به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از مهر، محصولات باغی و نوبرانه‌هایی نظیر هلو و سیاه ریشه یک پای ثابت سبد صادراتی مازندران شده‌اند و همزمان با برداشت مقادیر قابل‌توجهی روانه بازارهای خارجی شدند.
صادرات نوبرانه‌های سیاه‌ریشه و توت‌فرنگی تنه به تنه مرکبات زده و با روند کنونی و جهش تولید، پیش‌بینی می‌شود میزان صادرات این محصولات از مرکبات فراتر رود. روند چشمگیر تولید انواع محصولات باغی و زراعی در حالی است که برنامه‌ریزی برای صادرات در سال جهش تولید در دستور کار متولیان امر قرارگرفته و برخی از نوبرانه‌های بهاری استان به کشورهای حاشیه خزر و روسیه رسیده است.
طبق آمار جهادکشاورزی، مازندران با سطح زیرکشت هزار و ۵۰۰ هکتار پس از استان کردستان رتبه دوم تولید توت‌فرنگی را در کشور دارد. از یک بوته توت‌فرنگی تا سه مرحله برداشت می‌شود و متوسط برداشت توت‌فرنگی در هر هکتار ۱۰ تن است. توت‌فرنگی میوه‌ای است که هر چه بیشتر نور آفتاب دریافت کند، رنگش قرمزتر، مزه‌اش شیرین‌تر، کیفیتش بیشتر و خوش‌طعم‌تر می‌شود.
شلیل و هلو از دیگر میوه‌های بهاری استان مازندران هستند که در چهار سال اخیر سطح زیر کشت آن تا سه برابر افزایش‌یافته است. اکنون ۱۰ هزار هکتار از زمین‌های شرق استان زیر کشت این میوه است که طبق آمار جهادکشاورزی بیش از ۲۵۰ هزار تن از این میوه‌ها امسال برداشت و روانه بازار می‌شود.
در حال حاضر میوه شلیل و هلو نوبرانه باقیمت ۲۵ تا ۳۵ هزار تومان در فروشگاه‌های استان مازندران به فروش می‌رود که این قیمت در بازار روزها تا ۲۰ هزار تومان در هر کیلوگرم شکسته می‌شود. همچنین مازندران دو هزار هکتار باغ گیلاس دارد و نخستین برداشت این میوه بهاری از حدود هزار و ۵۰۰ هکتار از باغ‌های لاریجان آمل آغازشده است.
جویبار از جمله مناطقی است که مهد تولید توت‌فرنگی به شمار می‌رود و امروزه کشت یک محصولی به لحاظ کمی و کیفی موردتوجه کشاورزان قرارگرفته و این یک راهکار مهم برای برون‌رفت کشاورزان از مخمصه‌های مالی است.
توت‌فرنگی از جمله میوه‌های محبوبی است که در فصل بهار ایران به خصوص مناطق شمالی کشور بهترین رشد را دارد و موردتوجه کشاورزان منطقه نیز قرارگرفته است. کشت این محصول توانسته اشتغال‌زایی، کارآفرینی و درآمد مناسبی برای کشاورزان به همراه داشته باشد.
طبق آمار جهادکشاورزی، شهرستان جویبار بعد از بابلسر، بیشترین سطح کشت توت‌فرنگی استان مازندران را دارد، مصطفی پلنگی، یکی از تولیدکنندگان موفق کشت توت‌فرنگی گفت: سال ۹۹ حدود ۵ هکتار از اراضی خود را به کشت توت‌فرنگی اختصاص داده‌ام، میزان برداشت ۱۵ تن در هکتار بوده است و میانگین قیمت از ۲۵ هزار تومان آغاز شده و درنهایت به هفت هزار تومان رسیده است.
وی ادامه داد: توت‌فرنگی‌ها را به استان‌های تهران، کرج، اصفهان، شیراز و استان‌های هم‌جوار صادر کرده است، مهم‌ترین مشکل در تولید این محصول نبود دستگاه‌های مکانیزه بوده و استفاده زیاد از نیروی انسانی هزینه تولید این محصول را دوچندان کرده است.
پلنگی بیان کرد: کشت این محصول مراحل سختی دارد و ادوات مناسب از زمان کاشت تا برداشت آن وجود ندارد.
این کشاورز که حدود ۱۰ سالی است به کشت توت‌فرنگی مشغول است، افزود: بارها مشکلات خود را به گوش مسئولان رساندیم اما گوش شنوایی نبوده است، مسئولان بیشتر به دنبال کشت‌های استراتژیک هستند درحالی‌که کشت توت‌فرنگی هم ازلحاظ اشتغال و هم اقتصادی بسیار مقرون‌به‌صرفه است.
حسین ابدی دیگر تولیدکننده توت‌فرنگی گفت: امسال از فروش این محصول راضی بوده‌ام، میانگین قیمت‌ها از ۱۰ تا ۲۰ هزار تومان متغیر بوده است.
وی افزود: مهم‌ترین مشکلات این حوزه نبود سموم مناسب و افزایش قیمت بی‌رویه جعبه‌ها برای بسته‌بندی توت‌فرنگی است. درآمد این محصول برای کشاورز مناسب است اگر مشکلات عنوان‌شده توسط مسئولین ذی‌ربط برطرف شود.
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان جویبار گفت: سطح زیر کشت توت‌فرنگی در این شهرستان حدود ۲۳۰ هکتار است، متوسط برداشت این محصول ۹ تا ۱۰ تن در هکتار بوده و میزان کل تولید شهرستان ۲هزار و ۳۰۰ تن بوده است.
غلامرضا سعیدی افزود: شهرستان جویبار بعد از بابلسر بیشترین سطح زیر کشت توت‌فرنگی را در استان دارد، بیشتر صادرات به استان‌های دیگر کشور بوده است و چون سیستم‌های خنک‌کننده مناسبی در شهرستان وجود ندارد باید این محصول هر چه سریع‌تر در بازارهای داخل و خارج از استان به فروش برسد.
ارسال ۱۵۰۰ تن توت فرنگی به بازارهای کشور
وی خاطرنشان کرد: از دو هزار و ۳۰۰ تن تولید توت‌فرنگی شهرستان حدود هزار و ۵۰۰ تن به خارج از استان مازندران صادرشده است.
سعیدی گفت: سطح زیر کشت توت‌فرنگی در سال۹۸ ، ۱۴۰ هکتار بود که در سال ۹۹ این رقم به ۲۳۰ هکتار افزایش‌یافته است و رشد ۴۰ درصدی تولید توت‌فرنگی را در شهرستان جویبار داشتیم.
وی افزود: بیشترین تولید توت‌فرنگی مربوط به اراضی بخش گیل‌خواران است و تقریباً ۳۰۰ بهره‌بردار تولیدکننده توت‌فرنگی در شهرستان جویبار فعالیت دارند.
مدیر جهاد کشاورزی جویبار گفت: مهم‌ترین مشکلات در حوزه تولید توت‌فرنگی بحث مبارزه با آفات است و چون این میوه به‌صورت تازه‌خوری مصرف می‌شود باید استفاده از سموم را کاهش داد یا سموم کم‌خطر مورداستفاده قرار گیرد.
وی بیشترین ارقام مورد کشت در شهرستان را از ارقام کوماراسوو پاروس اعلام کرد.
میان‌دورود، قطب تولید هلو و شلیل در مازندران محسوب می‌شود و تاکنون مقادیر قابل‌توجهی از این محصولات به بازارهای خارجی نظیر روسیه صادر شده است و مدیر جهاد کشاورزی شهرستان میان‌دورود از آغاز ارسال محموله صادراتی هلو از شهرستان میان‌دورود به روسیه خبر داد.
سید اسماعیل علوی افزود: تاکنون ۷۰ تن هلو از این شهرستان به روسیه صادر شد، پیش‌بینی می‌شود بیش از ۵۰۰ تن هلو و شلیل دیگر نیز از این شهرستان به سایر کشورها صادر شود که سبب ارزآوری و اشتغال‌زایی خوبی در منطقه خواهد شد.
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان میان‌دورود گفت: این شهرستان ۳ هزار و ۴۵۰ هکتار باغ هلو و شلیل دارد. با توجه به برداشت‌های انجام‌شده، پیش‌بینی می‌شود بیش از ۷۰ هزار تن محصول در این شهرستان تولید شود که حدود ۲۵ درصد تولید استان است.
مجید بهادر، معاون بهبود تولیدات گیاهی جهاد کشاورزی مازندران نیز از صادرات ۱۰۰ تن از محصولات باغات سیاه‌ریشه به کشورهای حاشیه خزر و شمال ایران خبر داد و گفت: ۱۰ هزار هکتار از اراضی استان به کشت باغات سیاه‌ریشه اختصاص دارد که ۲۵۰ هزار تن انواع محصولات ازجمله شلیل و هلو برداشت شود.
وی افزود: تاکنون ۲۰ تا ۳۰ درصد باغات هلو برداشت‌شده و در بازارهای داخلی به فروش رفته است، همچنین ۱۰۰ تن شامل چند کانتینر محصول کشورهای شمالی ایران صادرشده است.
وی افزود: پیش‌بینی می‌شود صادرات شلیل به کشورهای خارجی رشد داشته باشد.
طبق اعلام رسمی وزارت جهاد کشاورزی هم‌اکنون سه برابر نیاز داخلی هلو و شلیل در کشور تولید می‌شود و ایران رتبه هفتم جهان در تولید این محصولات را باغی دارد و دراین‌بین استان مازندران یکی از پنج استان تولیدکننده عمده هلو و شلیل است.
قیمت گیلاس منطقه لاریجان از توابع شهرستان آمل که برداشت آن نیز آغازشده است تا ۶۰ هزار تومان در هر کیلوگرم در فروشگاه‌ها عرضه می‌شود که این میوه نیز همانند دیگر میوه‌های مجلسی استان در بازه زمانی کوتاه با افت شدید قیمت مواجه خواهد شد.