به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، در پی تشکیل کمپین مردمی «درخواست کمک شامپانزههای ارم از مردم» در «فارس من» و انتشار گزارشی از تصاویر مربوط به جایگاههای سرپوشیده شامپانزههای ارم در خبرگزاری فارس (سلولهای انفرادی برای ۸ شامپانزه در ارم)، همچنین انتشار گزارش «دامپزشکی که شامپانزه در قفس را تنها نگذاشت»، ایرج جهانگیر در گفتوگو با این خبرگزاری اظهار کرد: یک کارشناس محیط زیست در مصاحبهای مدعی شده بود جایگاه ۳ در ۳ برای شامپانزهها مناسب است در حالی که هر مخاطب عادی هم متوجه میشود که چنین جایی فقط یک سلول انفرادی است و به هیچ عنوان مناسب نگهداری از اجتماعیترین گونه و شبیهترین گونه به انسان از نظر ژنتیکی نیست.
وی ادامه داد: شامپانزهها بیش از سایر حیوانات متوجه درد و رنج میشوند و تحمل فشارها ناشی از جای نامناسب و جایگاه غیر استاندارد چون فضای سیمانی و سرامیکی ۳ در ۳ متر برای آنها دردآورتر است و از این موقعیت رنج بیشتری به آنها تحمیل میشود.
مدیرعامل اسبق ارم خاطر نشان کرد: جایگاه شامپانزههای ارم چه فضای باز و چه بخش سرپوشیده آنها به هیج عنوان مناسب نیست و این موضوع توسط مردم هم قابل تشخیص است، البته مردم اجازه بازدید از بخش سرپوشیده را نداشتند.
جهانگیر با طرح این موضوع که در هیئت مدیره ارم و باغ وحش بارها و بارها موضوع تغییر جایگاه شامپانزهها و اعتبار لازم را بررسی کرد، افزود: با وجود موافقتها اعتبار لازم و اقدام و حمایت جدی برای شامپانزهها انجام نشد و این موضوع تا زمانی که مدیریت ارم بر عهده من بود پیگیری شد؛ با وجود همه تلاشها و پیگیریها متاسفانه اعتبار لازم از طرف مقامات بالادست تامین نشد که این تلاش تا زمان حضور بنده ادامه داشت.
وی در رابطه با باران و خبر بازگشت او به ارم هم گفت: از زمان تولد نارس باران شاهد تمام ماجرا بودم، نه فقط من که خبرنگاران هم از تولد یک بچه شامپانزه پس از ۱۶ سال خوشحال شدند و خبر آن را منتشر کردند. آن زمان در حالی که کمترین امید را به زنده ماندن باران داشتیم لطف خداوند و سرنوشت او بر چشیدن طعم خوش حیات بود و تلاش و محبت شبانهروزی دکتر ایمان معماریان معجزه خدا مبنی بر زنده ماندن این طفل بسیار کوچک شد.
مدیرعامل اسبق ارم که خاطرههایی بسیار زیبا از رشد و بالندگی باران کوچک دارد، ادامه داد: فداکاری و علاقه ایمان معماریان به حیوانات در ارم و کمکهای تخصصی و حمایتهای جدی مادی و معنوی دامپزشک وقت ارم بر کسی پوشیده نیست و او به صورت داوطلبانه تمام هزینههای نگهداری باران را تقبل میکرد و میدانست که اگر به آن بچه کوچک کمک نکند، خواهد مُرد.
جهانگیر یادآور شد: به دلیل وزن کم و تولد بسیار زود هنگام در ۶ ماهگی و عدم پذیرش در گروه و عدم امکان زنده ماندن باران نارس، در آن شرایط هیچ راهی جز مراقبت تمام و کمال و ۲۴ ساعته از او وجود نداشت و اگر معماریان از این کار دریغ کرده بود امروز اصلا باران وجود نداشت.