به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا از مرکزی، وی در این فیلم هشدار می‌داد که اگر "قمرود" کاملا خشک شود هزاران هزار آبزی او تلف می‌شوند! در بخش دیگری از این فیلم کشاورزانی از نبود آب، محدود شدن کشاورزی و تنگناهای هر روز زندگی‌شان که ناشی از کم‌آب شدن قمرود بود، سخن می‌گفتند! اما قمرود کجاست که جان هزاران ماهی و چندین هکتار اراضی کشاورزی در بند سخاوت اوست؟
قمرود یا همان "اناربار" که نام‌های دیگری چون "گل‌افشان، لعل‌بار و لهل‌رود" هم دارد، از زردکوه استان چهارمحال بختیاری و ارتفاعات زاگرس سرچشمه می‌گیرد، در مسیر خود از گلپایگان، خمین، محلات، دلیجان می‌گذرد و با طولی در حدود ۳۱۵ کیلومتر در انتها پس از ورود و عبور از سد ۱۵ خرداد دلیجان به دریاچه نمک استان قم می‌ریزد.
در مسیر اناربار دو سد دیگر هم هست که یکی از آنها سد گلپایگان است که در سال ۱۳۲۶ با ظرفیت ۴۲.۵ میلیون مترمکعب در ۲۵ کیلومتری جنوب‌غربی این شهرستان به منظور جلوگیری از وقوع سیل و تامین آب کشاورزی ۶ هزار هکتار اراضی کشاورزی منطقه بر روی رودخانه اناربار احداث شد و در سال ۱۳۳۶ به بهره‌برداری رسید.
این رودخانه و این سد هیچگاه زمین را تشنه نگذاشتند و آب مورد نیاز کشاورزان را تامین کردند، اما ۲۰ سال بعد از ساخت آن، موضوع احداث سد دیگری پایین‌تر از سد گلپایگان مطرح شد.
مطالعات احداث این سد که آنرا "کوچری" نامیدند در ۸ کیلومتری جنوب غربی گلپایگان در سال ۱۳۵۶ و عملیات اجرایی آن در سال ۱۳۸۷ آغاز شد و در سال ۱۳۹۴ با حجم مخزن ۲۰۷ میلیون مترمکعبی به بهره‌برداری رسید. همین بهره‌برداری آغازی بر مشکلات کشاورزان پایین‌دست سد از جمله کشاورزان شهرستان‌های خمین، دلیجان و محلات در استان مرکزی و از بین رفتن کشاورزی آنان در این منطقه شد و فریاد کشاورزان برای گرفتن حقابه خود بالا گرفت.
شهرستان خمین از جنوب به شهرستان گلپایگان می‌رسد و همین موقعیت جغرافیایی باعث شده است که بخشی از آب مورد نیاز خود را برای کشاورزی از طریق رودخانه اناربار و سد کوچری تامین کند، اما ظاهرا شرایط به شکل دیگری است و روستاهای پایین‌دست سد می‌گویند سرشان از این منبع آبی سرشار بی‌کلاه مانده است.
کشاورزان روستاهای پایین‌دست کوچری در استان مرکزی که در مجموع ۲۱۰۰ هکتار زمین کشاورزی دارند، سد کوچری را عاملی برای خشک شدن منطقه و رودخانه اناربار می‌دانند، اهالی معتقدند تا قبل از احداث سد کوچری کشاورزی منطقه رونق داشت، آب به راحتی در پایین‌دست سد گلپایگان و بخشی از رودخانه اناربار که از این منطقه می‌گذرد جاری بود، اما با سربرآوردن سد کوچری همه چیز تغییر کرد.
روستاییان اعتقاد دارند، گلپایگانی‌ها به دلیل اینکه سد کوچری در استان آنها واقع شده است، آب را به روی روستاهای پایین دست باز نمی‌کنند و همین باعث خشک شدن رودخانه اناربار در حوزه استحفاظی استان مرکزی و شهرستان خمین و دلیجان و محلات شده است.
اما کدام روستاهای خمین زخمی بی‌آبی اناربار شده‌اند؟
روستای "مزاین" با ۱۲۱ نفر جمعیت طبق آخرین سرشماری، اولین روستایی از شهرستان خمین است که بند خاکی برای بهره‌برداری از آب سد کوچری که سرریز آن وارد رودخانه اناربار می‌شود، دارد و در فاصله ۴۸ کیلومتری سد واقع شده است.
این روستا بخشی از خط سنگ نگاره‌ای چند هزار سالهای که از خمین می‌گذرد را در خود جای داده و همین امر نشان از قدمت مزاین و نشانگر تمدنی است که در مجاورت اناربار شکل گرفته است. این روستا تا همین چند سال پیش سرسبزی خاصی داشته است، اما کم‌آبی ضربه مهلکی به این سرسبزی زده و اهالی روستا عامل این ضربه را سد کوچری و نرسیدن آب به رودخانه اناربار می‌دانند.
خواسته ما فقط تامین حقابه است | به ۳۵۰ لیتر در ثانیه راضی هستیم
بهروز صفری، عضو شورای روستای مزاین یکی از کسانی است که از عدم تخصیص حقابه این روستا از سد کوچری می‌گوید.
وی گفت: روستای مزاین چاه آب ندارد به همین دلیل ما باید برای ادامه حیات کشاورزی‌مان حقابه خود از سد کوچری را در اختیار داشته باشیم.
نمک دشت گلپایگان بر زخم کشاورزان پایین‌دست
وی با تاکید بر اینکه تنها خواسته اهالی روستای مزاین تامین این حقابه است، بیان کرد: سالهای پیش سد گلپایگان در مسیر رودخانه قمرود احداث و آب شیرین به روی اهالی روستا بسته شد در حالی که تا پیش از آن این روستا کشاورزی مناسبی داشت و بهترین خربزه‌کاری و انگورکاری در این منطقه انجام می‌شد، اما با راه‌اندازی این سد، آب شور از دشت شمال گلپایگان به پایین‌دست سرازیر شد و پس از ۱۰ سال تمام باغات خشک شدند.
صفری با اشاره به خشکسالی طولانی که کشور با آن دست به گریبان است، تصریح کرد: در سالهای خشکسالی که سد کوچری آبگیری بالایی نداشت، ما هم توقعی بابت اختصاص حقابه نداشتیم، اما طی دوسال اخیر که بارندگی خوب شده و آبگیری سد بسیار خوب بوده باید حقابه این روستا داده شود.
حقابه مزاین کجاست؟
وی با بیان اینکه سال گذشته حقابه روستا از سد کوچری تامین شد، اما امسال علیرغم حجم مطلوب بارندگی، آبی در رودخانه نیست که امورات کشاورزان به سرانجام برسد، گفت: نمی‌دانیم این حقابه کجا می‌رود. اگر روستاهای پایین‌دست حقابه و سندی درخصوص لزوم تخصیص آن در اختیار نداشتند، صحبتی نبود، اما همه روستاها سند دارند و بند مالکیت آنها به ثبت رسیده و براساس این اسناد باید حقابه بگیرند.
این عضو شورای روستای مزاین افزود: براساس سند مالکیت، روستای مزاین ۳۵۰ لیتر در ثانیه حقابه از کوچری دارد. ولی امروز تخصیص تنها سه یا چهار ساعت آب جوابگو نیاز موجود نیست و تا یک ماه دیگر آب موجود در روستا نیز تمام می‌شود.
صفری اضافه کرد: این روستا ۲۰۰ هکتار زمین کشاورزی دارد و کشاورزان مزاین فقط به امید خدا کشت و کار می‌کنند، چون آب پایداری در اختیار ندارند، چاه هم در اختیار نیست و فقط چشم مردم به آسمان و بارش باران است. در حال حاضر زیر بند مزاین و دهانه بند قید و کاملا خشک است و آب موجود در رودخانه جلماجرد فقط آب جاری است. در این شرایط اگر همان ۳۵۰ لیتر در ثانیه حقابه روستا تامین شود، راضی هستیم.
حقابه یعنی توزیع عادلانه آب
مهدی احمدی کشاورز روستای مزاین نیز بیان کرد: مشکل مردم روستای مزاین و دیگر روستاها، حقابه است.
وی افزود: طبق قانون، در نظر گرفتن حقابه راهکاری برای توزیع عادلانه آب است و بدین معنی نیست که یک شهر سه تا چهار هزار لیتر در ثانیه آب در اختیار داشته باشند و شهرهای دیگر خشک شوند. درخواست ما فقط تامین حقابه است و تقاضای دیگری نداریم.
روستای "قیدو" که از آن به عنوان مهد سنگ‌نگاره‌های تیمره یاد می‌شود، با جمعیت ۱۶۶ نفری طبق سرشماری سال ۹۵، دومین روستا پس از مزاین است که با فاصله ۴۸ کیلومتری از سد کوچری باید از آب آن منتفع شود و حقابه بگیرد.
چرا گلپایگان با وجود سند، حقابه را نمی‌دهد
غلامرضا مرشدی رییس شورای روستای قیدو نیز که معتقد است در دوران بارش‌های مناسب و بهبود وضعیت ذخیره سد کوچری باید حقابه به موقع تامین شود، گفت: سال گذشته به صورت محدود دریچه‌های سد باز شد، اما امسال تاکنون با وجود آبگیری سد، هنوز دریچه‌ها باز نشده است. از طرفی در دوره‌ای هم آبی که از سد کوچری راهی روستاهای پایین‌دست می شد به صورت غیرقانونی بوسیله موتور آب و تراکتور ازسوی روستاهای گلپایگان کشیده می‌شد که البته این مشکل با پیگیری و نظارت مسئولان در سال گذشته متوقف شد.
مرشدی با تاکید بر اینکه نمی‌دانیم چرا با وجود سند تخصیص حقابه، این سهم ازسوی گلپایگان به استان مرکزی داده نمی‌شود، افزود: ظاهرا زور استان مرکزی به اصفهان نمی‌رسد که این حق را بگیرد. اگر این آب به روستاهای پایین‌دست سد برسد، با پر آب شدن رودخانه و چاه‌ها، کشاورزی منطقه رونق می‌گیرد.
رئیس شورای روستای قیدو تاکید کرد: اگر آب به روستا نرسد، ۶۰ درصد کشاورزی منطقه از بین می‌رود و علاوه بر از بین رفتن کشاورزی و به خطر افتادن اقتصاد خانوارهای روستایی، شمار بسیاری از آبزیان نیز از بین خواهند رفت.
تشنگی، کشاورزی قیدو را محدود کرده است
عباس طلایی کشاورز روستای قیدو نیز با بیان اینکه در حال حاضر دریچه‌های سد کوچری بسته است و فقط از آب دو چاه موجود در روستا برای کشاورزی استفاده می‌شود، افزود: اگر این رودخانه آب داشته باشد، چاه‌های آب نیز پرآب خواهند بود. در شرایط موجود که از حقابه خبری نیست، اگر بارندگی نشود آب‌انداز این رودخانه نیز خشک خواهد شد و مسلما در نبود آب تلاش کشاورز از بین می‌رود.
وی با تاکید بر اینکه باز کردن ۱۰ روز یا ۴۰ روز دریچه‌های سد کوچری اثری به حال ما ندارد و آب باید همیشه در رودخانه در جریان باشد، گفت: این روستاها قارچ‌گونه و یک شبه سر بر نیاورده‌اند، این منطقه با توجه به قدمت سنگ‌نگاره‌های تیمره، قدمت ۴۰ هزار ساله دارد و پدران ما از آب این رودخانه برای شرب و کشاورزی استفاده می‌کردند، اما این روزها نه تنها آب کشاورزی بلکه آب شرب سالم هم در اختیار نیست چراکه مردم از چاه‌های قدیمی استفاده می‌کنند که در این صورت احتمال بروز بیماری در بین مردم وجود دارد.
این کشاورز روستای قیدو که عضو شورای روستا نیز هست، بیان کرد: روستائیان فقط به دنبال حقابه هستند. به ما گفته می‌شود که رودخانه فصلی است، اگر فصلی است چرا سه سد روی آن زده شده است؟ قیدو ۶۵۰ هکتار زمین کشاورزی دارد که مردم آن به دلیل کم‌آبی به تولید محصولات کم‌آب روی آورده‌اند، در حالی که در گذشته انواع محصولات همچون چغندر، پنبه، پیاز و ... در این روستا کشت می‌شد، اما با نبود آب، کشاورزی ما کاملا محدود شده است.
طلایی افزود: در سال گذشته به دلیل بارندگی همه روستاییان و کشاورزان کشت و کار کردند، اما امروز نگران باز نشدن آب سد کوچری به روی روستاهای پایین‌دست هستیم است.
منطقه نقشه‌برداری شده است | از بین رفتن باغات به دلیل بی‌آبی
جواد صادقی کشاورز و عضو شورای روستای قیدو نیز گفت: در سال ۱۳۹۱ از محدوه سد کوچری به سمت پایین‌دست شامل کل اراضی کشاورزی مزاین، قیدو و جلماجرد نقشه‌برداری و تمامی بندهای موجود در منطقه از خرقاب تا رودخانه روستای مزاین و بندهای انحرافی جردگان تا محلات ثبت و شماره‌گذاری شده است و طبق این نقشه‌ها حقابه نیز تعیین شد، اما تاکنون حقابه واقعی تامین نشده است.
وی بیان کرد: قبل از احداث سدها، در زمان پدران ما حقابه منطقه مشخص بوده است، پس از احداث سد کوچری مقرر شد حقابه پایین‌دست تامین شود که نشد در حالی که تا قبل از احداث سد کوچری کشاورزی این منطقه نمونه بود. قیدو از نظر تولید گرمک و خربزه در کل استان مرکزی بی‌مانند بود، بیش از هزار تن گندم و جو مازاد تولیدی این روستا تحویل دولت می‌شد و هزار تن چغندر مازاد نیز تحویل کارخانه قند شازند می‌شد، اما امروز چیزی از آنهمه فراوانی باقی نمانده است.
صادقی افزود: بیش از ۸۰ هکتار باغ میوه و انگور در این روستا وجود داشت، اما بر اثر خشکسالی و آب شور کل این باغات میوه از بین رفت و حتی یک درخت انگور در منطقه وجود ندارد. تنها خواسته ما تامین حقابه منطقه است تا مجددا کشاورزی که شغل غالب این مردم است، احیا شود.
روستای جُلماجِرد سومین روستایی است که با ۷۹۸ نفر جمعیت، در فاصله ۵۶ کیلومتری از سد کوچری، بند انحرافی از این سد دارد. در گویش روستائیان به آن گلماگرد هم گفته می‌شود و در شرقی‌ترین نقطه خمین و محل تلاقی سه شهر خمین و محلات و گلپایگان واقع شده. این روستا ۲۵ کیلومتر از شهر خمین فاصله دارد و روستائیان این منطقه نیز به تامین نشدن حقابه خود از سد کوچری اعتراض دارند.
از حرف تا عمل مسئولان فاصله بسیار است | جوانان از روستا رفتند
سید حسین موسوی، رئیس شورای این روستا نیز با اشاره به اینکه به صورت مستمر و مکرر و شفاهی و مکتوب پیگیر تامین حقابه روستا از سد کوچری هستیم، گفت: بارها با مسئولان شهرستان خمین مذاکره کرده‌ایم و آنها گفته‌اند که مشکلات را به مسئولان استان اطلاع داده‌اند، اما تاکنون نتیجه‌ای نگرفته‌ایم.
وی بیان کرد: رودخانه جلماجرد در گذشته به قدری آب داشت که امکان رد شدن از آن وجود نداشت، اما امروز آبی در آن جاری نیست و مردم به امید باران کشت و کار می‌کنند.
موسوی با اشاره به تصمیم مسئولان مبنی بر رهاسازی آب سد کوچری در اردیبهشت ماه، گفت: گفتن با عمل کردن تفاوت‌های بسیاری دارد، ما خواستار سهمیه و حقابه خودمان هستیم، سال گذشته مسئولانی از اراک و تهران آمدند و درست بر روی پل تاریخی جلماجرد ایستادند و گفتند "کاری می‌کنیم که این آب همیشه جاری باشد" یک ماه پس از این صحبت‌ها، حقابه قطع شد.
رئیس شورای روستای جلماجرد تصریح کرد: تقاضای ما فقط تامین حقابه است. امروز دیگر جوانی در روستا باقی نمانده است، جوانان مهاجرت کرده‌اند و جمعیت ما سالمند شده است که در واقع زندگی نمی‌کنند، فقط گذران عمر دارند و تنها به آب باران چشم دوخته‌اند بلکه بارانی ببارد و محصولاتشان سیراب شود.
صدقه نمی‌خواهیم، حق‌مان را طلب می‌کنیم
محمد اسماعیل دارابی، کشاورز روستای جلماجرد نیز گفت: نزدیک به ۷۰ سال است که در این روستا زندگی می‌کنیم و از همان ابتدا از این رودخانه که هزاران سال قدمت دارد، حقابه داشته‌ایم.
وی با اشاره به اینکه حجم آب اناربار آنقدر زیاد بود که سد ۱۵ خرداد بر روی آن ساخته شد، گفت: بعد از سد عباس‌آباد، سد کوچری را ساختند و اینجا بود که رودخانه خشک شد. این روزها به دلیل بارندگی شدید، رودخانه خمین سیلابی شده، اما دریغ از ذره‌ای جریان آب در اناربار.
دارابی نیز از پیگیری‌های بسیار در سطح مسئولان استانی بابت تامین حقابه گفته و او نیز معتقد است که دلیل تامین نشدن حقابه این روستا اینست که زور استان مرکزی به استان اصفهان نمی‌رسد.
روستاهای گلپایگان آب را با موتور می‌کشند! | جوانان کشاورز در معادن کار می‌کنند!
وی با بیان اینکه روستائیان گلپایگان بر روی سد کانال زده‌اند و آب شیرین که حق ماست را با موتور می‌کشند و ما بی نصیب مانده‌ایم، گفت: حدود ۱۵ سال است که این منطقه دچار خشکسالی شده است. جلماجرد ۱۸۰۰ نفر جمعیت و ۴۲۰ دانش‌آموز داشته است، اما امروز مدرسه روستا کمتر از ۱۰ دانش‌آموز دارد، تمامی جوانان با مهاجرت به محلات و دلیجان در سنگ‌بری‌ها و معادن کار می‌کنند چراکه آبی نیست که کشاورزی این روستا را رونق دهد.
این کشاورز جلماجردی اظهار کرد: این روستا ۴۰۰ هکتار زمین کشاورزی و طبق سند صادر شده سه بند دارد که دو بند آن مربوط به جلماجرد و یک بند متعلق به جلماجرد عتیق است. سه بند مذکور از این رودخانه آبگیری می‌کردند و می‌توانند ۴۰۰ هکتار زمین کشاورزی را آبدهی کند، اما آبی در اختیار نیست.
دارابی بیان کرد: اگر سد گلپایگان که قبلا از آن منتفع بودیم، آزاد بود و سد کوچری منابع آبی واریزی از این سد را محدود نکرده بود، با وجود بارندگی های اخیر، این رودخانه تا یک ماه پس از تابستان هم پر از آب بود، البته با احداث سد کوچری به همان اندازه که آب وارد این سد می شود از آن خارج می شود، اما بدلیل برداشت بی رویه آب توسط روستاهای گلپایگان، چیزی به استان مرکزی نمی رسد. اینکه در سال تنها ۱۰ روز آب باز شود، ارزشی ندارد؛ روستاهای خمین از این سد حقابه دارند، ما صدقه نمی‌خواهیم، این حق ماست و مسئولان باید سهم ما را از گلپایگان بگیرند.
به حقابه کشاورزان اعتقاد داریم | سهم ۴۰ میلیون مترمکعبی استان مرکزی از سد کوچری
احمد طهرانی، فرماندار خمین در خصوص گلایه اهالی روستاهای پایین‌دست سد کوچری از کم‌آبی و عدم تخصیص آب در شهرستان خمین و محلات بیان کرد: در سالهای اخیر با احداث سد در نقاط مختلف کشور محدودیت‌هایی برای تامین آب کشاورزان ایجاد شده است و رودخانه لعل بار(اناربار) که آب سد کوچری در آن جاری می‌شود نیز از این قاعده مستثنی نبوده است.
وی اظهار کرد: خمین نیز همچون دیگر نقاط کشور با مشکلات مربوط به خشکسالی‌هایی طولانی‌مدت و کاهش منابع آبی درگیر بوده است به اندازه‌ای که منابع سدهای گلپایگان و کوچری نیز به حد نصاب لازم نرسیدند و به دنبال این خشکسالی‌ها حجم بالایی از مهاجرت را بین سالهای ۷۵ تا ۹۵ شاهد بودیم و از طرف دیگر همین عامل باعث شد که نرخ بیکاری نیز در خمین افزایش پیدا کند.
طهرانی با تاکید بر اینکه ما همسو و همراه با کشاورزان هستیم و به این حقابه اعتقاد داریم، گفت: با توجه به احداث دو سد عباس‌آباد و کوچری، سهم آب کشاورزان پایین‌دست باید داده شود ولی احداث این دو سد مشکلاتی در تامین حقابه و سهم زیست‌محیطی روستاهای پایین دست ایجاد کرده است.
سال ۹۸ حقابه به صورت کامل تامین شد
فرماندار خمین با بیان اینکه سهم و حقابه استان مرکزی از این سد ۴۰ میلیون مترمکعب است و باید تامین شود، اظهار کرد: در سالهای گذشته به دلیل خشکسالی‌های بسیار، سد کوچری و سد گلپایگان به حد نصاب لازم برای تامین آب شرب هم نرسیدند و شهرستان‌های ذینفع دچار خشکسالی شدند. آن زمان پیگیری برای حقابه هم مقدور نبود و به کشاورزی ضربه وارد شد، اما در دو سال اخیر با افزایش بارندگی‌ها اولین اقدام ما درخواست حقابه زیست‌محیطی روستاهای پایین‌دست همچون قیدو، مزاین و جلماجرد و روستاهایی از شهرستان محلات بود. با پیگیری مستمر در سال گذشته و با توجه به سرریز شدن کوچری، از ۱۰ اردیبهشت ماه تا پایان فصل زراعی حقابه زیست‌محیطی دریافت شد.
۱۰ اردیبهشت دریچه‌ها باز می‌شود
وی با اشاره به اعتراض کشاورزان به تامین شدن این حقابه برای مدت‌کوتاه، گفت: با توجه به محدودیت منابع آب، باید این عنصر حیاتی را مدیریت کرد، بر همین اساس در سال گذشته به مرور آب سد باز می‌شد و با تامین آب و حقابه، مجدد به دلیل مدیریت و استفاده از این حقابه در تمام فصل کشاورزی، بسته می‌شد، ولی حقابه کشاورزان و حقابه زیست‌محیطی در سال گذشته به صورت کامل تامین شد.
طهرانی با بیان اینکه براساس پیگیری‌های انجام شده دریچه‌های سد کوچری قبل از ۱۰ اردیبهشت ماه ۹۹ برای تامین حقابه استان باز می‌شود که البته محوریت کار در این بخش مدیریت منابع آب خواهد بود، گفت: در اسفندماه سال ۹۸ و فروردین ۹۹ به دلیل بارندگی‌های مطلوب برداشتی از حقابه سد انجام نشده اما قول تامین آن را گرفته‌ایم.
فرماندار خمین با اشاره به ذخایر آب موجود در بندهای روستاهای قیدو، جلماجرد و مزاین اضافه کرد: علیرغم اینکه هنوز دریچه‌های سد باز نشده است، اما در حال حاضر بواسطه آب‌های روان در این رودخانه، وضعیت مناسب است به طوری که بند مزاین ۵۵ لیتر در ثانیه برداشت آب از زه‌آب رودخانه دارد، بند بتنی روستای قیدو ۱۰ لیتر بر ثانیه و در روستای جلماجرد ۲۱۵ لیتر بر ثانیه بواسطه چهار بند انحرافی موجود، برداشت آب دارد و تا امروز مشکلی برای تامین آب کشاورزی نداشته‌ایم، اما باز شدن سد برای تامین آب مورد نیاز در اردیبهشت ماه را پیگیری خواهیم کرد.
گلپایگان بر برداشت‌های غیرمجاز نظارت کند
وی در خصوص برخی اقدامات از سمت روستاهای بالادست و برداشت بیش از حد مجاز در منطقه گلپایگان اظهار کرد: موضوع مورد اعتراض کشاورزان به حق است، زمانی که آب تحت عنوان حقابه زیست‌محیطی در روستا جاری می‌شود برخی از روستاهای بالادست مستقر در شهرستان گلپایگان برداشت بیش از حدی از آن دارند، این حقابه در گذشته براساس سند تعیین شده و میزان خاصی برای آن تعریف شده است، اما ایجاد سر دهانه و کارگزاری لوله‌های غیرمجاز و برداشت آب بوسیله موتور دیزلی مورد نقد ماست و باید گلپایگان حتما بر این امر نظارت داشته باشند که برداشت غیرمجازی انجام نشود.
فرماندار خمین افزود: سال ۹۸ برای جلوگیری از برداشت بیش از حد مجاز، مکررا از منطقه بازدید داشتیم و از این کار ممانعت شد. لازم است که این امر امسال با جدیت نظارت شود و در صورت تکرار، این مسئله را از طریق مراجع مربوطه پیگیری می‌کنیم.
وی با بیان اینکه شاید از بالادست آبی جریان نداشته باشد اما همه بندها به دلیل زه‌آب رودخانه دارای آب هستند، کرد: کشاورزان شهرستان خمین نیز باید مدیریت منابع آب را مدنظر داشته باشند. تامین حقابه خواسته‌ای به‌حق است، اما باید آب موجود ازسوی کارشناسان منابع آب شهرستان به دلیل استفاده بهینه مدیریت شود. کشاورزان باید خواسته خود را از مراجع قانونی دنبال کنند و قطعا ما مخالف پیگیری امور از مجاری قانونی نیستیم، مسئولان شهرستان خمین خود را در کنار کشاورزان می‌بینند و پیگیر موضوع هستیم.
مدیریت کوچری به استانی بی‌طرف سپرده شود
طهرانی افزود: تاکنون بیش از ۵۰ صفحه مکاتبه با مسئولان استان مرکزی و گلپایگان انجام شده، اما باید به مدیریت سد کوچری توجه شود. این سد، سدی بین استان‌های مرکزی، اصفهان و قم است و شاید بهتر باشد در آینده مدیریت آن به استانی بی‌طرف داده شود تا بهره‌برداری از آن مشکلی به دنبال نداشته باشند.
بر اساس این گزارش، استان مرکزی غیر از دو سد الغدیر و کمال صالح که در داخل استان قرار دارند، در منافع دو سد بزرگ ۱۵ خرداد و کوچری شریک است، اما ظاهرا در تامین منافع خود چندان موفق نبوده، یا اگر بوده، بهتر است شفاف‌سازی در این خصوص انجام شود تا مردم ذینفع در این سدها که بخش عمده‌ای از اقتصاد و حتی زندگی اجتماعی‌شان بر مبنای آب ذخیره شده در این سدها شکل گرفته تصور درستی از آنچه در مدیریت این منابع ارزشمند انجام می‌شود داشته باشند.
از طرفی، اگر چنانچه تخصیص حقابه دریافتی به کشاورزان در راستای مدیریت منابع آب بر اساس روش یا زمانبندی خاصی انجام شود، بهتر است این مهم نیز با روستائیان در میان گذاشته شود تا هم از دریافت کامل حقابه خود اطمینان داشته باشند و هم بتوانند کشت و کار خود را با این روش وفق داده و بیشترین و بهترین بهره‌برداری را از آب دریافتی داشته باشند.
مشارکت دادن ذینفعان این آب در مدیریت آن می‌تواند حساسیت و دغدغه‌مندی مدیریت منابع را در نگاه آنان افزایش داده و در عین حال این مشارکت می‌تواند روحیه کار جمعی در راستای منافع منطقه را تقویت کند و شاید حتی بتواند جوانان ناامید از اقتصاد کشاورزی را از معادن سنگ به زمین‌های زراعی روستا بازگرداند.
از طرفی این ذهنیت روستائیان که مسئولان توان احقاق حقابه به عنوان یک حق ثبت شده برای این روستاها را ندارند، مساله‌ای است که نباید به سادگی از آن گذشت چراکه قطعا قوت گرفتن این ذهنیت تبعات بسیاری را نه تنها برای این منطقه که حتی بر مناطق اطراف آن همچون محلات و دلیجان که با این مشکل مواجه هستند خواهد داشت. اگر راهکار، مدیریت بی‌طرف سدهاست باید هرچه سریعتر به انجام برسد تا تبعات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی این شرایط بیش از این دامنگیر این منطقه و البته استان نشود.
زیستمندان این رود کهنسال قطعا بسیار متنوع و ارزشمندند. زیستمندانی که در غوغای خودخواهانه انسان‌ها برای بهره‌مندی از طبیعت همواره آسیب دیده‌اند و امروز هزاران ماهی کوچکی که در برکه‌های راکد ایجاد شده از بارندگی‌های اخیر در مسیر اناربار زندگی می‌کنند طی چند روز آینده با خشک شدن این برکه‌ها از بین خواهند رفت و دیگر زیستمندان منطقه نیز باید منبع آبی دیگری برای رفع تشنگی بیایند یا به سرنوشت ماهی‌های کوچک تن بدهند.
البته در خصوص مدیریت سدهای استان‌های مشترک با استان مرکزی همچون کوچری، پیشنهاد فرماندار خمین مبنی بر واگذاری مدیریت این سد به استانی بی‌طرف، روند تامین حقابه کشاورزان خمین و محلات و دلیجان از این سد و دیگر موارد سوالات بسیاری وجود دارد، که با وجود تلاش‌های مکرر خبرنگار به دلیل دریافت پاسخ این سوالات از مدیرعامل و معاون حفاظت و بهره‌برداری آب منطقه‌ای استان مرکزی موفقیتی حاصل نشد و متاسفانه این سوالات بی‌پاسخ باقی ماند، ولی اصحاب رسانه همچنان پیگیر مساله حقابه روستاهای یاد شده از کوچری خواهد بود و این وضعیت را در خصوص روستاهای محلات نیز دنبال خواهد کرد و مشتاقانه پذیرای پاسخ مسئولان به این مطالبات مردمی است.