به گزارش همشهری آنلاین به نقل از اعتماد، صنعت خودروسازی، بزرگ‌ترین صنعت غیرنفتی ایران در کنار قطعه‌سازی‌ها بیش از یک میلیون فرصت شغلی در کشور ایجاد کرده است و اینچنین است که هر همکاری بین‌المللی در حوزه خودرو برای اقتصاد ایران اتفاقی مهم تلقی می‌شود. در حالی که رییس اتاق بازرگانی ایران و چین درباره مفاد قرارداد پرسر و صدای دو کشور گفته است: در یکی از بندهای این برنامه به تاسیس شهرک خودرویی پرداخته شده است، یعنی وزارت صنعت، معدن و تجارت برای تولید خودروهای مشترک باید شهرکی را در این زمینه تاسیس کند.
مسلما دولت چین و ایران، خودرو نمی‌سازند. وزارتخانه‌های هر دو کشور ممکن است به این تفاهم برسند که شرکت‌های خودرویی را به یکدیگر معرفی کنند و قراردادی در این رابطه بنویسند. به هر حال تنها شرکت خارجی خودرویی که در ایران سرمایه‌گذاری مستقیم کرده، شرکت «چری» چین است.
محمدرضا نجفی‌منش اضافه می‌کند: در این برنامه امکان دارد چند شرکت خودرویی چینی با دو خودروساز ایرانی مذاکره کنند. از سوی دیگر تولید خودروهای برقی نیز می‌تواند از دیگر محورهای این برنامه ۲۵ ساله ایران و چین باشد. از سوی دیگر بسیاری از کارشناسان نیز از امکان‌پذیر بودن همکاری دو کشور در این حوزه می‌گویند.
محمدرضا نجفی‌منش، فعال حوزه قطعه و خودروسازی به امکان همکاری‌های مشترک در صنعت خودروسازی و قطعه‌سازی میان ایران و چین اشاره کرد گفت: هنوز این توافق صرفا یک سند ۱۸ صفحه‌ای است و در حد پیش‌نویس است، به همین دلیل بخش زیادی از بحث‌هایی که حول آن شده برای من حداقل قابل فهم نیست. درواقع متوجه نمی‌شوم چگونه می‌توان به این اظهارات دست زد وقتی که هنوز هیچ چیزی در حد یک قرارداد اجرایی منتشر نشده است.
او در ادامه تاکید کرد: من همیشه از هرگونه افزایش همکاری‌های بین‌المللی استقبال کرده و می‌کنم. در این مورد هم حتما که اتفاق خوبی است اگر رابطه ما با کشوری چون چین که از کشورهای توسعه‌یافته جهان امروز است افزایش یابد به سود اقتصاد خواهد بود و طبیعتا از این بابت هم خوشحالم.
این عضو اتاق بازرگانی تصریح کرد: البته نگرانی‌ها در این مورد هم قابل درک است. اقتصاد ما چندین‌بار کوچک‌تر از اقتصاد چین است و انتظار می‌رود دولتمردان و مسوولان ضمن ارتقای توان اقتصادی کشور به این مساله هم توجه کنند تا کار به جایی نرسد که اقتصاد ایران صرفا پله ترقی چین شود. نجفی‌منش در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه در صنعت خودروسازی چگونه می‌توان از این صنعت نسبتا نوظهور چینی به سود تقویت داخل استفاده کرد، تاکید کرد: چینی‌ها اکنون سالانه ۲۸ میلیون خودرو تولید می‌کنند که در سطح جهان هم رقم فوق‌العاده زیادی است. ما باید در فعالیت‌های مشترک قطعاتی را که می‌توانیم تولید کنیم به چین صادر کنیم و در مقابل قطعاتی که در تولید آن ناتوانیم را بگیریم و این مهم باید در چارچوب تهاتر صورت بگیرد. این رابطه اگر متوازن باشد به رشد صنعت خودروسازی ایران منجر می‌شود.
او افزود: همچنین سرمایه‌گذاری و واردات تکنولوژی بخش‌هایی که در آن ضعیف هستیم یا نیاز به ارتقا داریم هم به سود ما خواهد بود. برخی قطعات را ما امروز نمی‌توانیم تولید کنیم اما با بهره جستن از تکنولوژی غول شرقی این مهم عملی خواهد بود و اگر طرفین در ادامه توافق در حوزه خودروسازی این مبنا را عملی کنند اتفاق مبارکی است.
این عضو اتاق بازرگانی ادامه داد: با این حال نباید فراموش کنیم که اصل در این میان ما هستیم. هر طرف به دنبال سود خود است و ما باید مسیری را تبیین کرده و موافقت طرف مقابل را جلب کنیم که ضمن سود جستن طرف مقابل اقتصاد و تولید ایران نیز به اصطلاح چاله‌های خود را پر کند.