به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ایران، دکتر حمید سوری، استاد دانشگاه، گفت: در طول اپیدمی کوویدـ۱۹ بارها صحبت از کدبندی مناطق کشور براساس رنگ‌های قرمز، نارنجی و سبز شده و اخیراً هم رنگ‌هایی مانند قرمز تیره، سیاه و... مطرح شده است. بدیهی است منظور از کد رنگی مناطق همانند تریاژ بیماران واکنش درخوری را در اپیدمی طلب می‌کند و تنها بازی با اسم رنگ‌ها نیست.
گاه برای تقسیم‌بندی مناطق سه رنگ سبز، زرد و قرمز و گاه ۴ رنگ سبز، زرد، نارنجی و قرمز استفاده شده است. مرکز کنترل بیماری‌های امریکا سه معیار اصلی را برای رنگ‌بندی اپیدمی در مناطق مطرح می‌کند که یکی تعداد موارد جدید به ازای ۱۰۰ هزار نفر در ۱۴ روز گذشته، دوم درصد تست‌های مثبت در ۱۴ روز گذشته و سوم تعداد موارد خودگزارش‌دهی بیماری است که دو معیار اول مهم‌تر و مرسوم‌ترند.
برای هر رنگ اقداماتی باید انجام شود تا مدیریت اپیدمی به درستی صورت گیرد. مثلاً در شرایط قرمز بودن منطقه باید علاوه بر اقدامات معمول مانند ماسک و فاصله‌گذاری اجتماعی سفرها ممنوع شود، مراکز فروش در حداقل ممکن اجازه فعالیت داشته باشند، مدارس تعطیل شوند ارتباط مردم در حد خانواده محدود شود و افراد در خانه می‌مانند و...
تعاریف عملیاتی رنگ کدها
سبز: منطقه‌ای است که طی ۲۸ روز گذشته هیچ مورد جدید کوویدـ۱۹ گزارش نشده است. یا کمتر از یک مورد مثبت به ازای ۱۰۰ هزار نفر داشته باشیم.
زرد: در منطقه یک یا بیشتر مورد بیماری تست پی‌سی‌آر دیده شده و خطر در حد قابل انتظار است. تعداد موارد جدید قطعی به ازای ۱۰۰ هزار نفر ۱ تا ۹ مورد.
نارنجی: تعداد موارد جدید قطعی ۱۰ تا ۲۴ به ازای ۱۰۰ هزار نفر و روند کلی اپیدمی بالارونده است.
قرمز: بیش از ۲۵ مورد در روز به ازای ۱۰۰ هزار نفر جمعیت و روند اپیدمی در حال ازدیاد است. از این واژه‌ها و کدبندی رنگ‌ها باید درست استفاده شود و اقدامات لازم برای هر وضعیت انجام گیرد.