به گزارش همشهری آنلاین، چند بیت از یک غزل هوشنگ ابتهاج را در ادامه بخوانید:
باز این چه ابر بود که ما را فرو گرفت
تنها نه من، گرفتگیِ عالم است این
آه از غمت که زخمه‌ی بیراه می‌زنی
ای چنگیِ زمانه چه زیر و بم است این
یک دم نگاه کن که چه بر باد می‌دهی
چندین هزار امیدِ بنی آدم است این
گفتی که شعرِ سایه دگر رنگِ غم گرفت
آری، سیاه‌جامه‌ی صد ماتم است این"