به گزارش همشهری آنلاین به نقل از لوس‌آنجلس تایمز یکی از پرسش‌ها در باره ویروس کرونا این است که در افرادی که دچار بیماری شده‌اند و بهبود یافته‌اند، آیا آنتی‌بادی‌های تولید شده بر ضد ویروس باعث مصونیت افراد در برابر عفونت دوباره با ویروس می‌شود یا نه.
آنتی‌بادی‌ها یا پادتن‌ها مولکول‌های زیستی تخصص‌یافته‌ای هستند که در دستگاه ایمنی در پاسخ به عفونت با یک عامل بیماری‌زای معین می‌سازد. آزمایش‌های سرولوژی به دنبال همین آنتی‌بادی‌ها در سرم خون افراد مبتلا می‌گردند.
مشکل این است که همه آنتی‌بادی‌های تولید شده در بدن بیماران جزو «آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده» نیستند که با اتصال به سطح ذرات ویروسی مانع از حمله آنها به سلول‌های بدن می‌شوند.
دانشمندان در حال حاضر نمی‌دانند کدام یک از آنتی‌بادی‌های تولید شده در بدن بیماران بهبودیافته باعث ایجاد محافظت در برابر ویروس جدید کرونا می‌شوند. شناسایی این آنتی‌بادی‌ها ابزار سنجش مهمی در تولید واکسن هم به شمار می‌رود.
واکسن‌ها باید بدن را به تولید آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده وادار کنند و این آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده هستند که باعث حفاظت در برابر عفونت دوباره با ویروس می‌شوند.
بسیاری از آزمایش‌های آنتی‌بادی در دست ساخت به عنوان راهی برای شناسایی افراد دارای مصونیت پیشنهاد شده‌اند، اما هنوز دانشمندان نمی‌دانند چگونه این آزمایش‌ها را تفسیر کنند.
همچنین هنوز روشن نیست چه غلطتی از آنتی‌بادی در خون افراد لازم است تا واقعا باعث مصونیت افراد شود. ممکن است میزان‌های پایین آنتی‌بادی به اندازه میزان‌های بالای آنتی‌بادی باعث مصونیت نشود. به هر حال دانشمندان لازم است بدانند واکسن تا چه حد بدن را به ایجاد پاسخی ایمنی موثر وا می‌دارد.
تعیین اینکه چه میزان آنتی‌بادی موثر بر ضد ویروس ایجاد می‌شود، برای انجام پلاسمادرمانی یا سرم درمانی هم مهم است. فرضیه در این شیوه درمانی این است که آنتی‌بادی‌های در خون بیماران بهبودیافته را می‌توان برای کمک به افراد دارای عفونت فعال در مبارزه با ویروس به آنها تزریق کرد.
اما افراد بهبودیافته میزان‌های متفاوتی از آنتی‌بادی‌ها در خونشان دارند و پلاسمای یک بیمار بهبودیافته از کووید۱۹ ممکن است به اندازه پلاسمای خون بیمار دیگر موثر نباشد.
یک پرسش دیگر که دانشمندان به دنبال دادن پاسخ به آن هستند این است که کدام یک از بهبودیافتگان کووید-۱۹ میزان بالای ایمنی نسبت به ویروس دارند و مصونیت آنها تا چه مدتی طول می‌کشد.
برای مثال آیا پاسخ ایمنی در افرادی که علائم خفیفی دارند یا بی‌علامت هستند، به همان اندازه پاسخ ایمنی در افراد دچار بیماری شدیدتر قوی و بادوام است یا نه؟ اگر اینگونه نیست طیف پاسخ ایمنی در بیماران چگونه است؟ آیا سن بیمار در مصونیت فرد بهبودیافته در برابر ویروس نقشی دارد؟ چه عوامل دیگری دست در اندکار هستند؟
پاسخ دادن به این پرسش‌ها به روشن شدن میزان مصونیت در جوامع و تصمیم‌گیری درباره بازگشایی اقتصاد کمک می‌کند.
- آیا اقدامات قرنطینه واقعا موثر هستند؟
مقامات بهداشت عمومی در کشورها سیاست‌های گوناگونی را برای کند کردن انتشار کووید-۱۹ و به اصطلاح «پهن کردن نمودار شیوع» سیاست‌های گوناگونی از جمله تعطیلی کردن مدارس، بستن کسب‌وکارهای غیر ضروری، دستور دادن به ساکنان شهرها برای در خانه ماندن، زدن ماسک در محیط‌های بیرون و رعایت فاصله‌گیری اجتماعی به کار گرفته‌اند.
هنوز دقیقا معلوم نیست که این اقدامات تا چه حد موثر بوده‌اند و آیا باید آنها را شدیدتر کرد یا آنها را کمتر کرد و مثلا به کودکان اجازه رفتن به مدرسه‌ها را داد.
شیوع بیماری در جوامع گوناگون روندهای متفاوتی دارد که به علت زمان‌های متفاوت شروع شیوع بیماری و الگوهای متفاوت تماس میان اعضای جوامع است.
پاندمی یا همه‌گیری جهانی ویروس کرونا در واقع از شمار بسیاری همه‌گیری‌های محلی تشکیل شده است که هر کدام مشخصات خودشان را دارند و اقدامات ویژه خودشان را می‌طلبند