به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، مهدی تیموری روز سه‌شنبه (۲۳ تیر) اظهار داشت: در سه ماهه نخست سال گذشته ۴۰ گونه جانوری در این پارک بر اثر سوانح جاده‌ای تلف شدند که کاهش سفرها و کم شدن ترددها به دلیل شیوع کرونا موجب کاهش بروز سوانح و در نتیجه مرگ و میر این حیوانات بود.
وی بیان کرد: عمده حیواناتی که بر اثر بی‌دقتی رانندگان در این پارک تلف شدند از گونه‌های گراز، شغال، روباه و سمور بودند.
رئیس پارک ملی گلستان افزود: زمانی که مسافران عبوری برای استراحت در کنار محدوده این پارک ملی توقف می‌کنند، حیوانات با احساس بوی باقی‌مانده غذای مسافران وارد این جاده شده و در برخی موارد پس از برخورد با خودروهای عبوری تلف می‌شوند.
تیموری همچنین از کاهش ۳۳ درصدی پرونده تخلفات زیست محیطی در پارک ملی گلستان خبر داد و گفت: پارسال ۱۵ نفر به دلیل تخلفات زیست محیطی در این منطقه دستگیر شدند که با توجه به شیوع کرونا و ممنوعیت‌های اعمال شده در کنار همکاری مردم، این آمار امسال به ۱۰ مورد رسید که ۲ نفر آنان شکارچی غیرمجاز بودند.
وی اظهار داشت: شرایط آب و هوایی و بارندگی‌های خوب امسال و حضور کمتر مردم در طبیعت به دلیل شیوع کرونا در کنار مردمی کردن حفاظت و همکاری معتمدان و افراد صاحب نفوذ به عنوان نمایندگان جوامع محلی در تصمیم‌گیری برای پارک، باعث روند رو به رشد زایش حیات وحش همچون مارال قرمز، شوکا، قوچ و میش، کل و بز و گونه‌های ارزشمندی مانند خرس و پلنگ در پارک ملی گلستان به عنوان قدیمی‌ترین پارک ملی ایران شد.
تیموری افزود: با توجه به زایش خوب حیات وحش در فروردین و اردیبهشت ماه و بررسی میدانی اولیه محیط‌بانان، پیش‌بینی می‌شود در سرشماری پاییزه امسال جمعیت گونه‌های جانوری حیات وحش پارک ملی گلستان به بیش از هفت هزار راس برسد که در مقایسه با آمار پنج هزار و ۴۰۰ راس پارسال افزایش قابل توجهی خواهد بود.
پارک ملی گلستان به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست کره ثبت شده در میراث جهانی، ۱۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری از جمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود ۹۰۰ کیلومتر مربع گستره جای داده است.
پارک ملی گلستان از بهترین زیستگاه‌های پستانداران بزرگی چون پلنگ، خرس قهوه‌ای، گرگ، وشق، مرال، شوکا، گوسفند وحشی و بز وحشی، آهوی ایرانی و گراز است و به ویژه به خاطر جمعیت فراوان قوچ و میش اوریال معروف است.
گلستان در سال ۱۳۵۴ نخستین پارک ملی ایران شد که در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از ۵۰ ذخیره‌گاه زیست محیطی کره زمین به ثبت رسیده است.
بیشتر گستره پارک در استان گلستان، حدود ۳۴ درصد آن در استان خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در استان سمنان قرار دارد.