پژوهش یکی از پایه‌های اساسی توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در هر کشور است و توسعه پایدار در بلندمدت بدون پژوهش به دشواری قابل تصور است.در واقع پژوهش یکی از اصلی‌ترین نیروهای محرکه یک جامعه در مسیر پیشرفت، تلقی و یکی از شاخصه‌های مهم رشد محسوب می‌شود.
پژوهش فرایندی است که با بیان یک مسئله آغاز و به ارائه راهکاری برای آن ختم می‌شود؛ با این ملاحظه که فرایند یافتن این راهکار، دانشگرا و نظام‌مند است و در چارچوب زمانی و با هزینه‌ای مشخص انجام می‌شود. به عبارت دیگر پژوهش فرایندی است که از طریق یک روال منظم و از پیش تعیین شده منجر به دستیابی به یافته‌های دانش‌بنیان می‌شود.
به انجام رساندن پژوهش به‌عنوان روشی در تولید دانش فقط یک حلقه از زنجیره رویکرد دانشگراست. حلقه مهم دیگر کاربست دانش است. کاربست دانش به معنای به کار بردن دانش است. در عمل بررسی‌ها نشان می‌دهد که در اختیار داشتن دانش الزاماً به استفاده از آن در عمل ختم نمی‌شود. بدیهی است اگر دانش تولید شده به کار بسته نشود آنگاه فلسفه وجود پژوهش به‌عنوان ابزار تولید دانش زیر سؤال می‌رود و در آن صورت به‌طور قطع امکان اتخاذ رویکرد دانشگرا وجود نخواهد داشت.
با توجه به این مسئله باید عنوان داشت که فرایند اجرای یک پژوهش را می‌توان در ۳گام تعریف، مطالعه و کاربست خلاصه کرد. در این میان کاربست بیشترین ارزش افزوده را تولید می‌کند؛ زیرا بهبود واقعی با به کار بسته شدن یافته‌های مطالعه حاصل می‌شود. اما باید در نظر داشت که مسئله‌شناسی درست یک عنوان پژوهشی و مطالعه دقیق آن می‌تواند به خروجی‌های عملیاتی و در نهایت کاربست محور شدن پژوهش منجر شود.
همچنین تعهد به تأمین منابع مالی و اجرای نتایج پژوهش از دیگر عوامل تأثیرگذار در امر کاربست محور شدن پژوهش محسوب می‌شود.
منبع:ویژه نامه شهرپژوه