به گزارش همشهری آنلاین، دکتر محسن اسماعیلی شاگرد برجسته آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی، در این یادداشت نوشت: اربعین امسال برای شیفتگان خاندان اهل بیت (ع) با سوز و گدازی مضاعف همراه شده است؛ چرا که پس از چند سال تجربه راهپیمایی بی‌نظیر و حیات‌بخش به سوی مرقد سالار شهیدان (ع)، شیوع ویروس کرونا مانع از ابراز عشق و زیارت حایر حسینی از نزدیک گردیده است.
داغ این حرمان اگرچه سنگین است، اما از دو نکته مهم نباید غفلت کرد؛ نخست آنکه حضور جسمانی در آن قطعه بهشتی البته آثار و برکاتی دارد بی انتها، اما در حقیقت مقدمه‌ای است برای اتصال جان‌ها به جانان. این پیوند در هر حال ممکن است و چه بسا تاثیر این نرفتن به برکت غم هجران بیش از آن رفتن‌ها باشد: «إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّـهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ».
دیگر آنکه، اعمال عبادی و از جمله زیارت سیدالشهدا (ع) اختصاص به دیدار نزدیک ندارد. آری! کاش می‌شد «سر نهیم بر قدمش بوسه زنان تا دم مرگ» و «مست تا صبح قیامت ز سبویش باشیم»، اما از سوی دیگر می‌دانیم که: «بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی».
فقیه عارف، حضرت استاد مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) که داستان پرشور حضورش در پیاده‌روی به سوی آن سرزمین را قبلاً تحت عنوان «با حاج آقا مجتبی در راه کربلا» بازگو کرده‌ام، در درس‌های خود می فرمود: گرچه در برخی روایات سخن از «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ (ع)» به میان آمده است، اما در احادیث متعدد و معتبر دیگری تعبیر به: «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ (ع)» شده است؛ یعنی آثار زیارت به حضور در کنار مضجع شریف آن حضرت مقید نگردیده است.
ایشان از جمله به روایتی از حنان بن سدیر از پدرش اشاره می‌کرد که طبق آن، سَدیر می‌گوید:
- امام صادق (ع) به من فرمود: ای سدیر! آیا هر روز به زیارت قبر امام حسین (ع) می‌روی؟
- گفتم: نه، فدایت شوم.
- فرمود: چه جفایی می‌کنی! آیا در هر ماه زیارت می‌کنی؟
- گفتم: نه.
- فرمود: در هر سال یک بار به زیارت می‌روی؟
- گفتم: به همین گونه است.
- فرمود: ای سدیر! چقدر نسبت به امام حسین (ع) روی گردان و بی‌اعتنا هستید!؟ آیا نمی‌دانی که خدای تعالی را هزار هزار فرشته گرد آلود و موی پریشان است که بر او می‌گریند و پیوسته زیارتش می‌کنند و خسته نمی‌شوند؟ چه می‌شود که تو هفته‌ای پنج بار و یا هر روز به زیارت امام حسین (ع) بروی؟
- گفتم: فدایت شوم میان من و قبر او فرسنگ‌ها فاصله است.
- فرمود: بر بام خانه برو، و به جانب راست و چپ بنگر، و سپس سر خود را به سوی آسمان کن، و پس از آن به سوی قبر آن حضرت توجه کن و بگو: «السلام علیک یا ابا عبد الله، السلام علیک و رحمة الله و برکاته»؛ که این عمل برای تو یک زیارت محسوب خواهد شد، و هر زیارتی ثواب یک حج و یک عمره دارد.
از دستورات مرحوم استاد این بود که هر روز خود را با زیارت اباعبدالله (ع) آغاز باید کرد. یکبار فرمودند: «آنچه را که خود بیش از پنجاه سال است انجام می‌دهم، به شما نیز یاد می‌دهم. اول صبح که می‌خواهید از خانه خارج شوید، رو به قبله بایستید و بگویید: «السلام‌علیک یا اباعبدالله! السلام علیک و رحمه‌الله و برکاته»
این زیارت امام حسین علیه‌السلام از راه دور است که در روایات وارد شده است. من سپس چنین می‌گویم: «السلام علیک یا مولای، یا حسین‌ابن علی، یا ثارالله و رحمه‌الله و برکاته». این سلام را هم از طرف خودم نمی‌کنم، بلکه به نیابت از چهارده معصوم علیهم السلام انجام می‌دهم؛ چرا که وقتی سلام از طرف پدر، مادر و فرزندانش باشد، آن حضرت حتماً روبرنمی‌گرداند و عنایت می‌کند.
بعد از سلام نیز استغفار کنید، سپس صلوات بفرستید و بگویید: خدایا من خودم را به تو می‌سپارم. آنچه خیر است بر زبان و قلم و فکر من جاری کن و بعد دوباره صلوات بفرستید و به سوی کارتان بروید و البته مراقب هم باشید.»
روز اربعین بیشتر به یاد او هستیم؛ زیرا چنین روزی در سال ۱۳۹۱شمسی بود که پس از تشییعی پر شکوه، برای همیشه در قبله تهران، حرم حضرت عبدالعظیم (ع) آرام گرفت؛ «سلامٌ علیه یومَ وُلِدَ و یومَ ارتَحَلَ و یومَ یُبعثُ حیّاً».