تجمع خود جوش مردمی در برابر سفارت امارات عربی متحده درتهران دراعتراض به تحریف نام خلیج فارس و ادعاهای غیرقانونی درخصوص جزایرایرانی نشان دهنده حساسیت مردمی دربرابر هرگونه تعرض نسبت به تمامیت ارضی کشوربود.
براساس کنوانسیون های بین‌المللی خلیج فارس به‌عنوان یک دریای نیمه بسته متعلق به کشورهای ساحلی این دریا بوده و این کشورها باید با اتخاذ سیاستی همسو ودوستانه نسبت به بهره‌برداری مناسب از منابع آن اقدام کنند اما آنگونه که از ظاهر امر پیداست با وجود اقدامات صورت گرفته درزمینه تعیین حدود ومرزهای سیاسی و جغرافیایی میان این کشورها، هنوز هم مسائل متعددی میان طرفین وجود دارد که عمده دلیل آن باید درسابقه استعمار به‌خصوص کشورهایی همچون انگلیس وآمریکا جست‌وجو کردکه نزدیکی میان کشورهای منطقه را به ضررخود دانسته وهرگز حاضر به پذیرش نقشی فعال ازسوی برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس به‌خصوص ایران نیستند.
این خواسته ریشه درمسائل متعدد منجمله قدرت اعمال نفوذایران در خلیج فارس دارد. و جود اختلافات سیاسی ومرزی میان کشورهای منطقه، زمینه مناسبی رابرای توسعه نفوذ کشورهای قدرتمند دراین منطقه به وجود آورده است.
درحالی که با نگاه به اختلافات کنونی میان کشورهای حاشیه‌ای به این نتیجه می‌رسیم که همه مسائل هر چندمهم درصورت تمایل همگانی قابل حل وفصل هستند. نبودحس تفاهم میان کشورهای ساحلی به اضافه تحریکات قدرت‌های جهانی برای حضور پررنگ ترشان درمنطقه مهم و راهبردی خلیج فارس به‌عنوان مهم‌ترین مرکز انرژی جهان باعث باقی ماندن برخی اختلافات و سوءتفاهم‌های عادی شده است.
مستندات حقوقی
دلایل و مستندات حقوقی معتبری درباره اصالت نام خلیج فارس وجود دارند که به قرن 16 میلادی بازمی گردد. طی سال‌های 1507 تا 1560 میلادی درتمامی موافقتنامه‌هایی که کشورهای پرتغال، اسپانیا، بریتانیا، هلند، فرانسه و آلمان با دولت ایران داشته‌اند حتی درمتون عربی نیز عبارت الخلیج فارسی و درمتون انگلیسی پرشین گلف استفاده شده است.
از جمله اسناد استقلال کویت که میان امیر این کشور، عبدالسالم الصباح و نمایندگان بریتانیا منعقد شده است چنین آغاز شده است: حضرت صاحب الفخامه الفخیم السیاسی لصاحبه اجلاله من الخلیج فارسی المحترم... وجود نام خلیج فارس درموافقتنامه‌های همه کشورهای منطقه طی نزدیک به 50 سال حکایت از اصالت تاریخی نام خلیج فارس دارد.
ادعاهای واهی
چندین دهه از کوشش‌های برنامه ریزی شده اعراب برای تغییر نام تاریخی خلیج فارس می‌گذرد. موضوع تغییر نام خلیج فارس از دهه سوم قرن بیستم به‌دنبال سیاست فارسی زدایی انگلیسی‌ها درمنطقه خلیج فارس مطرح شد.
اصطلاح خلیج عربی برای اولین بار ازسوی یک دیپلمات بریتانیایی عنوان شد. سرچارلز بلگریوکه بیش از 3دهه نماینده سیاسی دولت بریتانیا درخلیج فارس بود پس از مراجعت به لندن در سال 1345 هجری شمسی کتابی درباره سواحل جنوبی خلیج فارس منتشرو درآن برای نخستین بار از عنوان تازه و جعلی خلیج عربی استفاده کرد. وی درکتاب خود به اسم ساحل دزدان نامی که پیشتر به سواحل جنوبی خلیج فارس اطلاق می‌شد ادعا کرد که اعراب علاقه‌مندند خلیج فارس را خلیج عربی بنامند.
بلافاصله پس از انتشار کتاب او استفاده از این عنوان جعلی درمطبوعات آغاز شد و پس از چندی درمکاتبات رسمی کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز مورد استفاده قرارگرفت.در اقدام دیگری از سوی انگلیسی‌ها، روزنامه تایمزلندن در سال 1962 میلادی در یکی از مقالات خود ازنام جعلی خلیج عربی استفاده کرد.
در سال 1991 پس از جنگ خلیج فارس و حمله عراق به کویت و افزایش نفوذ نظامی آمریکا برمنطقه دیری نپائید که آمریکایی‌ها برای مقابله باایران به رودررویی کشورهای حاشیه خلیج فارس با جمهوری اسلامی ایران دامن زدند. شیخ نشین‌های شارجه و ابوظبی در مقابل ایران قرارگرفتند و به طرح ادعاهای واهی نسبت به مالکیت جزایر ایرانی پرداختند.
نباید از خاطر برد که اعراب درطول سالیان و دهه‌های اخیر تبلیغات گسترده‌ای را به‌منظور تغییر نام خلیج فارس آغاز کرده‌اند. آنها درحالی نام شرکت‌های هواپیمایی، روزنامه‌ها، مجلات، شرکت‌ها و بسیاری از چیزهای دیگر را به نام خلیج یا خلیج عربی تغییرداده‌اند که نام خلیج پارس دربرگیرنده هزاران سال تاریخ است و استفاده‌نکردن از آن، حرکتی درجهت بی‌ارزش ساختن پیشینه و تمدن‌هایی است که به آن بالیده‌اند.
اگرچه شورای همکاری خلیج فارس در بیست و پنجمین نشست خود در بحرین نام این شورا را به شورای همکاری خلیج عربی تغییر داد اما به‌نظر می‌رسد سیاست ایرانی زدایی وفارسی ستیزی با توجه به تعلق بیش از نیمی از خلیج فارس و حساس‌ترین وراهبردی‌ترین نقاط آن به ایران راه به جایی نخواهد برد. به عبارت دیگر همانگونه که تلاش برای کنار گذاردن و یا نادیده انگاشتن ایران از ساختار امنیتی منطقه بی‌ثمر است تغییرنام خلیج فارس نیز نا ممکن می‌نماید.
اسنادسازمان ملل متحد
سازمان ملل متحد تا به حال 2بار نام تاریخی و اصیل این آبراه را خلیج فارس اعلام کرده است. دبیرخانه این سازمان درسند مورخ 5 مارس سال 1971 میلادی به دولت ایران یاد آور می‌شود که بنا برعرف جاری در دبیرخانه سازمان ملل دراسناد ونقشه‌های جغرافیایی، منطقه آبی بین ایران از سمت شمال و خاور و تعدادی ازکشورهای عربی از سوی جنوب و باختر به نام خلیج فارس نامیده می‌شود و این بنا بر عرف قدیمی انتشار اطلس‌ها و فرهنگ‌های جغرافیایی است.دومین بیانیه سازمان ملل درمورد نام خلیج فارس به تاریخ دهم آگوست 1984 ثبت شده است و درهرموقعیت همه 22 کشور عربی نیز اسناد سازمان ملل را امضا کرده‌اند.