به گزارش همشهری آنلاین به نقل از میزان، سگ‌های گله در کوهستان‌های نائین یک گربه پالاس را که گونه جانوری کمیابی به شمار می‌رود کشتند. البته این اولین خسارت سگ‌های گله به حیات وحش نیست و نخواهد بود؛ سگ‌هایی که عموما همراه دامدارانِ فاقد پروانه چرا وارد زیستگاه‌های حیات وحش می‌شوند و به گونه‌های مختلف وحوش، از پلنگ و یوزپلنگ گرفته تا بره‌های تازه به دنیا آمده آسیب‌های جدی می‌رسانند.
متاسفانه ناتوانی سازمان حفاظت محیط زیست در جلوگیری از ورود غیرقانونی دامداران فاقد پروانه چرا به زیستگاه‌های حیات وحش از ابعاد مختلفی به حیات وحش خسارت وارد می‌کند: چرای گله‌های دام ناقل بیماری در زیستگاه‌ها و استفاده آنها از آبشخورهای مشترک با حیات وحش تا کنون موارد بسیاری از ابتلای وحوش علفخوار به بیماری‌های کشنده‌ای چون تب برفکی و طاعون نشخوارکنندگان را به همراه داشته است. از سوی دیگر حضور سگ‌های گله به همراه دامداران، سبب ناامن شدن زیستگاه برای حیات وحوش به ویژه در فصل زادآوری می‌شود.
همچنین تولید مثل سگ‌های گله در زیستگاه‌ها، خود معضلی جداگانه برای حیات وحش محسوب می‌شود، چرا که سگ‌های متولد شده عموما به همراه سگ‌های گله از زیستگاه خارج نشده و در منطقه باقی می‌مانند. رشد این توله سگ‌ها در زیستگاه‌ها نسلی از سگ‌های وحشی را به وجود می‌آورد که خوراک خود را از حیات وحش تامین کرده و به ویژه نوزادان را از بین می‌برند. به علاوه بسیاری از این سگ‌های وحشی پس از جفتگیری با گرگ‌ها، نسلی از دورگه‌ها به نام گرگاس را پدید می‌آورند که به مراتب از گرگ درنده‌تر هستند و تهدیدی جدی برای حیات وحش به ویژه بره‌ها به شمار می‌روند.
جلوگیری قاطعانه از ورود غیرقانونی دامداران به زیستگاه‌های کشور و پرداخت حقوق عرفی دامدارانی که پروانه چرا دارند دو راهکار اساسی برای جلوگیری از خسارات دامداران به حیات وحش محسوب می‌شود؛ معضلی که گربه پالاس نائین تنها یکی از قربانیان آن است.
گربهٔ پالاس، یک گربه‌سان وحشی کوچک بومی آسیای میانه و یکی از ۸ گربه‌سان باقی‌مانده در ایران است. این جانور تقریباً کمی بزرگ تر از اندازهٔ یک گربه خانگی است و رنگ موهای بدنش خاکستری روشن یا زرد تیره همراه با نوارهای عمودی است که گاهی در میان موهای انبوه و متراکم بدن، دیده نمی‌شود.این گربه شکل‌های گوناگونی دارد که آن را از دیگر گربه‌سانان متمایز می‌سازد. چشمان گرد و پاهای کوتاه این جانور، برجسته‌ترین ویژگی آن به‌شمار می‌آید.
پس از انقراض ببر مازندران و شیر ایرانی، حالا ۸ گربه‌سان شامل یوزپلنگ، پلنگ، گربه شنی، گربه پالاس، سیاه‌گوش (کاراکال)، وشق (لینکس)، گربه وحشی و گربه جنگلی در زیستگاه‌های کشور باقی مانده‌اند. گربه‌هایی که تخریب زیستگاه‌ها، حضور سگ‌های گله، ناامنی، شکار، کم‌آبی، کاهش طعمه و تصادفات جاده‌ای بقایشان را با چالش‌هایی جدی مواجه کرده است. یوزپلنگ را به پرتگاه انقراض کشانده و جمعیت هفت گربه دیگر را کاهش داده است.