به گزارش همشهری آنلاین، هنر خیابانی بنکسی طعنه‌آمیز و هجویه‌هایش خرابکارانه است. هنر او آمیزه‌ای از طنز سیاه و گرافیتی است که با تکنیک گرده برداری ویژه‌ای خلق می‌شود. آثار هنری او با محتوای سیاسی و اجتماعی در خیابان‌ها، دیوارها، و پل‌ها در شهرهای مختلف دنیا به تصویر درآمده‌است.
آثار بنکسی، محصول سن زیرزمینی بریستول (Bristol underground scene) است که شامل همکاری هنرمندان تجسمی و موسیقیدان‌ها بود. طبق نوشته‌های نویسنده و طراح گرافیک، تریستان مانکو و براساس کتاب «هیچ جا مثل خونه خود آدم نمیشه» -Home Sweet Home– «بنکسی در سال ۱۹۷۴ در بریستول به دنیا آمد و درهمین شهر بزرگ شد. او فرزند یک تکنیسین دستگاه فتوکپی بود. او مدتی شاگرد قصاب بود اما سرانجام طی دوران «شکوفایی اسپری» در اواخر دهه ۸۰ در بریستول با گرافیتی آشنا شد.» کسانی که کارهای او را می‌دیدند متوجه بودند که آثار او به بلک له رت شباهت دارد. له رت در ۱۹۸۱ کار با تکنیک گرده برداری را در پاریس آغاز کرد. به نظر می‌رسید کارهای بنکسی از آثار اعضای گروهِ آنارکو- پانک به نام کرَس هم متأثر بوده باشد. اعضای این گروه دراواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد در کانال‌های لوله‌کشی لندن مسابقه‌های گرافیتی با تکنیک گرده‌برداری برپا می‌کردند، این گروه کماکان فعالند. هر چند بنکسی در وبسایت خودش بیان کرد که در واقع، اساس کارهایش را بر کارهای تری دی موسیقیدان و هنرمند گرافیتی از گروه مَسیو اَتَک قرار داده‌است. او چنین می‌گوید «نه، من از ۳d کپی می‌کردم، اون واقعاً بلده بکشه.»
بنکسی که اعتقاد دولت به وندال بودن گرافیتی را قبول ندارد، هنرش را بر سطوح موجود در فضاهای عمومی به نمایش می‌گذارد و حتی تا آنجا پیش می‌رود که عناصر و حجم‌ها فیزیکی هم خلق کند. بنکسی خودش مستقیماً عکس‌های گرافیتی‌هایش را نمی‌فروشد، هر چند معلوم شده برگزارکنندگان حراج‌های هنری در تلاش هستند تا کارهای خیابانی او را در محلشان بفروشند و دردسر جابه‌جا کردن آن‌ها را به برنده حراج واگذار کنند.
اولین فیلم بنکسی، خروج از مغازه کادوفروشی (به انگلیسی:Exit Through the Gift Shop) برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۱۰ به نمایش درآمد. فیلم در مارس۲۰۱۰ در انگلستان اکران شد.در ژانویه ۲۰۱۱، بنکسی نامزد جایزه اسکار برای بهترین فیلم مستند شد.
- هویت
شایعات و نظریات گوناگونی در مورد هویت بنکسی وجود دارد. طبق بیشترین شایعات اسم بنکسی شاید رابین بنکس یا رابین گانینگهام باشد.
در سال ۲۰۰۴، عکسی منتسب به بنکسی در جامائیکا و در زمان انجام پروژه تصادم فرهنگ‌ها منتشر شد. در اکتبر سال ۲۰۰۷، وبسایت بی‌بی‌سی در پرونده‌ای مخصوص به بنکسی تصویری را به نمایش گذاشت که ظاهراً او را نشان می‌داد. این عکس توسط عابری در بثنال گرین در لندن گرفته شد. ادعا شده بود که عکس بنکسی را به همراه دستیاری نشان می‌دهد که در حال کار کردن روی یک داربست است. در این پرونده بی‌بی‌سی تأیید می‌کند که شورای شهر تاور هملتس تصمیم گرفته‌است تمام آثار بنکسی را به عنوان نمونه‌هایی از وندالیسم تخریب کند. با این عکس‌ها بنکسی به عنوان رابین گانینگهام شناسایی شد. مردی متولد ۲۸ ژوئیه ۱۹۷۳. گانینگهام در کاتدرال اسکول بریستول تحصیل کرده‌است در حدود سال ۲۰۰۰، گانینگهام به لندن مهاجرت کرد تا در آپارتمانی در هکنی زندگی کند، تعدادی از مهم‌ترین کارهای بنکسی در حوالی همین مکان ظاهر شدند. بر اساس این تحقیقات، بنکسی ممکن است فردی به نام رابین گانینگهام باشد.
در می ۲۰۰۹، نشریه میل آن ساندی یک بار دیگر بحث گانینگهام و بنکسی را پیش کشید. این بحث با انتشار عکسی مجدداً آغاز شد که در سال ۲۰۰۴ در شرق لندن گرفته شده بود. این عکس گرافیتی موشی را نشان می‌داد که پرتره‌ای از خودش را روی تابلویی در دست گرفته بود. پرتره گانینگهام را نشان می‌داد. تایمز و ایوینینگ استاندارد نیز به این داستان پرداختند.
در واکنش به این گمانه زنی‌ها، کارگزار بنکسی نپذیرفت که ادعای گانینگهام بودن بنکسی را رد یا تأیید کند.
در می ۲۰۰۷، مقاله مفصلی به قلم لورن کالینز در نیویورکر به چاپ رسید که مناقشه هویت بنکسی را دوباره به میان می‌کشید. در این مقاله عکس منسوب به بنکسی در جامییکا که پیش از آن در ایوینینگ استاندارد به چاپ رسیده بود، دوباره چاپ شد.
سایمون هاتستون از گاردین آنلیمیتد از معدود کسانی است که شخصاً با بنکسی مصاحبه کرده‌است. او ظاهر بنکسی را ترکیبی از جیمی نیل و مایک اسکینر -رپر انگلیسی- توصیف می‌کند؛ مرد ۲۸ ساله‌ای با شلوار جین که یک دندان نقره، زنجیر و یک گوشواره نقره داشت. در همین مقاله بنکسی گفته بود که والدینش فکر می‌کنند او نقاش و دکوراتور است.
بنکسی خود در وبسایتش، چنین می‌گوید: من قادر نیستم نظر بدم بنکسی ممکنه کی باشه و کی نباشه؛ ولی هر کسی که بقیه می‌گن خوب نقاشی می‌کشه به نظر من نمی‌تونه بنکسی باشه.