به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، جاروبافی در این روستا از ابتدا از رونق خاصی برخوردار بوده بطوریکه این حرفه در اینجا آنقدر رونق دارد که هم کارگاه‌های جاروبافی ایجاد شده و هم کشاورزان برای کسب درآمد بیشتر زمین‌های کشاورزی اطراف را اجاره کرده تا بتوانند جاروهای بیشتری را کشت و حجم بیشتری از جاروها را ببافند. اما در این میان این افراد با مشکلاتی هم برای توسعه کار خود مواجه هستند که یکی از آن نبود فضای مناسب برای ایجاد انبار است.
زمین‌هایی که برای کشت بیشتر جارو اجاره می‌شوند
ریحانی یکی از اهالی روستای ملاحسن که هم جارو می‌کارد و هم جاروبافی می‌کند، گفت: هم‌اکنون زمان اوج کار در روستای ملاحسن است چراکه در این موقع از سال جاروهای کشت شده برداشت و به داخل روستا منتقل می‌شود. در این موقع از سال تقریبا بیشتر حیاط‌های منازل این روستا، تبدیل به کارگاه شده و زن و مرد مشغول جاروبافی هستند.
ریحانی با اشاره به این‌که طی امسال یک هکتار از زمین کشاورزی خود را به کشت جارو اختصاص دادم، ادامه داد: اما افرادی در این روستا هستند که از اول تا پایان سال فقط مشغول کار تولید جارو هستند، بطوریکه علاوه بر زمین‌های کشاورزی خود، زمین‌های اطراف را برای کشت جارو اجاره می‌کنند و همچنین کارگاه‌هایی را نیز ایجاد کرده که به طور مداو م در حال بافت جارو هستند.
هزینه‌های تولید جارو افزایش یافته است
احمد جعفری که دارای کارگاه جاروبافی در روستای ملاحسن است در ادامه اظهارکرد: امسال دو هکتار جارو را در زمین‌های کشاورزی خود کشت کرده و دو هکتار نیز اجاره کرده‌ام. در سال گذشته حدود سه هزار جارو را در کارگاه خود بافته و به فروش رساندم، اما کارگاه‌هایی در این روستا وجود دارد که در آنها پنج تا هزار جارو در آنجا بافته می‌شوند.
وی تاکید کرد: در کارگاه چند کارگر آقا مشغول پاک کردن و قرار دادن جارو در کنار یکدیگر هستند که بعد از آن به سایر منازل که اغلب در آنجا خانم‌ها مشغول به کار هستند و امر نایلون کشی را انجام می‌دهند، منتقل می‌شوند. افزایش سطح کار در هر کارگاهی در این روستا به سرمایه موجود و انبار بستگی دارد، بطوریکه هزینه تولید جاروی فله و از سوی دیگر جاروبافی افزایش یافته است.
این تولیدکننده جارو توضیح داد: در سال گذشته برای برداشت و پاک کردن جارو رقم ۶۰ هزار تومان را به کارگر پرداخت می‌کردیم که هم‌اکنون به ۱۰۰ هزار تومان رسیده و از سوی دیگر برای بافت جارو نیز ۷۰۰ تومان پرداخت می‌شد که امسال تا ۱۵۰۰ تومان نیز رسیده است.
فروش زودهنگام جارو به علت کمبود فضای انباری
جعفری تاکید کرد: یکی از مهمترین مشکلاتی که صاحبان کارگاه‌های جاروبافی با آن مواجه هستند کمبود فضای انباربرای انبار کردن جاروهای فله و بافته شده است، بطوریکه ۹۰ درصد از تولیدکنندگان جارو در این روستا به علت مشکل مذکور نمی‌توانند جاروها را نگه دارند و مجبور هستند هرچه سریع‌تر جاروهای انبار شده را بافته و به فروش برسانند. این امر سبب می‌شود تا مجبور شوند جاروهای خود را با قیمت کمتری به فروش برسانند که اگر فضای انباری وجود داشت محصول خود را نگه می‌داشتند و در زمان مناسب به بازار ارسال می‌کردند.
توسعه کار در صورت گسترش فضای انباری
علی جعفری یکی دیگر از دارندگان کارگاه جاروبافی در این روستا، نبود فضا برای ایجاد انبار را یکی از مهمترین چالش‌های پیش روی این حرفه عنوان کرد و گفت: در داخل روستا یک انبار را اجاره کرده‌ایم که ظرفیت آن انبار ۵۰ تن جاروی فله است که این میزان جارو از پنج هکتار زمین برداشت می‌شود و سالانه ۱۰۰ تن جارو طی دو مرحله در آنجا ذخیره می‌شود.
وی افزود: ماهانه حدود چهار هزار جارو در کارگاهم تولید می‌شود که میزان تولید سالیانه‌ام حدود ۵۰ هزار جاروی بافته شده است. در حال حاضر جاروبافی در این روستا از صرفه اقتصادی خوبی برخوردار است و اگر فضایی برای ساخت انبار با مساحت بیشتر باشد می‌توانم تولید را به دو برابر افزایش دهم.
وجود ۱۸۰ کارگاه جاروبافی در ملاحسن
حسن پاسبان دهیار روستای ملاحسن با بیان این‌که ۵۵۰ خانوار در این روستا زندگی می‌کنند، ادامه داد: تقریبا تمامی مردم این روستا مشغول جاروبافی هستند و جاروبافی در تمامی فصل سال در این روستا وجود دارد که در این روستا ۱۸۰ کارگاه جاروبافی نیز در این منطقه ایجاد شده است.
وی افزود: آنقدر جاروبافی در این روستا رونق دارد که حتی مردم قسمتی از حیاط منزل خود را تبدیل به کارگاه کرده است. در این روستا فرد بیکاری وجود ندارد و علاوه بر آن، یک تعداد از افراد که در گذشته برای پیدا کردن کار به خارج استان مهاجرت کرده بودند به داخل روستا برای کار جاروبافی برگشته‌اند. همچنین در برخی از کارگاه‌های جاروبافی از کارگرهای روستاهای اطراف نیز به کار گرفته شده‌اند.
دهیار روستای ملاحسن بیان کرد: روستای ملاحسن در این استان تبدیل به بنگاه جارو شده است بطوریکه جاروهای کشت شده در سایر روستاها به این روستا برای امر فروش آورده می‌شوند.
وی در ارتباط با مشکل انبار در این روستا توضیح داد: متقاضیان ساخت انبار می‌توانند در داخل روستا در محدوده طرح هادی انبار ایجاد کنند، اما خود متقاضیان به علت وجود عواملی همچون ایجاد مزاحمت برای روستاییان و... تمایلی به ساخت انبار در داخل روستا ندارد و آنها خواهان ایجاد انبار در مکانی خارج از روستا، اما چسبیده به آن هستند. البته زمینی در خارج روستا برای ایجاد انبار با مساحت شش هکتار در نظر گرفته شده، اما چون خرده مالک است و مالک خصوصی دارد هنوز کاری انجام نشده است.
پاسبان خاطرنشان کرد: جاروبافی در این روستا آنقدر رونق دارد که حتی واحد بوجاری بذر جارو نیز در این روستا راه‌اندازی شده است، بطوریکه تجهیزات برای بوجاری بذر گندم است، اما تاکنون یک دانه گندم برای امر بوجاری وارد این واحد نشده است.
صادرات ۵۰۰ تن بذر بوجاری
محمود جعفری مدیر واحد بوجاری بذر جارو در روستای ملاحسن گفت: در این واحد تولیدی، از مردم بذر جارو و آفتابگردان خریداری شده و سپس بذور بوجاری شده به نقاط مختلف کشور صادر و حتی قسمتی نیز به خارج از کشور ارسال می‌شود.
وی افزود: سالانه حدود ۱۰۰۰ تن بذر جارو در اینجا بوجاری می‌شود که حدود ۵۰۰ تن به خارج کشور صادر می‌شود. مقصد بذرهای جاروی بوجاری شده سلیمانیه عراق و ترکیه است. بذرهای بوجاری شده به عنوان خوراک دام و طیور و همچنین تولید الکل در خارج از کشور و در ایران برای خوراک دام و طیور استفاده می‌شود.
جعفری با اشاره به این‌که در این واحد تولیدی ۱۱ کارگر به صورت مستقیم و غیرمستقیم مشغول به کار هستند، گفت: تمایل برای گسترش کار هستیم، اما در روستا فضایی برای انجام کار وجود ندارد.