همشهری آنلاین_ بهاره خسروی: با توجه به تلفظ سخت کلمه سماور برای عوام، گفتن حمام برنجی راحت‌تر بود. به همین دلیل آنها به سماور حمام برنجی می‌گفتند. تا اینکه در دوره قاجار و صدارت امیرکبیر صنعتگران به ساخت و تولید سماور تشویق شدند. البته سماور چند سال بعد از قتل امیرکبیر در میان ما ایرانی‌ها ارج و قرب یافت و هنوز هم با گذشت چندین قرن از حضورش در ایران پای ثابت خاطرات مشترک چندین نسل است.
سماور از همان زمان ورودش به ایران ماجراها و اتفاقات جالبی رقم زد. یکی از این ماجراها حکایت‌ساز زدن سماور «قمرالسطنه» دختر فتحعلی شاه است. قمرالسطنه همسر «میرزا حسین‌خان سپهسالار» صدراعظم ناصرالدین‌شاه، بود. قمر و همسرش هیچ اولادی نداشتند، اما در عوض ثروت فراوانی داشتند که به واسطه آن سرگرمی‌های زیادی در خانه فراهم می‌کردند.
یکی از این سرگرمی‌ها ساز زدن سماور روسی قمرالسطنه برای مهمانان خانه بود. وقتی آب در این سماور به جوش می‌آمد، در اثر خروج بخار آب صدایی ایجاد می‌شد و مردم فکر می‌کردند سماورساز می‌زند. قمرالسلطنه وقتی مهمانی داشت، خواجه زرنگی را که خوب می‌دانست به اصطلاح چطورساز سماور را کوک کند که تا آخر مجلس‌ساز بزند، مأمورساز زدن سماور کرده بود.
البته حسادت خانم‌های قجری کار و کاسبی این سماور ساززن را کساد کرد. در یکی از مهمانی‌ها عده‌ای از خانم‌ها به سبب این که‌ساز حرام است، بنابراین سماور ساززن هم حرام است، مجلس را ترک کردند و به این‌ترتیب استفاده از این سماور را ممنوع اعلام کردند.
تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۳۹۹ - ۰۸:۴۹
سماور، این اختراع روس‌ها، نخستین بار در دوره صفویان به ایران آمد. در آن زمان جای سماور بیشتر در قهوه‌خانه و دربار برای پذیرایی از مهمانان ویژه بود.