به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ای‌پی، ۲۵ سال است که هر سال در همین روزها بازماندگان آن نسل‌کشی - بیشتر زن‌ها - به سربرنیتسا بازمی‌گردند تا یاد و خاطره پدرها، شوهرها، پسرها و برادرهای خود را گرامی و زنده بدارند. نیروهای ارتش صرب دست‌کم ۸۰۰۰ پسر و مرد عمدتا مسلمان را در جنگل‌های سربرنیتسا تعقیب کردند تا یکی از بزرگ‌ترین و بدترین جنایت‌های جنگی تاریخ اروپا را پس از جنگ جهانی دوم رقم بزنند. آنچه در این شهر بوسنی رخ داد، یک نسل‌کشی آشکار لقب گرفت و گذر زمان هم باعث نشد از عمق و درد این فاجعه کاسته شود.
روز شنبه هشت جنازه دیگر که تازه شناسایی شده‌اند در یادمان نسل‌کشی پوچاری بیرون سربرنیتسا در خاک آرام می‌گیرند. یکی از آنها بایرو سالیهوویچ است که بقایای جنازه‌اش نوامبر سال گذشته در یک گور دسته‌جمعی پیدا و هویت آن با آزمایش دی‌ان‌ای شناخته شد. جنگ بوسنی و هرزه‌گوین در ۱۹۹۵ سه نژاد صرب، کرووات و بوسنی را پس از فروپاشی یوگسلاوی به جان هم انداخت و نتیجه آن بیش از ۱۰۰ هزار کشته (بیشتر از مسلمانان بوسنی) پیش از امضای معاهده صلح بود. با این حال، هنوز هویت ۱۰۰۰ جنازه نامعلوم است.
نظامیان صرب پس از کشتار وحشیانه مردان و پسران، برای از بین بردن شواهد و مدارک جنازه‌ها را در گورهای دسته‌جمعی عمیق دفن کردند اما بعد تصمیم گرفتند با بولدوز به جان گورها بیفتند و جنازه‌ها و جسدها را پراکنده کنند تا کار شناسایی سخت یا شاید ناممکن شود. بعدها دادگاه جنایات جنگی در لاهه بیش از ۳۰ نفر از صرب‌های بوسنی که به جرم دست داشتن در نسل‌کشی سربرنیتسا به حدود ۷۰۰ سال زندان محکوم کرد که سرکرده جنایتکاران جنگی رادووان کارادزیچ و راتکو ملادیچ بودند.
آنچه اینجا می‌بینید، قاب‌هایی است از یک دوران جهنمی که در آن مردها و پسرهای سربرنیتسا کشته شده بودند و زنان و دختران برای زنده ماندن مبارزه می‌کردند.