به گزارش همشهری آنلاین، مسعود عطاران خبرنگار اسبق صداوسیما در لندن در شرق نوشت: یکی از روزهای پاییز سال ۱۳۷۷ بود که برای مصاحبه با یکی از نمایندگان پارلمان انگلیس به محل مصاحبه که در محوطه مقابل پارلمان یا همان مجلس عوام بود رفتم؛ به اتفاق همکار تصویربردار و راهنمای محل مشغول استقرار دوربین و فراهم‌کردن امکانات برای ضبط گفت‌وگو بودیم که آقایی دوچرخه‌سوار به ما نزدیک شد و پس از پیاده‌شدن به سمت ما آمد. راهنمای محلی آقای علیرضا نقاش که در کشور انگلستان ساکن است و با نظام سیاسی و اجتماعی و فرهنگی این کشور کاملا آشناست، رو به من کرد و گفت این آقای دوچرخه‌سوار همان نماینده پارلمان است که برای مصاحبه از او دعوت کرده‌ایم. حیرت‌زده شدم و باورم نمی‌شد که مگر می‌شود نماینده پارلمان انگلستان این‌قدر ساده و بدون تشریفات و با یک دوچرخه قدیمی و یک کاپشن رنگ‌ورورفته و یک کوله‌پشتی در خیابان‌ها حرکت کند و حتی برای مصاحبه تلویزیونی هم لباس تر و تمیز نپوشد. ناخودآگاه همان موقع نمایندگان مجلس خودمان را به ذهن آوردم که اگر ماشین و راننده نداشته باشند، از اتاق کار خود هم بیرون نمی‌روند.
اکنون سال‌ها از آن روز می‌گذرد و خاطره این نماینده دوچرخه‌سوار و ساده‌زیست انگلیسی همچنان در مقابل چشمان من است و حالا که نمایندگان مجلس اصولگرا و انقلابی یازدهم مطالبه خودروی دناپلاس آخرین مدل صفرکیلومتر را کرده‌اند، بیش از گذشته من را به فکر فرو برده که چطور قابل هضم است که در یک کشور غربی با سیاست‌های امپریالیستی که معیارهای مادی و رفاه‌طلبی خصیصه بارز آنان است، نمایندگان این‌قدر ساده و بدون تشریفات در میان مردم و جامعه رفت‌وآمد می‌کنند؛ اما در جامعه‌ای که نمایندگان مدعی مردمی‌بودن هستند به کمتر از یک خودروی شیک و لاکچری رضایت نمی‌دهند و بدون آن انجام وظایف نمایندگی را مقدور نمی‌دانند.
در همین راستا اگر در سبک زندگی و رفتاری نمایندگان مجلس شورای اسلامی دقت کنیم درمی‌یابیم که در برخی از آنها روحیه اشرافی‌گری و تجمل‌خواهی موج می‌زند و به‌جای دغدغه برای حل مشکل مردم و کشور، بیشتر به فکر رفاه و آسایش و بهره‌مندی از مزایای نمایندگی هستند؛ بنابراین بی‌دلیل نیست که مشارکت مردم در انتخابات مجلس تنزل کرده، چراکه قاطبه مردم محروم کشور که با سختی در گذران زندگی خود و تأمین معیشت روبه‌رو هستند، این قبیل نمایندگان را دلسوز خود نمی‌پندارند.
این مطلب که نمایندگان می‌گویند ما برای سرکشی به حوزه‌های انتخابیه به خودروی محکم و ایمن نیاز داریم تا خدای ناکرده حادثه‌ای ناگوار برایمان پیش نیاید، واقعا عجیب است، چراکه قشر عظیمی از مردم آرزوی داشتن یک خودروی پراید یا پیکان قدیمی را دارند و اکثریت با همین خودروهای معمولی در جاده‌ها و خیابان‌ها تردد می‌کنند و هیچ اعتراضی هم ندارند اما نمایندگان آنها که با ادعای انقلابی‌گری و مردمی‌بودن و با وعده حل مشکلات اقتصادی و رفع گره‌های معیشتی وارد مجلس شده‌اند، در ماه‌های اول نمایندگی خود، مطالبه خودرویی را دارند که در زمره خودروهای لاکچری داخلی به شمار می‌رود. ذکر این نکته ضروری است که بیشتر نمایندگان محترم مجلس به‌دلیل مسئولیت‌های قبلی خود که در مناصب مهم دولتی بوده‌اند، از امکانات مالی خوبی برخوردارند و بعید است که منزل شخصی و خودروی گران‌قیمت نداشته باشند.
به نظر می‌رسد در این شرایط بحرانی و حساس که طیف وسیعی از دشمنان خارجی از آمریکا و صهیونیست‌ها تا برخی کشورهای عربی منطقه بر آن هستند تا نظام جمهوری اسلامی را در برابر خواسته‌های نامشروع خود به تسلیم وادار کنند، این انقلاب بیش از هر مقطع دیگری به پشتیبانی ملت و حضور آنها در صحنه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نیاز دارد.
در همین راستا اگر مسئولان حکومتی در هر سه قوه با اعمال و رفتار و سخنان خود مردم را امیدوار کنند، این نظام که پایه‌های آن با خون هزاران شهید آبیاری شده، مستحکم می‌شود، ازاین‌رو نباید کاری کرد تا مردم که پشتوانه اصلی انقلاب هستند از مسئولان و نمایندگان مجلس دلزده و مأیوس شوند. مردم در کوچه و خیابان و در محافل و مجالس به هم می‌گویند این از آقازاده‌ها در قوه مجریه، این از اکبر طبری‌ها در قوه قضائیه و این هم از نمایندگان مجلس که فقط به فکر رفاه و آسایش خود هستند؛ در نتیجه نباید کاری کرد تا این تصور پیش بیاید که مجلس به ابزاری برای رانت و کسب منفعت تبدیل شود، چراکه با این روند حضور مردم در انتخابات‌های آتی کم‌رنگ‌تر می‌شود.
اکنون که ماجرای درخواست نمایندگان برای استفاده از خودروی دنا عموم را آزرده‌خاطر کرده، به نظر می‌رسد موقع آن است که رئیس مجلس و نمایندگان شاخص در این ارتباط موضع‌گیری شفاف داشته باشند که آیا داشتن و استفاده از خودروی لاکچری را لازمه کار نمایندگی می‌دانند یا خیر و به‌راستی اگر نماینده‌ای برای رفت‌وآمد به مجلس از مترو استفاده کند، چه اتفاقی می‌افتد.
مردم از آقای قالیباف و نمایندگان مجلس تلاشی برای حل مسائل اقتصادی و معیشتی خود را انتظار دارند، وگرنه رفتن به مناطق محروم و گرفتن عکس یادگاری با محرومان گره از کار مردم باز نمی‌کند.