البته این بار هم مثل همیشه ترافیک شهر تهران مقصر این خلف وعده شناخته شد تا مشخص شود در ساعت 10 صبح هم می‌‌توان ترافیک را بهانه کرد و دیر سر قرار رسید. ابتدا چشممان به جمال عبدالجلیل رضوی، رئیس تازه‌وارد فدراسیون جودو روشن شد و بعد هم علیرضا امینی، مدیر تیمهای ملی و سعید حاج یوسف‌زاده، سرمربی تیم ملی آمدند.
جلسه، جلسه چالشی‌ای نبود و اصلا قرار هم نبود جنجالی برپا شود. تیم ملی جودو پس از 12 سال قهرمان آسیا شده بود و باید دلایل این موفقیت را از زبان کسانی که از نزدیک ملی‌پوشان را در جیجوی کره‌جنوبی همراهی کردند می‌شنیدیم.
«متأسفانه هیچ زمانی امکانات موجود در جودو با تلاش‌هایی که در راستای اعتلای این ورزش در ایران شده، همخوانی نداشته و همیشه فقط با فشار و کار مضاعف بود که سعی می‌شد کمبودها جبران شود. این بار هم تلاش و همدلی اعضای کادر فنی، ملی‌پوشان و دوستانم در فدراسیون جودو سبب شد کاروان 8 نفره کشورمان برای اولین بار 7 مدال کسب کند و مقتدرانه قهرمان آسیا شود.»
این‌ها حرفهای رضوی بود. اما چطور با همان تیمی که در چند تورنمنت معتبر شکست خورده بود، موفق به کسب این افتخار بزرگ شدیم؟! رئیس فدراسیون جودو می‌گوید:«اگرچه تیم ملی جودو در رقابتهای جهانی برزیل نتوانست با این ترکیب مدالی کسب کند، اما تیم ملی جودو در سالهای اخیر مدالهای آسیایی و حتی جهانی بسیاری کسب کرده است و این طور نبوده که با این نفرات همیشه ناکام مانده باشد.
اما مسئله‌ای که باعث شد این موفقیت اخیر رقم بخورد خودباوری بچه‌ها بود. آنها خودشان را باور کردند و توانستند پس از مدتها 7 مدال با ارزش برای جودوی ایران به دست آورند. یکی از نامهایی که در رقابتهای آسیایی کره جنوبی به اوج خودباوری رسید، حسین قمی بود.»
قبل از آنکه رضوی بخواهد حرف دیگری بزند، مدیر تیمهای ملی جودو به موارد فنی دیگری در راه قهرمانی ایران در آسیا اشاره کرد؛« ما در آستانه رقابتهای قهرمانی آسیا، اردوی بسیاری مفیدی در آلمان داشتیم. ضمن اینکه در این مدت تغییراتی هم در سیستم تمرینات ملی‌پوشان انجام دادیم و با این تدابیر توانستیم پس از 12 سال قهرمان آسیا شویم. بدون شک هرچقدر بتوانیم ارتباطمان را با اروپایی‌ها بیشتر کنیم، فاصله‌مان با قدرت‌هایی چون کره‌جنوبی و ژاپن در آسیا، کمتر خواهد شد.»
اگر بدانیم اروپایی‌ها 19 مدال از 32 مدال رقابتهای جهانی جودو در برزیل را کسب کرده‌اند، متوجه اصرار مدیر تیمهای ملی به برگزاری اردوهای مشترک با اروپایی‌ها خواهیم شد. امینی می‌گوید:«اروپایی‌ها پیشرفت چشمگیری در جودو داشتند و این بدان خاطر است که مراودات ورزشی خوبی با هم دارند، اما در آسیا خبری از تعامل بین قدرتهای برتر جودو در قالب برگزاری بازیها و اردوهای مشترک نیست و متقابلا پیشرفت هم کمتر است.»
در این شرایط معلوم نیست اقدام برای جذب یک مربی کره‌شمالی برای مشاوره دادن به کادر فنی تیم ملی چه توجیهی دارد؟! کره‌ای شمالی خود فقط یک سهمیه المپیک را گرفته و در همواره جودوکارانش مقابل ملی‌پوشان ایرانی مغلوب شده‌اند. « او 3 دوره قهرمان بازیهای آسیایی بوده و دارنده یک مدال جهانی هم هست.»
رضوی بعد از اشاره به سابقه ورزشی کواک، به دلایل جذب این مربی اهل کره‌شمالی اشاره می‌کند:« بحث حضور این مربی در ایران از مدتها قبل مطرح بود و مذاکراتمان هم پیش از بازیهای آسیایی جیجو انجام شد. البته ما به‌دنبال گزینه‌های بهتری در آینده هستیم، اما مشکل اینجاست که کشورهای صاحب سبک حاضر نمی‌شوند مربیان خوبشان را در اختیار ما قرار دهند!»
صحبت‌های رضوی که به اینجا رسید، ناراحتی را می‌شد در چهره حاج‌بوسف‌زاده، سرمربی موفق تیم ملی دید. « ما در جهان قهرمانانی داریم که خروارها مدال دارند، اما گزینه‌های مناسبی برای هدایت ملی‌پوشان نیستند! اگر منظور بعضی از دوستان در طرح آمدن مربی خارجی، اشاره به زیاد ماندن بنده در کادر فنی است، بد نیست به یک نمونه خارجی اشاره کنم. قطعا همه شما می‌دانید که فوتبال یک ورزش 90 دقیقه‌ای است که بعضا با عبور یک توپ از خط دروازه‌ها مربی یک تیم عوض می‌شود.
در همین ورزش بیرحم شخصی همچون الکس فرگوسن را می‌بینیم که 22 سال در سطح اول دنیال مربیگری می‌کند و تغییر نمی‌کند. اینجا بحث توانایی‌ها است. وقتی مربیان داخلی با ماهی 1000 دلار بیشتر پتانسیل را برای تیم ملی دارند بارها شده که ماهی 5500 دلار به چشم بادامی‌ها داده‌ایم که فقط بیایند و جودوی ما را از اصل و ریشه خودش دور کنند و بروند.»
حرفهای یوسف‌زاده را امینی تکمیل می‌کند:« اگر فقط بحث مشاوره دادن باشد من هم حرفی ندارم، اما مسئله‌ای که برای کل آسیا محرض شده این است که مربیان ایرانی چیزی از همتاهای ژاپنی و کره‌ای خود کم ندارند. در همین مسابقات اخیر این موضوع به اثبات رسید، پس حضور مربیانی از کشورهای درجه 2 آسیا در ایران نمی‌تواند قابل توجیه باشد. ما باید به‌دنبال مربیان طراز اول دنیا باشیم که البته کار ساده‌ای نیست. همانطور که ما حاظر نیستیم نیروهای انسانی با دانش خود را در اختیار دیگران قرار دهیم، آنها هم چنین کاری نخواهند کرد.»
به‌نظر می‌رسد بحث حضور مربی خارجی فعلا یکی از چالش‌های رئیس جدید فدراسیون جودو با اعضای کادر فنی باشد. معضل دیگر انتخاب نماینده وزن آخر تیم ملی برای حضور در المپیک است. تیم ملی جودو 6 سهمیه در المپیک دارد، اما هنوز مشخص نیست که سهمیه آخر (100+ کیلوگرم) نصیب کدام ورزشکار می‌شود؛ محمود میران یا محمدرضا رودکی؟! بدون شک هر 2 ملی‌پوش خود را مدعی این وزن می‌دانند و در این شرایط بهتر است در کوتاه‌ترین زمان ممکن در مورد نفر برگزیده تصمیم‌گیری کرد. رضوی در این مورد همه چیز را به جلسه شورای فنی فدراسیون جودو موکول می‌کند، اما امینی و یوسف‌زاده نظراتشان را با صراحت می‌گویند؛ بازی انتخابی.
تنها مشکل اینجاست که رودکی با یک پیروزی نمی‌تواند جای میران را در 100+ کیلو بگیرد. امینی در این مورد گفت: «طبق اساسنامه هر ورزشکاری که به‌عنوان تازه وارد به وزن دیگری می‌رود، باید 2 بار حریفش را در آن وزن شکست دهد تا پیروزی او اتفاقی تلقی نشود. با این حال طی امروز یا فردا در مورد سرنوشت این وزن و این 2 ملی‌پوش تصمیم‌گیری و اعلام می‌شود.»
تیم 8 نفره جودوی ایران در جیجوی کره‌جنوبی، مجموعا 33 بار روی تاتامی رفت که حاصل آن 26 پیروزی و تنها 7 باخت بود. تیم ملی با این نتایج صاحب 2 مدال طلا (علی معلومات در 73 کیلو و آرش میر اسماعیلی در 66 کیلو)، 4 مدال نقره ( مسعود حاجی آخوندزاده در 81 کیلو، حامد ملک مجمدی در 60+ کیلو، محمدرضا رودکی در 100 کیلو و محمود میران در وزن آزاد) و یک مدال برنز (حسین قمی در 90 کیلو) شد و پس از 12 سال بر بام جودوی آسیا ایستاد تا توقعات از این تیم در المپیک بالا برود.
آیا جودو هم می‌تواند سهمی از مدالهای المپیکی ایران در پکن داشته باشد؟ حاج یوسف‌زاده می‌گوید: «جودو ورزش رکوردی نیست که بتوان مدالهای به دست آمده در آن را پیش‌بینی کرد، با این حال اگر اتفاق خاصی رخ ندهد ما می‌توانیم حداقل 2 مدال در المپیک کسب کنیم. البته برای همین 2 مدال شاید مجبور باشیم این 5-94 روز باقی‌مانده تا المپیک را شبانه روز در اردو باشیم!»
تیم ملی جودو تا قبل از بازیهای المپیک پکن 3 اردوی برون مرزی در پیش دارد که زمان آغاز آنها از اول خرداد و در روسیه است. بلاروس یا اتریش و آلمان یا مجارستان دیگر اردوهای تیم ملی جودو تا قبل از آغاز المپیک پکن هستند.