به گزارش همشهری آنلاین به نقل از خبرگزاری فرانسه دانشمندان ژاپنی تصاویر برداشته شده بوسیله سفینه ماه‌گرد «کاگویا» را بررسی کردند و دریافتند سیارک بزرگی با قطری دست کم ۱۰۰ کیلومتر در هم شکسته و قطعات آن به درون سیستم زمین-ماه وارد شده و تاثیری عمیق بر زندگی روی سیاره ما گذاشته است.
احتمال اینکه سیارکی با این اندازه به کره زمین برخورد کند، تقریبا در حد یک در ۱۰۰ میلیون است و دهانه‌های ناشی از برخورد بارش شهابسنگی ناشی از این برخورد که پیش از ۶۰۰ میلیون سال پیش روی داده است، در نتیجه هزاران سال فرسایش و سایر فرآیندهای جغرافیایی روی کره زمین محو شده‌اند.
اما در روی کره ماه تقریبا هیچ فرسایشی وجود ندارد و در نتیجه این گروه دانشمندان توانستند تاریخچه تقریبا ۶۰ دهانه برخوردی بزرگ روی سطح ماه را بازسازی کنند.
پژوشگران از دانشگاه اوساکای ژاپن با بررسی تراکم دهانه‌های کوچکتر در گستره پرتابی دهانه‌های بزرگ- جایی که تکه‌های سنگ پس از تصادم اصلی فرود آمده‌اند- سن آنها را تعیین کردند.
آنها از قوانین مقیاس‌بندی و احتمالات تصادم جرم شهابسنگ‌هایی که به کره زمین و ماه برخورد کردند، ۴۰ تا ۵۰ میلیون میلیارد تن محاسبه کردند- که ۳۰ تا ۶۰ بار بزرگتر از واقعه برخورد «چیکشلوب» است که حدود ۶۵ میلیون سال پیش رخ داد. این برخورد در جایی که امروزه کشور مکزیک قرار دارد رخ داد و تصور می‌شود باعث انقراض جمعی بیش از سه‌چهارم گونه‌های حیاتی روی کره زمین از جمله دایناسورهای «غیر پرنده» شد.
این دانشمندان می‌گوید این بارش شهابسنگی مربوط به ۸۰۰ میلیون سال پیش، درست پیش از شروع دوره کریوژنین، یک دوره یخبندان سراسری در فاصله ۷۲۰ تا ۶۳۵ میلیون سال پیش در کره زمین رخ داده است.
این دانشمندان در مقاله‌شان در دوران Nature Communications می‌گویند اثر این برخورد بر حیات روی کره زمین باید بسیار عمیق بوده باشد.
آنها می‌گویند: «یافته‌های ما نشاندهنده وورد جریانی از عناصر خارج‌زمینی است که ممکن است بر دوره‌های زیست‌زمین‌شناختی دریایی...پریشندگی‌های شدید نظام اقلیمی کره زمین و ظهور جانوران تاثیر گذاشته باشند.»
سفینه کاگویا در سال ۲۰۰۷ به فضا پرتاب شد و با قرار گرفتن در مدار کره ماه جزئیات بی‌سابقه‌ای از این قمر کره زمین از جمله از طرف تاریک یا پشت به کره زمین و میدان مغناطیسی آن فراهم آورد.