به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یواس‌تودی این بررسی در بیمارستان مونت سینای نیویورک انجام شده و نتایج آن پیش از انتشار در ژورنال‌های پزشکی در سایت medRxiv قرار داده شده است.
این بررسی پیامدهای درمانی را در ۳۹ بیمار کووید-۱۹ که با پلاسمای بیماران بهبودیافته درمان شده بودند، با ۳۹ بیمار که پلاسمادرمانی نشده بودند، مقایسه کرده است.
این بررسی فرآیند بازبینی بوسیله کارشناسان مستقل را که برای انتشار در ژورنال‌های علمی یا پزشکی لازم است، نگذرانده است. با این وجود در شرایط اضطراری مربوط به ویروس کرونا، بسیاری از پژوهشگران نتایج کارشان به محض اماده شدن منتشر می‌کنند.
این بررسی نشان داد که در ۱۸ درصد بیمارانی که پلاسما دریافت کرده بودند، بیماری بدتر شده ست، در حالیکه این رقم در گروهی که پلاسما دریافت نکرده بود، ۲۴ درصد است.
پس از ۱۶ روز، حدد ۱۳ درصد بیمارانی که پلاسما دریافت کرده بودند، درگذشتند، در حالیکه در گروه شاهد این رقم بیش از ۲۴ درصد بود و بالاخره ۷۲ درصد از بیماران دریافت‌کننده پلاسما با بهبودی از بیمارستان مرخص شده بودند، در حالیکه در گروه شاهد این رقم ۶۷ درصد بود.
این پژوهشگران نتیجه‌گیری می‌کنند که پلاسمادرمانی «بالقوه گزینه درمانی موثری برای بیماران کووید-۱۹ بستری شده است، اما این داده‌ها بیانگر این است که بیماران بدون لوله‌گذاری تنفسی نسبت به بیمارانی که نیاز به دستگاه تنفس مصنوعی پیدا کرده‌اند، ممکن است سود بیشتری از این درمان ببرند.»
البته به گفته این پژوهشگران این بررسی از نوع مورد-شاهدی گذشته‌نگر است و قدرت علمی کارآزمایی‌های تصادفی‌شده کنترل‌شده آینده‌نگر را ندارد و لازم است این نوع بررسی هم درباره پلاسمادرمانی انجام شود.
کارشناسان می‌گویند با توجه به این نتایج، بر خلاف هیدروکسی کلروکین یا رمدسیویر که نتوانسته‌اند بهبودی قابل‌توجهی در میزان مرگ‌ومیر بیماران بوجود آورند، پلاسمای خون بیماران بهبودیافته توانسته است بخت زنده ماندن بیماران به طور معناددار از لحاظ آماری بالا ببرد.
البته پلاسمادرمانی بهبودی قابل‌توجهی در بیمارانی که پیش از درمانی لوله‌گذاری تنفسی شده بودند، بوجود نیاورده بود، چرا که احتمالا آسیب ریوی در این بیماران به قدری شدید بوده که به درمان پاسخ نداده است.