همشهری آنلاین - رضا جوکار: ۱۵ ماه از آخرین اجرای عادل فردوسی پور در برنامه ۹۰ می‌گذرد و در تمام طول این مدت محمدحسین میثاقی با اتهام نشستن روی صندلی غصبی برنامه فوتبال برتر را اجرا کرد. گفتن از ظلمی که به عادل شد و بهترین قاب صداوسیمای دو دهه اخیر را از مردم ربود مثنوی تکراری است که در این مدت بارها از آن گفته شده است.
عادل رفت و دست کم تا زمان پاکسازی شبکه ۳ از هر نوع سلیقه شخصی که مردم را به «هیچ» می‌انگارد باز نخواهد گشت.
اما با روزگار بدون عادل باید چه کرد؟ میثاقی مجری محبوبی نیست و شاید هرگز سهم بزرگی از قلب مردم نصیب او نشود اما آیا قرار است هر هفته و پیش از اجرای هر برنامه ای چماق عادل را بالا ببریم و بر ملاج او بکوبیم تا او سهمیه‌اش را دریافت کرده باشد؟
اخیرا آماری از تعداد بیننده‌های برنامه سیما منتشر شده بود که جایگاه نازل برنامه «فوتبال برتر» می‌تواند بهترین پاسخ از جانب مردم به تمام تصمیم گیرندگان و اجرا کنندگان پروژه حذف عادل باشد. این فوتبال فلک‌زده از غیبت شخصیتی مانند فردوسی پور ضربه خورده اما ضربه محکم‌تر را این روزها متهمین و مدافعانشان پشت نقاب حمایت از عادل به آن می‌زنند.
به گفت و گوی دیشب میثاقی و تاج برمی‌گردیم. جایی که تاج در ابتدای گفت و گو سعی کرد با تمجید از اطلاعات میثاقی در خصوص رقم قرارداد ویلموتس با بلژیک او را تا انتهای بحث خلع سلاح کند. اتفاقی که هر چه برنامه پیش تر می‌رفت کمتر رنگ واقعیت به خود می‌گرفت و در نهایت تاج خسته و مستاصل و عصبی پناهگاه تکراری به جز چماق عادل نیافت.
این شاید غیرعادلانه ترین چماقی بود که به قصد کوبیدن بر سر میثاقی بلند شده بود.
جایی که تاج گفت «آن کسی که این کارها را می کرد، اطلاعات داشت. مستقل بود. به کسی گوش نمی کرد. ولی در مورد شما نمی شود اینطور حرف زد. من چند بار به شما گفتم که ما نباید به استقبال محکوم شدن خودمان برویم.»
رییس سابق فدراسیون خیلی زود فراموش کرد که ساعتی از تعریف و تمجیدش از اطلاعات مجری جوان نگذشته اما او که تصور می‌کرد قرار است به صندلی میهمان لم دهد و «متکلم وحده» از فتوحاتش در فدراسیون چند ستاره‌اش بگوید گرفتار گردابی شد که حتی پناهجویی به عادل هم او را خلاص نکرد.
به جایی رسیده ایم که دادخواهی از عادل از ظلم به او خطرناک تر شده است. هر متهمی در این فوتبال بعد از هر خرابکاری و ننگی، پشت کف و هورا برای ضایع کردن مجری جوان پنهان می‌شود. از سعید فتاحی گرفته تا مهدی تاج هر کدام بعد از افتضاح‌های مدیریتی به جای گفت و گو و پاسخگویی وقتی قافیه را تنگ دیدند چاقوی «عادل»دار را از جیب هواداران فردوسی‌پور بیرون کشیدند تا با فرو کردن به قلب جانشینش بحث را مختومه کنند.
هزاران نقد اخلاقی و حرفه ای به نحوه نشستن میثاقی روی صندلی که به زعم مردم غصبی است وارد است اما او دیشب هر آنچه که باید برای روشن شدن ماهیت یکی از ننگین ترین قراردادهای تاریخ ورزش ایران انجام می‌داد را داد. خواه مجری محبوب من و شما باشد یا نباشد.
نقد میثاقی در خصوص داشتن سپر رسانه ای خطاب به تاج هم قابل دفاع است. حتی اگر رییس سابق فدراسیون دوباره با مطرح کردن نام عادل خواسته باشد او را در معذوریت اخلاقی قرار دهد. بر کسی پوشیده نیست که عادل به دلیل علاقه ای که به کی‌روش داشت کمتر خود را در مواضع انتقادی از سرمربی سابق تیم ملی قرار می‌داد. هر چند میثاقی در ادامه بحث ماجرا را به کلیت مدیریت فدراسیون تعمیم داد و گفت منظورش از سپر رسانه‌ای، یک برنامه و یک موضوع خاص نیست.
با روزگار بدون عادل باید سر کرد اما شاید زمان آن رسیده که اجازه سوءاستفاده از چماق محبوبیت عادل را به هر متهمی ندهیم.