به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، سرهنگ صادق رضادوست رئیس پلیس گذرنامه نیروی انتظامی امروز سه شنبه ۶ خرداد با اشاره به انتشار کلیپی در فضای مجازی درباره کار گذاشتن تراشه یا چیپ در گذرنامه‌ها برای ردیابی مسافران ایرانی به خارج از کشور و شنود موبایل‌های آنها گفت: این موضوع حدود ۲ سال پیش مطرح شد و یکی از رسانه های مکتوب به طور کامل به آن پرداخت و شفاف سازی لازم صورت گرفت.
وی ادامه داد: ایران عضو ایکائو است و همه کشورهای عضو آن ملزم شده اند تراشه ای را در گذرنامه کار بگذارند. موضوع چیپ همان تراشه است که اطلاعات شخصی افراد به نوعی در داخل این تراشه نصب شده و روی جلد گذرنامه مشخص است و هیچ گونه اقدام پنهانی در این زمینه وجود ندارد.
سرهنگ رضا دوست افزود: همه گذرنامه های الکترونیکی و بیومتریک یعنی هر دو نسل گذرنامه ها در ایران صادر می شود و آنچه تحت عنوان وجود جی پی اس در گذرنامه ها اشاره شده است، نیاز به ذخیره نیرو و باتری دارد و از آن جایی که عمر گذرنامه ها ۵ ساله است چگونه ممکن است که یک چیپ ۵ سال باتری در خود ذخیره کند؟! بنابراین این فرضیه مردود است.
رئیس پلیس گذرنامه نیروی انتطامی اضافه کرد: این تراشه در واقع به منظور ایمن سازی پاسپورت ها انجام تعبیه شده است و به همکاران مرزی ما کمک می کند تا اطلاعات فردی را مورد بررسی قرار داده تا جعلی صورت نگیرد و با دستگاه پاسپورت خوان در مبادی ورودی و خروجی به راحتی بتوان گذرنامه ها را کنترل کرد و این امر نشان می دهد که فلان گذرنامه اصیل است یا خیر؟ یا این گذرنامه مربوط به دارنده آن است یا خیر؟ این تکنولوژی سبب می شود تا گذرنامه از دسترس غیر خارج باشد.
رضادوست در این ارتباط که گفته می شود از طریق این تراشه، صاحبان گذرنامه شنود می شوند، گفت: این تراشه ها اصلا چنین عملکردی ندارند چرا که از نظر علمی و فناوری چنین تکنولوژی وجود ندارد، انتشار این مساله در فضای مجازی از سوی افراد غیر مطلع و ناآگاه دنبال می شود و در واقع می توان گفت شیطنت فضای مجازی است در حالی که این مساله دو سال پیش نیز مطرح شد و شفاف سازی لازم در این زمینه صورت گرفت.
به گفته وی این تکنولوژی در واقع به معنای هوشمندسازی پلیس و در راستای توسعه فناوری است و برای ایمنی گذرنامه ها انجام می شود براین اساس باید نسبت به نصب این تراشه در گذرنامه افتخار کنیم.
ایکائو یا ICAO در تاریخ ۷ دسامبر ۱۹۴۴ در ضمن تنظیم و امضا پیمان حمل و نقل هوایی مرسوم به پیمان شیکاگو تشکیل شد. اماموجودیت آن به طور رسمی در سال ۱۹۴۷ اتفاق افتاد و اولین جلسه آن در ۶ می ۱۹۴۷تشکیل گردید و در ۲۸ می اعضاء شورا انتخاب گردیدند. دولت ایران نیز در سال ۱۳۲۷هجری شمسی رسماً به پیمان شیکاگو و در نتیجه به ایکائو پیوست.