به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، گویند حدود هزار سال قبل، چوپانی از آبادیهای اطراف گوسفندانش را برای چرا به درهای با صفا برده بود و گوسفندان در آن دره مشغول چرا بودند و چوپان هم در گوشهای مشغول استراحت بود، به ناگاه گلی بسیار زیبا و خوش آب و رنگ توجه این چوپان را به خود جلب میکند و چوپان برای چیدن آن از زمین بر میخیزد، چوپان همه سعی خود را می کند تا گل را بدون هیچ آسیبی به طور کامل از دل خاک بیرون بکشد همین امر سبب پدیدار شدن چالهای در دل خاک میشود؛ در این هنگام، یک صندوقچه در زیر این گودال پدیدار میشود که چوپان به تنهایی از پس بیرون کشیدن آن بر نمیآید.
چوپان اهالی روستا را به دل این دره میکشاند و همه با هم صندوقچه را که حامل یکی از ارزشمندترین گنجینههای خطی و تاریخی کشور است از دل خاک بیرون میکشند؛ از آن پس اهالی روستا، این مکان را مکانی مقدس میشمارند و مسجدی را در آنجا بنا میکنند، پس از احداث این مسجد، رفته رفته اهالی روستا به آنجا نقل مکان میکنند و اینگونه روستای نگل شکل میگیرد.
درباره قرآن نگل
قرآن نگل بر پوستی مانند پوست آهو و به زبان کوفی نگاشته شده و بنا به گفته کارشناسان در زمان خلیفه سوم و به زبان کوفی نگاشته شده و یک هزار سال قدمت و جزو چهار نسخهای است که در آن زمان به مناطق مختلف دنیا فرستاده شده که یکی از آنها ایران بوده و اکنون در مسجد تاریخی روستای نگل نگهداری میشود.
جنس کاغذهای این کتاب مقدس از چرم بوده و رنگ آن قهوهای و با خط کوفی نوشته و با آب طلا مزین شده است؛ همچنین نقوش گیاهی زیبایی هم در حاشیههای آن مشاهده میشود.
طول این قرآن بزرگ ۳۸ سانتیمتر و عرض آن ۲۱ سانتیمتر است، این نسخه خطی ارزشمند و گرانبها در طول تاریخ بارها و بارها به سرقت رفته اما هربار به مکان اصلی که به آن تعلق داشته برگردانده شده است.
این قرآن جایگاه بسیار رفیعی در بین اهالی روستای نگل در استان کردستان دارد و مردم روستا اعتقاد زیادی به مشکل گشا بودن این قرآن دارند و در موارد بسیاری از آن برای گرههای زندگی و حاجتشان از آن طلب میجویند.
به واسطه وجود همین نسخه خطی قرآن، سالانه هزاران نفر از گردشگران داخلی و خارجی به روستای نگل سفر و از این اثر تاریخی – معنوی دیدن میکنند. این قرآن هماکنون به دستور مقام معظم رهبری در محفظه شیشهای ضد گلوله نگهداری و در مسجد اصلی روستا میزبان علاقهمندان به تاریخ و فرهنگ کشور است.
نگل در مجاورت رودخانه خروشان شوشیر و در میان درهای سرسبز و با صفا قرار گرفته است؛ این روستای هدف گردشگری از سمت جنوب به کوههای قژاکان، از سمت شمال به کوههای حسن عالی، از سمت غرب و جنوب غربی به دره زیبایی به نام کاچول و از سمت شرق به رسنی دره محدود میشود؛ اکثریت مردم این روستا سنی مذهب هستند و به زبان شیرین کردی صحبت میکنند.