با این حال رومانیایی‌ها در تاریخ جام‌های جهانی و جام‌های ملت‌های اروپا هرگز از مرحله یک‌چهارم نهایی جلوتر نرفته‌اند. بهترین خاطره مردم رومانی از تیم کشورشان به سال 1994 برمی‌گردد که با کمک گئورگی هاجی بهترین بازیکن تاریخ رومانی و یارانی چون پترسکیو، رادوسیو، دومیترسکیو و لاکاتوش، این تیم تا مرحله یک‌چهارم نهایی جلو رفت.
در یورو 2000 هم رومانی بازی‌های خوبی را به‌یادگار گذاشت، اما در مرحله یک‌چهارم نهایی به سد ایتالیا برخورد کرد و حذف شد. بعد از سال 2000 دوران افول فوتبال رومانی آغاز شد. آنها به‌قدری افت کرده بودند که در 2 جام جهانی 2002 و 2006 و نیز یورو 2004 غایب بودند. با وجود حذف در دور انتخابی جام جهانی 2006 مسئولان فدراسیون فوتبال رومانی که گزینه مناسب دیگری مد نظر نداشتند، تغییری در کادر فنی به‌وجود نیاوردند و به ویکتور پیتورکا اعتماد کردند.
رومانی در گروه G مرحله انتخابی یورو 2008 با هلند، بلغارستان، اسلوونی، آلبانی، بلاروس و لوکزامبورگ همگروه بود. صعود آنها با بازی‌های خوبی که انجام دادند در فاصله 2 بازی به پایان مسابقات قطعی شد. آنها بالاتر از هلند به‌عنوان تیم اول صعود کردند و جالب اینکه پیتورکا در مرحله انتخابی 39بازیکن را مورد استفاده قرار داد.
تیم ملی رومانی از ناحیه دفاعی هیچ مشکلی را حس نمی‌کند و در برابر هلند که به بازی تهاجمی معروف است، طی 180 دقیقه در بازی‌های رفت و برگشت، دروازه خود را بسته نگه‌داشت.
بوگدان لوبونت، دروازه‌بان سال‌های اخیر رومانی کماکان از دروازه این تیم محافظت می‌کند. در این پست مشکل پیتورکا روی نیمکت است که دروازه‌بان‌های ذخیره‌اش روی هم تجربه یک بازی ملی دارند!
در خط دفاع 4نفره رومانی، جایی برای کریستین چیوو، سرشناس‌ترین بازیکن رومانی وجود ندارد. کاسمین کونترا که مدت‌هاست سمت راست را به خود اختصاص داده، در سمت چپ نیکولائه که یک هافبک است، بعد از مصدومیت رازوان کاسیچ جای خود را تثبیت کرد. زوج مرکز دفاع رومانی متشکل از دورین گویان و گابریل تاماس از بهترین‌های اروپاست. گویان در بازی حساس برابر هلند تک گل تیمش را به‌ثمر رساند. رات دیگر بازیکن مؤثر رومانی در خط دفاع است که احتمال قرار گرفتن او در سمت راست یا چپ دفاع وجود دارد.
در میانه میدان کریستین چیوو کاملا با وظایف جدیدش خو گرفته است. وی که ضربات پای چپ سهمگینی دارد، مثل آدریان موتو توانایی خاصی در زدن ضربه‌های آزاد دارد، ولی برخلاف موتو چپ‌پاست.
چیرو را سال‌هاست که در تیم‌های باشگاهی در دفاع چپ و میانی دیده‌ایم، اما در تیم ملی رومانی با توجه به‌خصوصیات ویژه‌اش در کارهای هجومی، در میانه زمین بازی می‌کند.
بانل نیکولیتا دیگر بازیکن تیم استه‌آوابخارست، با وجود جوانی، بازیساز قابلی به‌نظر می‌رسد. پل کودریا از تیم سیه‌نا و فلورنتین ؟؟ دیگر هافبک‌های طراز اول فوتبال رومانی هستند، اما فلسفه فوتبال پیتورکا این است که هیچ بازیکنی بدون جانشین نیست.
در خط حمله جای آدرین موتو از مدت‌ها قبل تثبیت شده است. در کنار وی پدیده جدید فوتبال رومانی، چیپرین ماریکای 23 ساله قرار می‌گیرد. او تابستان گذشته در انتقال 7/5 میلیون پوندی از شاختار دونتسک به اشتوتگارت گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه اشتوتگارت شد. با این حال وی در اولین فصل حضور در بوندس لیگا، اصلاً موفق نبود و در سایه ماریوگونر قرار داشت.
رومانی با این داشته‌ها امیدوار است، بزرگان گروه سوم را از میدان به‌در کند. بازیکنان رومانی از دیرباز شوتزن، دونده و در خدمت کار تاکتیکی مربی بوده‌اند و نسل کنونی هم در چنین شرایطی قادر به به‌وجود آوردن شگفتی است.
تیم ملی رومانی ابتدا باید با فرانسه دیدار کند که یک بازی تعیین‌کننده برای هر دو تیم خواهد بود. بازی دوم برابر ایتالیا مثل بازی اول بسیار سخت خواهد بود.
اخیراً والتر زنگا که سابقه مربیگری در رومانی داشته است به روبرتو دونادونی سرمربی تیم ملی ایتالیا تذکر داد که فوتبال رومانی خطرناک‌تر از گذشته است. بازی سوم برابر هلند، تکرار 2بازی مرحله انتخابی است، اما مسلماً شاگردان فان‌باستن برابر رومانی اشتباه‌های بازی‌های قبلی را تکرار نخواهند کرد.
تیم ملی رومانی در 14 بازی پیاپی بدون شکست بود، تا اینکه در یک دیدار دوستان با نتیجه 1-3 مغلوب آلمان شد.
اگربازیکنان رومانی خود را باور داشته باشند، حتی این توانایی را دارند که از سخت‌ترین گروه رقابت‌ها به مرحله بعدی صعود کنند. باید این را باور کرد که ستارگانی چون چیوو و موتو تمام موجودیت فوتبال رومانی نیستند.
ستاره:آدرین موتو
مهاجم فرصت‌طلب و گلزن رومانی متولد هشتم ژانویه 1979 در کالینستی است. اولین حضور رسمی موتو در مسابقات فوتبال به مارس 1997 برمی‌گردد که برای تیم آرگس پیتستی به میدان رفت. مثل اکثر بازیکنان برتر رومانی، موتو هم برای پیشرفت مجبور بود به یکی از باشگاه‌های پرقدرت بخارست نقل مکان کند و او دیناموبخارست را انتخاب کرد. موتو به قدری بااستعداد بود که فقط یک فصل در دیناموبخارست بازی کرد. آمار 26 گل در 36 بازی چیزی نبود که ماسیمو موراتی بتواند از آن صرف‌نظر کند. موتو در سال 2000 راهی ئرآتزوری شد، ولی در تعدد ستارگان نامدار، تنها در 14بازی شرکت کرد و فقط 2 گل به‌ثمر رساند.
رونا و پارما مقصدهای بعدی او بودند تا اینکه در سال 2003 به‌وسیله رومن ابراموویچ به چلسی انتقال یافت. با آمدن مورینیو به چلسی، اختلاف‌های این دو شروع شد و در سال 2004 ماجرای عدم‌حضور او در مارسی مقابل تیم ملی جمهوری چک در مرحله انتخابی جام جهانی پیش آمد که هم باشگاه چلسی و هم تیم ملی رومانی، یکدیگر را مقصر مصدومیت موتو می‌دانستند. در سال 2004 مشکلات خانوادگی و جدا شدن از همسر اولش موجب شد موتو به کوکائین معتاد شود. وی در سپتامبر 2004 از سوی اتحادیه فوتبال انگلستان 7ماه محروم شد و در پی آن به یوونتوس منتقل شد.
موتو در یوونتوس چندان موفق نبود و تنها 7 گل زد چون به‌وسیله کاپلو در خط میانی به کار گرفته می‌شد. موتو در سال 2006 به فیورنتینا پیوست و با رکورد عالی 42 گل در 83 مسابقه به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان ویولا مبدل شده است. موتو امید نخست گلزنی رومانی در یورو 2008 است.