همشهری آنلاین - مجید مهرابی‌دلجو: کمتر از ۲ روز بعد از هیاهو و جنجال تحویل خودروهای دنا به نمایندگان به‌صورت اقساطی، بدون نوبت و تقریبا ۲۰۰میلیون زیر قیمت بازار، ماجرای تحویل ۱۵۰۰واکسن آنفلوآنزا به وکلای مجلس، گلایه توأمان با خشمی را در جامعه به وجود آورد که حالا این مجلس و نمایندگانش چه تافته جدا بافته‌ای از بقیه مردم هستند که در بحبوحه ۲ بحران بیماری کرونا و بیماری اقتصادی چنین امتیازاتی را باید برای آنها قائل شد.
۲ ماه قبل از ماجرای واکسن و دنا، قضیه پرداخت ۲۰۰ میلیون تومان وام مسکن به نمایندگان مجلس، از نخستین حاشیه‌های مجلس نورسیده بود. اگرچه مجلس شورای اسلامی اعلام کرده که این واکسن‌ها را به وزارت بهداشت برمی‌گرداند و از گرفتن آن خودروها صرف‌نظر می‌کند اما آبی است که ریخته و جمع کردنش بس سخت است و صعب؛ خدشه‌ای است که به اعتبار مجلسی وارد شده که داعیه انقلابی‌گری و ساده‌زیستی دارد. واقعیت آنکه چنین امتیازاتی به‌صورت مرسوم در هر دوره از مجلس به نمایندگان و وکلای مردم تعلق می‌گیرد و بعضا پنهان هم می‌ماند و چیز عجیب و غریبی هم نیست، چه آنکه مجلس در هر دوره موظف است امکاناتی از قبیل خودرو و مسکن را در اختیار نمایندگان قرار دهد و گاهی هم شنیده شده برخی آپارتمان‌های مجلس در تصرف وکلایی مانده که از مجالس قبل در این ساختمان‌ها نشسته و برنخاسته‌اند.
آنچه اما این دوره خشم‌برانگیز بود، وضعیت استثنایی مردمی است که در منگنه کرونا و گرانی افتاده، دچار کلافگی و استیصال شده‌اند. چه، درست در روزهایی که اجاره‌بها، نفس مستأجران را گرفته بود نمایندگان از امتیاز ۲۰۰میلیونی وام اجاره برخوردار شدند؛ خودروهای دنا چندی بعد از آنکه مردم از قرعه‌کشی‌های عجیب و غریب خودروسازان دست خالی بیرون آمدند و از خرید یک دستگاه پراید گران عاجز ماندند، خارج از نوبت تحویل نمایندگان شد و در ماجرای واکسن آنفلوآنزا هم اعلام شده است به‌دلیل شرایط ویژه، امسال اولویت تحویل واکسن به گروه‌های پرخطر مثل کودکان، افراد مسن و زنان باردار است که طبیعتا نمایندگان در این گروه قرار نمی‌گیرند. آنچه مردم را نسبت به مجلس بدبین می‌کند، نه به‌خودی خود تحویل دنا و واکسن، بلکه احساس تبعیض ناسالمی است که در این روزها بین مردم و وکلایشان دیده می‌شود، حال این تبعیض چه در حد یک خودروی ۵۰۰ میلیونی باشد، چه در اندازه و قواره یک عدد ماسک ۳ هزار تومانی. همچنان‌که اسفند سال گذشته که هنوز مجلس دهم روی کار بود و مردم سرگردان دستکش، الکل و ماسک بودند، توزیع رایگان کیف‌های قرمز حاوی الکل و دستکش بین نمایندگان، همین حس مهوع تبعیضی را ایجاد کرده بود که این روزها درباره توزیع واکسن و تحویل دنا برای نمایندگان مجلس یازدهم ایجاد شده است، بماند آنکه برخی نمایندگان مجلس اصل را از فرع گم کرده، تبعیض را نفهمیده و در مقابل واکنش‌ها توضیح داده‌اند که برای رسیدگی به امورشان، خودروی شاسی‌بلند لازم است؛ نمکی بر زخم! برخی نمایندگان دیگر هم به گلایه برآمدند که دوره‌های قبل خودروی شاسی‌بلند می‌دادند و کسی اعتراضی نمی‌کرد. این همان عدم‌درک صحیح از شرایط مردم و جامعه است که سطح تحلیل را در حسادت یا حمله رقبای سیاسی به مجلس پایین می‌آورد و حق را به نمایندگان می‌دهد.
درست که در دوره‌های قبل هم این بذل و بخشش‌ها، دسترسی‌ها یا هر چه که اسمش را بشود گذاشت، در مجالس صورت می‌گرفت، اما چنین شکافی بین فاصله دسترسی مردم به امکانات و مایحتاج‌های ضروری‌شان با فاصله دسترسی وکلایشان به همین امکانات نیفتاده بود. مجلس مکلف است امکانات لازم را برای وکلای ملت فراهم کند اما این امکانات می‌تواند در حدی باشد که شکاف‌ها و تبعیض‌ها کمتر احساس شود. چنان‌که احمد توکلی، نماینده سابق مجلس هم از همکاران جدیدش در بهارستان خواسته از مردم عذرخواهی کنند و برایشان نوشته است: مجلس مکلف است برای نمایندگان شهرستان خانه‌ای تهیه کند. این خانه باید در حدی باشد که چند نفر از مراجعان را جای دهد. اما چرا آپارتمان ۲۵۰ متری در سعادت‌آباد؟