به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، این هنرمند که زاده ۱۰ اردیبهشت سال ۱۳۳۶ است، امسال در ۶۳ سالگی خود در یکی از پیچیده‌ترین دوره‌های تاریخی، تولدی کرونایی را تجربه می‌کند. این کارگردان با سابقه تئاتر مشغول اجرای نمایش «قهوه قجری» بود که کرونا همه فعالیت‌های جمعی را تعطیل کرد؛ مهمانی ناخوانده که پسیانی معتقد است تاریخ را به ۲ بخش تقسیم کرده: کرونا همه چیز را تغییر داده. به طوری که جهان به دو بخش پیش و پس از کرونا تقسیم می‌شود. این ویروس حتی بر زندگی اقوام بدوی صحراهای آفریقا هم اثر گذاشته است.
او ادامه می‌دهد: پزشک نیستم ولی در این مدت درباره کرونا جست‌وجوی بسیار کرده‌ام و اطمینان دارم این ویروس از بین نخواهد رفت بلکه به شریک زندگی انسان‌ها تبدیل خواهد شد و ما آدمیان با آن به یک همزیستی خواهیم رسید همچنانکه آنفولانزا هم همراه زندگی ما شده است.
موسس گروه تئاتر «بازی» در ادامه قیاس جالبی انجام می‌دهد: کرونا هم مثل من که تئاتر تجربی کار می‌کنم، مدام در حال تجربه است و هر لحظه خود را بازسازی می‌کند. بنابراین مقابله با آن کار آسانی نخواهد بود. تصورم این است که پس از این آزمایشگاه‌های ما به جز بررسی این ویروس، فرصتی برای آزمایش هیچ چیز دیگری نداشته باشند.
پسیانی درباره تفاوت هنرهای جمعی و فردی در زندگی کرونایی چنین می‌گوید: با تغییر شیوه زندگی مردم، هنرهای اجتماعی مانند تئاتر، سینما و حتی معماری که نیاز مستقیم به حضور مردم دارند، به شدت ضربه می‌خورند و نمی‌توانند کمر راست کنند ولی هنرهای انفرادی مانند نقاشی، موسیقی و مجسمه‌سازی و هر آنچه از راه اینترنت قابل عرضه باشد، می‌تواند پیشرفت غریبی پیدا کند.
او که معتقد است این شرایط در تمام دنیا وجود دارد و منحصر به یک کشور خاص نیست، ادامه می‌دهد: واقعیت این است که تئاتر در دنیا با بحران مخاطب رو به رو است و فقط در کشور ما تماشاگر جوان دارد ولی در دیگر کشورها به هنری موزه‌ای تبدیل شده که دولت‌ها بابت آن سوبسید می‌دهند و عموما افراد کهنسال به تماشای آن می‌روند. این افراد هم که به دلیل آسیب‌پذیری در برابر کرونا، دیگر توان رفتن به تئاتر را ندارند. بنابراین وضعیت تئاتر در دنیا پیچیده می‌شود. از سوی دیگر با ورود کرونا رفتار اجتماعی مردم تغییر کرده و حتی زمانی که تئاترها فعالیت خود را از سر بگیرند، مردم راحت در سالن حاضر نمی‌شوند.
پسیانی در ادامه از دیگر پیچیدگی وضعیت تئاتر هم سخن می‌گوید: اصولا فرهنگ بردن تئاتر به خانه‌های مردم بسیار پیچیده است. بارها به شرکت‌های هواپیمایی و اتوبوس‌رانی پیشنهاد کرده‌ایم در میان هر ده فیلمی که در راه پخش می‌کنند، یک تئاتر ضبط شده هم پخش کنند ولی آنان پاسخ می‌دهند تئاتر، در میان مسافران، علاقه‌مندانی ندارد. پیش از کرونا این تصور را داشتیم که اگر روزی همه جهان نابود شود و فقط انسان بماند، آخرین هنری که از بین می‌رود، تئاتر است چراکه لازمه وجودی آن، یک بازیگر و یک تماشاگر است ولی کرونا معادلات را بر هم زد و حالا پسیانی توضیح می‌دهد که تئاتر چقدر میراست.
او می افزاید: روزهای خوشی برای تئاتر نمی‌بینم ولی با تمام وجود امیدوارم پیش‌بینی‌هایم اشتباه باشد. شاید چشم‌انداز روشنی هم وجود دارد که حالا از آن بی‌خبریم. فعلا از یک چرخش عظیم در کل جهان خبر داریم و برای اولین بار ما هم در شرایطی مشابه دیگر کشورها قرار گرفته‌ایم. این به معنای آن نیست که حال‌مان خوب است یا حس بهتری داریم ولی کمتر احساس تنهایی می‌کنیم.