اما این سیاستمدار 71ساله چه برنامه‌هایی را برای سومین دوره نخست‌وزیری خود طرح ریزی کرده است؟ فارغ از هر نوع آینده نگری و پیش بینی، مهم‌ترین مسئله، به دست گرفتن دوباره قدرت توسط حزب ضد مهاجرت در ایتالیاست.
زمانی که سیلویو برلوسکنی، نخستین سخنرانی خود را در سال 2001 در اجلاس اتحادیه اروپا در بلژیک مقابل رهبران اروپایی انجام می‌داد، گرهارد شرودر، صدراعظم وقت آلمان پس از شنیدن تنها چند جمله، گوشی را از گوش خود خارج کرد. او تصور می‌کرد که اشتباهی در ترجمه صحبت‌های برلوسکنی رخ داده و یا اینکه احتمالا مترجم، حال خوبی ندارد.
اما حقیقت این بود که ترجمه هیچ اشکالی نداشت. این جملات در واقع لحن گفتار برلوسکنی بود. او به گونه ای صحبت می‌کرد که گویی در یک جلسه غیر سمی حضور دارد و در حال بحث‌کردن درخصوص پیتزای ایتالیایی است. ژاک‌شیراک، رئیس جمهوری وقت فرانسه نیز از سخنان او شگفت زده شده بود و لبخند می‌زد.
از آن زمان به بعد، برلوسکنی جایگاه چندان مطلوبی در میان دیگر همتایان اروپایی خود نداشت. تونی بلر، نخست‌وزیر سابق انگلیس تنها شخصی بود که واقعا نگران برلوسکنی بود. اندکی بعد از آن سخنرانی، نخست وزیران انگلیس و ایتالیا در سردینا ملاقاتی با یکدیگر داشتند و هر دو طرف ضمن حمایت از حمله به عراق، درخصوص دیگر مسائل آن، اتفاق نظر داشتند.
اما اکنون زمان برگشته و بسیاری از مسائل تغییر کرده است. پس از پیروزی برلوسکنی در انتخابات اخیر، آنجلا مرکل، صدر اعظم آلمان ضمن تبریک به نخست وزیر منتخب ایتالیا، از وی برای مسافرت به برلین دعوت به عمل آورد. این اقدام مرکل حاوی این پیام برای نخست وزیر جدید ایتالیا بود که از این پس کشور آلمان با یک دیدگاه متفاوت و جدید به او نگاه می‌کند.
سیاست آنجلا مرکل بر نزدیک‌سازی روابط بر اساس تعهدات دوجانبه شکل گرفته است. به نظر می‌رسد که موضع سیاسی صدر اعظم آلمان با هدف جلوگیری از تحکیم اتحاد مابین مردان حقیری باشد که زمام امور را در رم و پاریس به دست گرفته اند.
حضور مجدد برلوسکنی – بدون توجه به دیدگاه‌های او - مسئله ای نیست که بتوان آن را نادیده گرفت و یا به سادگی از آن گذشت. به نوشته حزب چپ لیبرال در روزنامه ریپاپلیکن؛ این مرد 71 ساله ایتالیایی به نشان دوران برای کشورش تبدیل شده است.
ائتلاف راست میانه برلوسکنی موفق به کسب 8/46 درصد آرای مجلس عوام و پارلمان ایتالیا شده است. این میزان حدود 9درصد بیشتر از آرای حزب دموکرات چپ میانه والتر ولترونی در هر دو مجلس است. در این انتخابات، اتحاد رنگین کمان (از احزاب چپ گرا و سبزها) نتوانست به مجلس راه یابد و به کلی حذف شد.
اما واقعیت در شب انتخابات چیز دیگری بود. تنها افرادی که در خیابان‌ها و میادین رم به چشم می‌خوردند، جهانگردان بودند. حتی در حوزه‌های اصلی احزاب نیز تعداد کمی از مردم برای رای دادن حضور داشتند و هیچ گونه تجمع مردمی برای شرکت در انتخابات مشاهده نمی شد.
برلوسکنی در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود گفته بود: دوره سختی در پیش است، باید منتظر اقداماتی هرچند ناخوشایند، کاهش و یا قطع کردن امتیازات و مخارج دولت مردمی ایتالیا باشیم. این رویکرد به همان اندازه که مردم گرایانه است، خطراتی را نیز دربر دارد. هیچ تشکلی در کشور ایتالیا به اندازه بخش دولتی صاحب قدرت نیست و هیچ سازمانی توانایی رقابت و رویارویی با دولت را ندارد.
ارزش سهام شرکت‌های تولید کننده سیمان و شرکت‌های پیمانکار عمرانی در پی وعده برلوسکنی مبنی بر ساخت هر چه سریع‌تر پل سیسیل، با افزایش چشمگیری مواجه شد. او همچنین متعهد شد که طی یک ماه نسبت به جبران خسارات و مشکلات مالی خط هوایی آلیتالیا اقدام و راهکار مناسبی در این خصوص اتخاذ کند.
اعضای گروه برلوسکنی
در روزهای آینده باید منتظر جزئیات دقیقی از اعضای کابینه جدید برلوسکنی بود. برخلاف گفته‌های پیشین، دولت جدید نسب به دولت قبلی، کوچک‌تر نخواهد شد و همچنین شاهد حضور تعداد بیشتری از زنان در کابینه نخواهیم بود. احتمالا از 18 کرسی دولت، تنها تصدی 2 پست به زنان واگذار خواهد شد.
گیانی لتا، روزنامه نگار سابق، به‌عنوان معاون اول برلوسکنی، سیاست‌های اقتصادی را به دست خواهد گرفت. فرانکو فراتینی، معاون رئیس جمهوری فعلی ایتالیا در کمیسیون اروپا، عهده دار وزارت امور خارجه خواهد بود. البته او طی سال‌های 2002 تا 2004 تجربه این پست را داشته است.
گیولیو ترمونتی نیز به سمت پیشین خود یعنی وزارت اقتصاد و دارائی باز می‌گردد. رافائل لومباردو نماینده رئیس‌جمهوری در سیسیل خواهد بود. این سمت از آنجایی که یک نوع ریاست جمهوری منطقه ای محسوب می‌شود، ازاهمیت ویژه ای برخوردار است.
برلوسکونی قصد دارد تا اصلاحات گسترده اقتصادی را به اجرا بگذارد. او قصد دارد در اولین جلسه کابینه دولت جدید، طرح ممنوعیت اخذ مالیات از خریداران خانه که برای اولین بار اقدام به خرید کرده‌اند را مطرح و درخصوص آن تصمیم گیری کند.
این برنامه یک اقدام حمایتی ملی برای مالکان منازل مسکونی است که تنها ضرر کنندگان این تصمیم، شهرداری‌ها خواهند بود. برلوسکنی در آخرین سخنرانی خود از طرح جدیدی مبنی بر اعمال تغییرات در مالیات وسایط نقلیه موتوری خبر داد.
به نظر می‌رسد که پیروز انتخابات ایتالیا، تمایلی به اصلاح قانون پیچیده انتخابات در این کشور نداشته باشد. او همچنین اظهار داشت که نیاز است اصلاحات مختصری در سنا صورت پذیرد.
آرای حزب آزادیخواه مردم در مقایسه با انتخابات سال 2006 با کاهش زیادی مواجه شده است. در شرایط فعلی، برلوسکنی پیروزی خود را مدیون عملکرد حزب شمالی است که توانست با بیش از یک میلیون رای جدید، برلوسکنی را برای کسب اکثریت، مطمئن سازد.
حزب شمالی، یک حزب منطقه ای به رهبری فردی سیاسی به نام امبرتو بوسی است. این حزب از ناراضیان سیاسی برای موفقیت هرچه بیشتر خود سود برده است.
در اولین حضور خود، آرای حزب شمالی متعلق به کارگران شرکت خودروسازی فیات و صاحبان چندین شرکت کوچک و بزرگی بود که اقدام به مسدود ساختن اتوبان حدفاصل میلان – ورنا کرده بودند. در شرایط کنونی به نظر می‌رسد که مرکزیت سیاسی ایتالیا به شمال این کشور تغییر مکان داده است.
والتر ولترونی، نامزد چپ مرکزی با حزب دمکرات تازه تاسیس خود حضور چندان محسوسی در صحنه ندارد. درصورتی که حزب وی موفق به کسب حداقل 33 درصد از آرا نشود، ولترونی باید آماده فشارها برای کناره گیری از سمت خود باشد.
مشابه دوران رومانو پرودی، ولترونی نیز نتوانست در طبقه متوسط نفوذ کند. او تنها موفق به مدیریت آرای رادیکال چپ شد. از این رو، ولترونی – کمونیست سابق – اطمینان دارد که برای اولین بار از زمان جنگ جهانی دوم، هیچ گونه مخالف کمونیست در مجلس ایتالیا وجود ندارد.
این نتایج برای مخالفان کمونیست بسیار تکان دهنده است. اتحادیه، مهره‌های مهم خود در مجلس را از دست خواهد داد. به هیچ وجه مشخص نیست که چگونه مسئله خشم عمومی و نارضایتی اقتصادی در این مجموعه سیاسی، حل و فصل خواهد شد.
در حال حاضر هراس هایی از بروز اقداماتی خارج از قوانین پارلمان و همچنین شروع اعتصابات غیرقانونی احساس می‌شود. فرانچسکو کاسیگا (گاسیلوا)، رئیس جمهوری پیشین ایتالیا در یک اظهار نظر، وقوع موج جدیدی از تروریسم جناح چپ مشابه دهه 1970 را محتمل دانسته است.
21آوریل 2008
Spiegel.de