به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ایسنا، داستان مشکلات هپکو داستان امروز و دیروز نیست، متاسفانه این نام مدت‌هاست که گرفتاری و تعطیلی و اعتراض را به اذهان متبادر می‌کند و امسال که حدود ۶۰ روز از سال ۹۹ می‌گذرد، کارگران این شرکت دوباره دست به اعتراض البته در محوطه کارخانه زده‌اند و خواستار اعمال مدیریت درست در عقد قراردادهای کاری هستند.
ابوالفضل رنجبر، نایب‌رئیس شورای اسلامی کار هپکو نیز در جلسه‌ای که به مناسبت روز کارگر با حضور استاندار مرکزی برگزار شد چند سوال مطرح کرد و گفت: "چرا با وجود اینکه مدیرعامل شرکت ۶ ماه است اعلام استعفا کرده است، مجموعه مدیریت ارشد استان به این وضعیت رسیدگی نمی‌کند؟ مدیری که استعفای خود را در دست دارد قطعا انگیزه‌ای برای تولید و گرفتن پروژه برای هپکو ندارد" و امروز پس از گذشت سه هفته از این سئوالات هنوز وضعیت هپکو در همان پله قرار دارد.
رضا عبدلی، رئیس شورای کار هپکو پیش از این گفته بود که این شرکت سال ۹۸ را با تولید تنها ۱۰ دستگاه ماشین‌آلات به پایان رساند که آن هم مربوط به پروژه‌های قبلی شرکت بود و در حال حاضر هم ۱۰ دستگاه در خط تولید دارد که با کمبود قطعات روبروست. او عقیده دارد که دلیل این وضعیت اینست که مدیریت فعلی اهتمامی برای تهیه کار و مواد اولیه ندارد و این شرایط مورد اعتراض کارگران هپکوست.
وی امروز در خصوص اعتراضات دیروز و امروز کارگران این شرکت نیز گفت: این اعتراضات به هیچ عنوان رویکرد اعتصاب ندارد چراکه کارگران همزمان به کار نیز مشغولند، اما عملکرد مدیریت شرکت باعث شده است که کارگران معترض باشند.
عبدلی افزود: وظیفه مدیریت یک واحد صنعتی این است که قرارداد کاری منعقد کند تا کارگران به تولید مشغول باشند، متاسفانه هشت ماه از مدیریت عاملی "روغنی" در شرکت هپکو و مدیریت "غلامی" در هپکوی اراک می‌گذرد، اما در این مدت حتی یک قرارداد و کار جدید برای شرکت جذب نشده است و هر بار به بهانه‌هایی همچون کرونا شرکت را تعطیل می‌کنند در حالی که دیگر صنایع بزرگ استان مانند ماشین‌سازی و آذرآب و ... در همین شرایط فعالند و کارگران مشغول کارند.
وی گفت: در حال حاضر تنها ۱۰ درصد ظرفیت شرکت مشغول بکار است و ۵۰ درصد کارگران در شرکت حضور دارند، این روزها تمامی تولیدی که در شرکت در حال انجام است مربوط به قراردادها و پروژه‌های قبلی است و کارگران برای همین میزان اندک کار در خط تولید با دل و جان فعالند، اما به عنوان شورای کار از کارگران درخواست کرده‌ایم که پس از تعطیلات عید فطر به صورت کامل به کار بازگردند و این مدیریت است که باید برای کار در هفته آینده تدبیری بیندیشد چراکه کارگران تعطیلی شرکت را نمی‌پذیرند.
عبدلی تصریح کرد: مدیریت یک شرکت باید به جای تعطیل کردن یک مجموعه صنعتی به دنبال عقد قرارداد و آوردن کار باشد، اما دائما به بهانه کرونا، نبود نقدینگی و ندادن ضمانت‌نامه بانکی از سوی بانک برای عقد قرارداد، در پی تعطیلی کارخانه هستند. کارگران هم به دنبال کار کردن و دریافت حقوق‌شان، هرچند حقوق فروردین هنوز پرداخت نشده و فردا هم که اردیبهشت به پایان می‌رسد.
وی افزود: کارگران نه تنها با معوقات سال ۹۹ مواجه هستند، بلکه برخی از مطالباتی که از سال ۹۵ و ۹۶ دارند هم هنوز تسویه نشده و شاید این مطالبات به رقمی حدود یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان برسد، علاوه بر معوقات، از اواخر سال گذشته تاکنون ۸۶ نفر از پرسنل بازنشسته شده‌اند که جذب نیرو در این خصوص انجام نشده و شرایط حاکی از آن است که هپکو برای رفع مشکلات خود حامی ندارد.
رئیس شورای اسلامی کار هپکو تاکید کرد: شرکت برای پروژه‌های خود نیازمند ضمانت‌نامه بانکی است، اما هیچ بانکی حاضر به همکاری و حمایت از این واحد صنعتی بزرگ نیست، با وجود تاکیدات دولت مبنی بر حمایت از هپکو، اما عملا اتفاقی تاکنون رخ نداده است، آقایان روغنی(مدیرعامل شرکت هپکو)، غلامی(مدیر هپکوی اراک) زندی(رئیس هیات مدیره شرکت) و شیری(عضو هیات مدیره) باید به دنبال جذب کار برای هپکو باشند چراکه بابت همین مهم حقوق دریافت می‌کنند، اما صرفا به دنبال تعطیل کردن شرکت هستند.
وی گفت: ۲۹ آذرماه ۹۸ جلسه ویژه شرکت هپکو با حضور معاون اول رئیس جمهور در تهران برگزار شد و قرار بود ظرف دو هفته تکلیف این شرکت مشخص و سهامدار جدید معرفی شود، اما تا امروز که اواخر اردیبهشت ماه ۹۹ هستیم همچنان در بلاتکلیفی به سر می‌بریم، سازمان خصوصی‌سازی هم کاری برای هپکو نکرد و پرداخت حقوق معوق کارگران را هم از دریافت تسهیلات انجام داد.
عبدلی با اشاره به فروش یک درصد سهام شرکت هپکو، تصریح کرد: این سهام به مبلغ ۹۷ میلیارد تومان به فروش رفت، اما این پول به دولت داده شد و عملا رقمی برای تولید به هپکو داده نشد، اخیرا هم فروش سه درصد سهام این شرکت مطرح است و امیدواریم که حداقل منابع حاصل از فروش این میزان سهام وارد تولید شود، برای کارگران هپکو فرقی نمی‌کند چه کسی سهامدار باشد، کارگران فقط به دنبال نقدینگی و کار و تولید هستند، هپکو هنوز بهترین برند محسوب می‌شود و متخصص‌ترین کارگران را در اختیار دارد، اما حمایتی از آن نمی‌شود. کارگران پنج سال در کف خیابان‌های شهر فریاد زدند، کتک خوردند، تهمت شنیدند، دادگاهی شدند، زندان رفتند، انگ سیاسی شنیدند و خانواده آنها آسیب دید، اما تلاش کردند که فقط هپکو احیا شود و همچنان برای زنده ماندن آن تلاش می‌کنند.
بر اساس این گزارش، قصه پر غصه هپکو تمامی ندارد، در شرایط کنونی این شرکت مشکل مالکیت دارد، مشکل مدیریت دارد، کار و قرارداد تولید ندارد و می‌توان این شرکت را مجموعه‌ای از چالش‌های ریز و درشت دانست که تمام شدنی نیست و هر روز یک درد از یک جایی بیرون می‌زند و کارگران این شرکت در جریان اعتراض اخیر طوماری را امضا کرده و در آن از خواسته‌هایشان گفته‌اند.
اوایل اردیبهشت ماه ۹۹ با هفته کارگر، استاندار مرکزی طی جلسه‌ای با حضور برخی از کارگران و اعضای شورای کار صنایع استان از جمله هپکو، از قطعیت واگذاری هپکو به ایمیدرو خبر داشت و البته اعلام کرد که دست‌هایی در پشت پرده نمی‌خواهند که این واگذاری و سرپا شدن هپکو انجام شود، اما به هر شکلی شده ظرف چند هفته آینده این واگذاری انجام می‌شود.
دو ماه از سال جهش تولید گذشت و کشتی غول‌پیکر صنعت تولید ماشین‌های راهسازی کشور و خاورمیانه هنوز به گل نشسته و ظاهرا قصد تکان خوردن و به آب افتادن ندارد.