به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، احمدحمزه بیان کرد: سال‌ها از سوی مسئولان برای احیای جازموریان وعده‌هایی داده می‌شود اما عملا اقدامی برای جلوگیری از خشکی تالاب انجام نشده است.
وی تصریح کرد: مهم‌ترین عامل خشکی جازموریان اختصاص نیافتن حقابه، خشکسالی و برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی است که در صورت نبود مدیریت، اکوسیستم جنوب استان تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
حمزه ادامه داد: احیای موقت جازموریان به دلیل بارندگی و بروز سیلاب در جنوب کرمان است که این روند نمی‌تواند در بلندمدت به اقتصاد مردم بومی منطقه که اکثرا کشاورز و دامدار هستند کمک کند. باید اصلاح الگوی کشت و آبیاری مکانیزه در دستور کار قرار گیرد.
این نماینده مجلس گفت: روی رودخانه هلیل‌رود در کرمان و بم‌پور در سیستان و بلوچستان سد احداث شده و برخلاف وعده‌های مکرر مسئولان حقابه به تالاب اختصاص نمی‌یابد. فقط در ایامی که احتمال سیلاب است دریچه سدها باز می‌شود.
خشکی تالاب موجب تشدید ریزگردها می‌شود
مدیرکل حفاظت محیط‌زیست کرمان گفت: روند آبگیری این تالاب همچنان ادامه دارد و امیدواریم که شاهد احیای دائمی جازموریان باشیم.
مرجان شاکری افزود: جازموریان مهم‌ترین منبع آبگیری منابع آب زیرزمینی است و موجب افزایش رطوبت و کاهش بروز ریزگردها در زمانی می‌شود که تالاب آبگیری شده و دارای رطوبت است، از سوی دیگر آبرفت‌های ناشی از سیلاب بعد از خشکی تالاب موجب تشدید ریزگردها می‌شود.
وی گفت: باید گام‌های عملی بین دستگاهی برای احیای این تالاب برداشته شود.
شاکری ادامه داد: یکی از مهم‌ترین عوامل موثر در آبگیری جازموریان، رهاسازی حقابه در سدهای بالادست است. روند رهاسازی حقابه باید در تمام فصول سال به‌صورت متناوب انجام شود. در این صورت جازموریان با مشکل مواجه نخواهد شد.
تالاب جازموریان که زمانی موجب شده بود جنوب کرمان به هندوستان ایران و قطب تولید محصولات کشاورزی و تأمین نیاز بازار داخلی تبدیل شود حالا در ایام تابستان و تبخیر آب سیلاب‌های منطقه به کابوسی برای مردم تبدیل می‌شود و زندگی جوامع محلی را تهدید می‌کند. این تالاب بین‌المللی بزرگ‌ترین حوضه آبریز کرمان محسوب می‌شود که در جنوبی‌ترین بخش استان و هم‌مرز با سیستان و بلوچستان قرار دارد.
تالاب در فصل زمستان و بهار آبگیری می‌شود اما در نیمه‌های فصل تابستان به دلیل وارد نشدن آب به تالاب بار دیگر خشک می‌شود. همین بستر خشکیده در کنار بیابان‌های شرق کرمان این استان را به دومین کانون بزرگ ریزگردها در ایران تبدیل می‌کند.