما این‌رؤیا عملا تا بعد از مرگ پولیتزر عملی نشد. این اسطوره روزنامه نگاری، در وصیتنامه خود، ۲ میلیون دلار برای دانشگاه کلمبیا در نظر گرفت.

ژوزف پولیتزر سال ۱۹۱۱ میلادی در بندر چارلستون کارولینای جنوبی دیده از جهان فرو بست و در گورستانی واقع در برونکس نیویورک به خاک سپرده شد. یک سال پس از مرگ او دانشگاه کلمبیا اقدام به ساخت مدرسه علمی روزنامه نگاری کرد؛ ولی در آن زمان مدرسه روزنامه نگاری دیگری در دانشگاه میسوری تاسیس شده بود.

 با وجوداین، هنوز هم مدرسه روزنامه نگاری کلمبیا یکی از معتبرترین مراکز آموزش روزنامه نگاری در سراسر جهان محسوب می‌شود و بسیاری از روزنامه نگاران برجسته در این محل آموزش می‌بینند.

پس از تاسیس این مدرسه، در سال ۱۹۱۷ آرزوی پولیتزر به تحقق پیوست و نخستین جوایز پولیتزر به منتخبان خبرنگاری، ادبیات، نمایشنامه، تاریخ و بیوگرافی اعطا شد. ولی به مرور زمان این جایزه نیز دستخوش تغییر و تحولاتی شد، هیات نظارت به انجمن جایزه پولیتزر تغییر نام داد و اکنون تعداد جوایز آن به ۲۱ رسیده است.

نیلوفر دُهنی

منبع: همشهری آنلاین

برچسب‌ها